The Relationship Between Attachment Styles and Separation Anxiety of Adults in Divorced Families

Yıl 2019, , 267 - 278, 27.08.2019

Melis Seray Özden Yıldırım , Ceren Yaşa

https://doi.org/10.18506/anemon.455383

Cited By: 5

Öz

In this study, the
relationship between attachment styles and separation anxiety in divorced
parents aged 21 and over of 151 adults. Demographic Information Form, The
Relationship Scale and The Separation Anxiety Questionnaire were used. It was
found that the relationship between fathers and the children after divorce was
different and that participants who reported that there was a decrease in the
interest of their fathers after divorce were significantly higher. Since
parents made the second marriage after divorce, it was observed that there was
a relationship between the attachment models and it was found that the
participants who stated that their fathers made the second marriage after
divorce were significantly higher than the indifferent bonding levels. It was
determined that the separation anxiety levels of women were significantly
higher than men. There was a positive relationship between separation anxiety
and indifferent, fearful and obsessive attachment styles, and a negative
relationship between the secure attachment

Anahtar Kelimeler

Attachment Styles, Separation Anxiety, Divorcement

Ebeveynleri Boşanmış Yetişkin Bireylerin Kişilerarası İlişkilerinde Bağlanma Modelleri ile Ayrılma Kaygısının İlişkisi

Öz

Çalışmada
ebeveynleri boşanmış 21 yaş ve üzeri 151 yetişkin bireyin kişilerarası
ilişkilerindeki bağlanma modelleri ve ayrılma kaygıları çeşitli değişkenler
açısından incelenmiştir. Çalışmada; boşanmadan sonra babasının ilgisinde azalma
olduğunu bildiren katılımcıların kayıtsız bağlanma düzeyleri yüksektir. Boşanma
sonra babalarının ikinci bir evlilik yaptığını belirten katılımcıların kayıtsız
bağlanma düzeylerinin daha yüksek olduğu yine çalışmada, cinsiyete göre
bağlanma modelleri ve ayrılma kaygısı düzeylerinin farklılaşıp farklılaşmadığı
araştırma soruları kapsamında incelenmiş olup, kadınların ayrılma kaygısı
düzeylerinin daha yüksek olduğu anlaşılmıştır. Güvenli bağlanma düzeyi
erkeklerde kadınlara oranla daha yüksektir. Aynı zamanda ayrılma kaygısı ile
kayıtsız, korkulu ve saplantılı bağlanma modelleri arasında pozitif; güvenli
bağlanma modeli ile arasında ise negatif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

