Hakkari People’ s House and People’s Rooms

Yıl 2019, , 101 - 110, 27.08.2019

Bilal Altan

https://doi.org/10.18506/anemon.464048

Öz

Following
the establishment of the Republic of Turkey, with the realization of the
social, cultural, economic, political reform movements, it was aimed to create
a modern country. The founding and leading cadre desired to involve the public
particularly in the modernization of the country.  However, it is difficult to state that the
folk were conscious enough of internalising the modernization efforts in
general, though there were regional differences.The regional differences could
be attributed to the ethnicity to a considerable extent. That is to say,
although the official language of the state was Turkish, in some of the eastern
provinces including Hakkâri, which establishes the framework of this study,
Kurdish was the mostly spoken language and the number of those who could speak
Turkish was low. Therefore, a way was sought to solve the problems arising from
cultural separation, which is a natural result of ethnic identities of the
period. The activities of people’s house, people’s rooms formed in a remote
corner of the country, in Hakkâri, which lacks all kinds of development
opportunities, are important in this respect. 

Anahtar Kelimeler

Hakkari, People’s House/People’s Room and Activities, Republican People’s Party, Single Party Period, Branch

Hakkâri Halkevi ve Halkodaları

Öz

Türkiye
Cumhuriyeti’nin kuruluşunu müteakip, sosyal, kültürel, ekonomik, siyasi
alanlarda gerçekleştirilen inkılap hareketleriyle devletin modern bir çehreye
bürünmesi amaçlanmıştır. Yönetimi elinde bulunduran devletin kurucu kadrosu,
arzuladığı moderniteye özellikle halk tabanını dâhil etmek istemiştir. Ancak
bölgesel farklılıklarla birlikte, halkın, genel bağlamda modernleşme çabalarını
kolayca özümseyebilecek bilinçte olduğunu söylemek zordur. Bölgesel farklılığın
önemli bir boyutunu etnik kimlik temelinde değerlendirmek mümkündür. Şöyle ki,
devletin resmi dili Türkçe olmasına karşın, araştırmamızın çerçevesini
oluşturan Hakkâri’nin de yer aldığı Doğu illerinin bir kısmında yoğun olarak
Kürtçe konuşulmakta ve Türkçe bilen kesim azdır. Dolayısıyla mevcut etnik
kimliklerin doğal bir sonucu kültürel ayrışmanın neden olduğu sorunları
giderebilme çareleri aranmıştır. Devletin ücra bir köşesinde, her türlü gelişim
imkânlarından yoksun Hakkâri’de teşekkül edilen halkevinin, halkodalarının
faaliyetleri bu açıdan önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Hakkâri, Halkevi, Cumhuriyet Halk Partisi, Şube, Halkevi/Halkodaları ve Faaliyetleri

Kaynakça

• Arıkan, Z. (1999). Halkevlerinin Kuruluşu ve Tarihsel İşlevi. Ankara Üniversitesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 6(23), 261-281.
• Akyay, S. (1999). Bir Uluslaştırma Projesinin Aracı Olarak Halkevleri. Köprü Dergisi, (68), 48-54.
• BCA, 490 100 834 295 1.
• BCA, 490 100 956 701 2.
• BCA, 490 100 658 195 1.
• BCA, 490 100 1717 981 1.
• BCA, 490 100 1497 102 1.
• BCA, 490 100 1497 103 1.
• BCA, 490 100 985 817 3.
• BCA, 490 100 68 257 1.
• BCA, 490 100 972 759 5.
• BCA, 490 100 1554 332 4.
• BCA, 490 100 1144 15 2. BCA, 490 100 1625 637 2.
• BCA, 490 100 985 817 3.
• BCA, 490 100 940 647 1.
• BCA, 490 100 1046 1019 1.
• BCA, 490 100 1122 96 3.
• BCA, 490 100 1055 1051 1.
• BCA, 490 100 1229 91 1.
• BCA, 490 100 1010 897 2.
• BCA, 490 100 1023 936 3.
• BCA, 490 100 460 1888 4.
• BCA, 490 100 1242 137 3.
• BCA, 490 100 1717 982 1.
• BCA, 490 100 1168 101 3.
• BCA, 490 100 1547 295 4.
• Arık, R.O. (1947). Halkevlerinde Müze, Tarih ve Folklor Çalışmaları Kılavuzu, Ankara.
• Baltacıoğlu, İ.H. (1950). Halkın Evi, Ankara: Ulus Basımevi.
• Battal, Ö. (2010). Hakkâri İlinin Sosyal, Ekonomik ve Kültürel Yapısı (1950-2010). Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
• CHP, (1935). Halkevleri Talimatnamesi.
• CHP, Geçen Yılda Halkevleri Nasıl Çalıştı, 1937 Yıldönümü Broşürü,
• CHP, (1941). Halkevleri ve Halkodalarının 1940 Çalışmaları, Ankara.
• CHP, (1945). 1945 Yılında Halkevleri ve Halkodaları, (Broşür), Ankara.
• CHP, (1950). 18. Yıldönümünde Halkevleri ve Halkodaları (Broşür), Ankara: Ulus Basımevi.
• Çağlayan, E. (2015). Halkevlerinin Vilayat-ı Şarkiyye’deki Faaliyetleri (1932-1951), Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 10/9 Summer 2015, ss. 105-126, Doi: 10.7827/TurkishStudies.8571.
• Çeçen, A. (2000). Atatürk’ün Kültür Kurumu Halkevleri, İstanbul: Cumhuriyet Yayınları.
• Durukan, A. Uraz, T.U. (2008). Cumhuriyetin Kültür Kurumu Olarak Halkevi Binaları, itüdergisi/a, 7 (1), 38-49.
• Kaya, A. M. (2007). Sosyal ve Kültürel Yönleriyle Hakkâri. Yüksek Lisans Tezi, Kayseri: Erciyes Üniversitesi.
• Köprülü, M. F. (1940). Halkevlerinin İctimai Rolü, Ülkü Milli Kültür Dergisi, C. 14.
• Pınar, M. (2013). Doğu’da Unutulmuş Bir Kültür Ocağı: Van Halkevi. Atatürk Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Dergisi, 2 (1), 3-23.
• Pınar, M. (2013). Hakkari (Çölemerik) Halkevi, VII. Uluslararası Van Gölü Havzası Sempozyumu, 4-7 Ekim 2011, Bitlis Eren Üniversitesi Yayınları, 650-661.
• Resmi Gazete, 4 Ocak 1936, No: 3197.
• Sarınay, Y. (2008). Türk Milliyetçiliğinin Tarihi Gelişimi ve Türk Ocakları, Ankara: Ötüken Yayınları.
• Toksoy, N. (2007). Halkevleri Bir Kültürel Kalkınma Modeli Olarak, Ankara: Orion Yayınevi.
• Ülkü Milli Kültür Dergisi, (1944). 7 (75).
• Üstel, F. (2010). İmparatorluktan Ulus-Devlete Türk Milliyetçiliği: Türk Ocakları (1912-1931), İstanbul: İletişim Yayınları.
• Zeyrek, Ş. (2006). Türkiye’de Halkevleri ve Halkodaları, Ankara: Anı Yayıncılık.