Kur’an’da Münafıkların Tenkidi

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 1, 149 - 168, 01.06.2016

Abdulkerim Bingöl

Öz

Müslümanların nispeten güç kazanmaya başladığı Medine döneminde ortaya çıkan ve bir taraftan Müslümanların gücünden istifade etmeye çalışan, diğer taraftan müşriklerle gizli işbirliği yapanlara Kur’an, “münafık” ismini vermiştir. Kendini saklamada mahir olan, İslam hukukuna göre Müslüman sayıldığı için İslami toplumun arasına karışıp en mahrem sırlarına ulaşabilen ve düşmanla her türlü kirli ittifak kurabilen bu tehlikeli unsur, Kur’an’da teşhir ve tenkit edilmiştir. Bu kısa çalışmada Kur’an’ın münafıkların davranışlarına yönelttiği eleştiriler değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Münafık, Tenkit, İkiyüzlülük

Criticism of the Hypocrites in the Qur'an

Öz

The Quran gives the name “hypocrite” to those who emerged during Medinah Period, when the Muslims relatively began to gain power, and who on one hand tried to exploit the power of the Muslims and on the other hand made secret collaboration with the polytheists. This dangerous element who was master in concealment, who could reach the most intimate secrets by joining Islamic society as they were accepted Muslim according to Islamic Law and who could establish all sorts of dirty alliances with the enemy has been displayed and criticized in the Quran. In this short study, the criticism of the Quran towards the attitudes of the hypocrites has been evaluated.

Anahtar Kelimeler

Hypocrite, Criticism, Hypocrisy

Kaynakça

• Alper, H. (2006). Münafık. Diyanet İslâm Ansiklopedisi, 31, 565-568.
• Alusî, Ebu’s-Sena Şihabuddin es-Seyyid Mahmud b. Abdillah (2005). Ruhu’lMaani fi Tefsiri’l-Kur’ani’l-Azim ve’s-Seb’i’l-Mesani, Kahire: Daru’l-Hadis.
• Ateş, S. (1989). Yüce Kur'ân'ın çağdaş tefsiri. İstanbul: Yeni Ufuklar Neşriyat.
• Avcı, C. (2007). Son Peygamber Hz. Muhammed. İstanbul: İsam Yayınları.
• Botî, M. S. R. (1991). Fıkhu’s-Sireti’n-Nebevîyye. Dımaşk: Daru’l-Fıkri’l-Muasır.
• Bursevî, İ.H. (2001). Ruhu’l-Beyan. Beyrut: Daru’l-İhyai’t-Turasi’l-Arabi.
• Curcanî, Ebu’l-Hasan Ali b. Muhammed b. Ali es-Seyyid el-Şerif (2007). Kitabu’t-Ta’rifat. Beyrut: Daru’n-Nefais.
• Çelik, H. (2002). Kur’an’da Nifak. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Dehlan, Ahmed b. Zeynî (2001). es-Siretu’n-Nebevîyye. Beyrut: Daru’l-Fıkr.
• Doğan, L. (2004). Sünnet Işığında İslam Ahlakının Esasları. Ankara: İslami İlimleri Araştırma Vakfı Yayınları.
• Ebu’s-Suud, Muhammed b. Muhammed (2010). İrşadu’l-Akli’s-Selim ila Mezaya’l-Kur’ani’l-Kerim. Beyrut: Daru’l-İhyai’t-Turasi’l-Arabi.
• Haddad, E. (2001). Keşfu’t-Tenzil fi Tahkiki’l-Mebahisi ve’t-Te’vil. Beyrut: Daru’l-Medari’l-İslami.
• Halebî, Ebu’l-Ferec Nuruddin Ali b. İbrahim b. Ahmed (2008). es- Siretu’lHalebîyye. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Hatibu’ş-Şirbinî, Şemsuddin Muhammed b. Ahmed (2004). es-Siracu’l-Munir fi’l-İaneti ala Marifeti Ba’di Maani Kelami Rebbina’l-Hekimi’l-Habir. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Haylamaz, R. (2014). Gönül Tahtımızın Eşsiz Sultanı Efendimiz Muhtasar. İstanbul: Muştu Yayınları.
• İbn Aşur, M. T. (t.y.). et-Tahrir ve’t-Tenvir, Tunus: Daru Suhnun.
• İbn Esir, İzzuddin Ebu’l-Hasan Ali b. Ebi’l-Kerem Muhammed b. Muhammed b. Abdilkerim b. Abdilvahid eş-Şeybanî (2009). el-Kamil fi’t-Tarih. Beyrut: Daru Sadır
• İbn Kesir, Ebu’l-Fida İmaduddin İsmail b. Şihabuddin Ömer (2008). Tefsiru İbn Kesir (Tefsiru’l-Kur’an’il-Azim). Beyrut: Muessesetu’r-Risale.
• İbn Side, Ali b. İsmail (1959). el-Muhkem ve’l-Muhitu’l-Azam fi’l-Luğa, “b.y.y.”.
• Kasimî, M.C. (2003). Mehasinu’t-Te’vil. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Maluf, L. (t.y.). el-Muncid fi’l-Lugati ve’l-Edebi ve’l-Ulum. Beyrut: el-Matbaatu’l- Kalusiyye.
• Maturidî, Ebu Mansur Muhammed b. Muhammed b. Mahmud es-Semerkandî (2005). Te’vilatu’l-Kur’an. İstanbul: Mizan Yayınevi.
• Munavî, Muhammed Abdurrauf b. Taci’l-Arifin b. Ali b. Zeyni’l-Abidin (2009). Feydu’l-Kadir Şerhu’l-Camii’s-Sağir. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Mevdudî, E. (1997). Tefhimu’l-Kur’an, (çev: Kayani ve diğerleri). İstanbul: İnsan Yayınları.
• Mezherî, M. S. (2007). et-Tefsiru’l-Mezherî. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Razî, Ebu Abdillah Fahruddin Muhammed b. Ömer b. Hüseyin (2009). etTefsiru’l-Kebir. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Sabunî, M. A. (2001). Safvetu’t-Tefasir. Beyrut: Daru'l-Fıkr.
• Safi, M. (2007). ec-Cedvelu fi İ’rabi’l-Kur’ani ve Tefsirihi ve Maanihi. Beyrut: Daru’r-Reşid.
• Sıddik Hasan Han, Ebu’t-Tayyib Muhammed Sıddik Bahadır b. Hasan b. Ali el-Kannevcî (1999). Fethu’l-Beyan fi Makasidi’l-Kur’an. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Şimşek, M. S. (2012). Hayat Kaynağı Kur’an Tefsiri, İstanbul: Beta Yayınları.
• Taberî, Ebu Cafer Muhammed b. Cerir (t.y.). Camiu’l-Beyan an Te’vili’l-Kur’an. Beyrut: Daru’l-İhyai’t-Turasi’l-Arabi.
• Yazır, E. M. H. (2009). Hak Dini Kur'an Dili. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Yıldırım, F. (2008). Kur’an’da Münafıkların Özellikleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Zebidî, Ebu’l-Feyd Muhammed Murteda el-Huseynî (2007). Tacu’l-Arus min Cevahiri’l-Kamus. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye.
• Zeccac, Ebu İshak İbrahim (2005). Maani’l-Kur’an ve İ’rabuhu. Kahire: Daru’l-Hadis.
• Zuhayli, V. (2007). Tefsirü’l-Münir, (çev: Hamdi Arslan ve diğerleri). İstanbul: Risale Yayınları.