Bağlanma modelleri, Ayrılma Kaygısı, Boşanma

Kaynakça

• Ainsworth, M.D.S., Blehar, M.C., Waters, E. & Wall, S. (1978). Patterns of Attachment: A Psychological Study of the Strange Situation. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
• Akyüz, E. (1978). Boşanmanın çocuk üzerindeki etkileri.Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 10(1-2), Ankara, 1-6
• Amato, P. R., & Keith, B. (1991). Parental divorce and the well-being of children: A meta-analysis. Psychological Bulletin, 110, 26-46.
• Amerikan Psikiyatri Birliği, Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, DSM-5 Tanı Ölçütleri Başvuru El Kitabı, 4. Baskı, Tanı Ölçütleri Başvuru Kitabından. E.Köseoğlu (Çev.) Hekimler Yayın Birliği, Ankara, 2014, 113-114.
• Aral, N., Sağlam, M. (2012). Ebeveynleri boşanma sürecinde olan çocuklar ile ebeveynleri ile birlikte yaşayan çocukların duyguların cinsiyete göre incelenmesi.Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(1), 74- 79.
• Bartholomew, K. (1993). From Childhood to Adult Relationships: Attachment Theory and Research. İçinde: S. Duck (Ed.), Learning About Relationships(s. 30-62). Thousand Oaks: Sage Publications.
• Bartholomew, K.& Horowitz, L.M. (1991). Attachment styles among young adults: a test of a four-category model. Journal of Personality & Social Psychology, 61,226-244
• Bilici, A. T. (2014). Boşanma sürecinin çocuklar üzerindeki psikososyal etkileri. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 18(2), 79- 85.
• Bowlby, J. (1969). Bağlanma. Bağlanma ve Kaybetme 1.T. V. Soylu. (Çev). İstanbul: Pinhan Yayıncılık, 262-265.
• Bowlby, J. (1973). Attachment And Loss: Vol 2. Separation: Anxiety And Anger. New York: Basic Books.
• Bowlby, J. (1980). Attachment And Loss: Vol 3. Loss: Saddness And Depression. New York: Basic Books.
• Diriöz, M. (2010). Ayrılma Anksiyetesi için Yapılandırılmış Klinik Görüşme, Çocukluk ve Yetişkin Ayrılma Anksiyetesi Ölçeklerinin Geçerlilik ve Güvenirliği,Yüksek Lisans Tezi,İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Erbay, E. , Gök, F. A. & Kardeş, T.Y. (2015). Aile mahkemelerine başvuran ve boşanma sürecinde olan ailelerin problem çözme ve becerilerin incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 19 (1),139-154.
• Göktürk, Ü. (2001). Boşanma, Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Ders Kitabı.(Ed. Ö. Polvan) (1. baskı) içinde (s. 251-255). İstanbul: Nobel.
• Hazan C.& Shaver P. (1994). Bağlanma yakın ilişkilerle ilgili araştırmalar için bir çerçeve. A. Dönmez (Çev.)Psychological Inquiry, 5(1), 1-2.
• Kelly JB. (2012). Risk and protective factors associated with child adolescent adjustment following separation and divorce. In Parenting Plan Evaluations: Applied Research for the Family Court (Eds. K Kuehnle, L Drozd):49-84. New York, Oxford University Press.
• Karakuş, Ö. (2012). Ergenlerde bağlanma stilleri ve yalnızlık arasındaki ilişki. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 23(2), 33-46.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. (İkinci Yazım ve 30. Basım). Ankara: Nobel.
• Kesebir, S., Kavzoğlu, S. Ö.& Üstündağ, M.F. (2011). Bağlanma ve psikopatoloji attachment and psychopathology.Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 3(2), 321-342
• Mack, K.Y. (2001). Childhood family disruptions and adult well-being: The differential effects of divorce and parental death. Death Study, 25, 419-443.
• Manicavasagar, V., Silove, D., Marnane, C., & Wagner, R. (2009). Adult attachment styles in panic disorder with and without comorbid adult separation anxiety disorder. The Australian and New Zealand Journal of Psychiatry, 43(2), 167-172.
• Marganska, A., Gallagher, M. & Miranda, R. (2013). Adult attachment, emotion dysregulation, and symptoms of depression and generalized anxiety disorder. American Journal of Ortopsychiatry, 83(1), 131-141. Mechanic, D. & Hansell, P. (1989). Divorce, family conflict and adolescents’ well-being.Journal of Health and Social Behavior, 30, 105-116.
• Mukaddes, N. M. (2001). Çocukluk Çağı Anksiyete Bozuklukları,Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Ders Kitabı (Ed. Ö. Polvan) (1. baskı) içinde (s. 120-121). İstanbul: Nobel.
• Najam, N. & Kausar, R. (2012). Father acceptance-rejection, father ınvolvement and socioemotional adjustment of adolescents in Pakistan. Journal of Behavioural Sciences, 22(1), 1-22.
• Öngider, N. (2013). Boşanmanın çocuk üzerindeki etkileri, effects of divorce on children.Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 5(2),140-161.
• Pietromonaco, P.& Barret L. (2000).Internal working models: What do we really know about the self in relation to others?Review of General Psychology,4(2), 155-175.
• Pini,S., Abelli, M., Troisi, A., Siracusano, A., Cassano, G.B., Shear, K.M. & Baldwin, D. (2014). The relationships amongseparation anxiety disorder, adult attachment style and agoraphobia in patients with panic disorder. Journal of Anxiety Disorders, 28: 741–746.
• Salman, N., Uzunboylu, H. (2011). Eşlerin Boşanma Nedenleri ve Eğitimi. Ankara: Pegem Yayınları.
• Sardoğan, M. T., Karahan, T. T., Dicle, A. T., & Menteş, Ö. T. (2007). Ebeveyne bağlanma düzeyine ve anne-babanın boşanma/birliktelik durumuna göre çocuklarda evlilik çatışmasını algılama biçimleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (23), 12.
• Schneider, S., Blatter-Meunier, J., Herrn, C., Adornetto, C., In-Albon, T.&Lavallee, K. (2011). Disorder-specific cognitive-behavioural therapy for separation anxiety disorder in young children: A randomised waitinglist-controlled trial.Psychotherapy and Psychosomatics, 80, 206–215.
• Storksen, I., Roysamb, E., Moum, T. & Tambs, K. (2005). Adolescents with a childhood experience of parental divorce: A longitudinal study of mental health and adjustment. Journal of Adolescence, 28(6), 725-739.
• Yakupoğlu, Y. (2011). Erken çocukluk döneminde yer alan, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden çocukların benlik kavramı algısıyla babalarının bağlanma stillerinin(güvenli-korkulu-kayıtsız-saplantılı)arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.