The Effect of Music Education on the Social Skill Levels of Mild Mental Disabled Students

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 4, 35 - 43, 27.08.2019

Serap Sakarkaya , Hatice Onuray Eğilmez , Doruk Engür

https://doi.org/10.18506/anemon.453753

Cited By: 3

Öz

This study aimed to examine
the effect of music education on the social skill levels of mild mental
disabled students aged between 10 and 13. In this quantitative study conducted
with an experimental model, the study group consisted of 34 students who were
in a special education school. A static group pretest-posttest design was
employed. In the experimental group, planned music education was given once a
week for 10 weeks. Researchers collected the data during class time via School
Social Behavior Scale and analyzed it using Mann Whitney U test. Results showed
that music education was not able to affect the social competence levels of
mild mental disabled students significantly, but it was effective in reducing
negative social behaviors.   

Anahtar Kelimeler

Music Education, Socialization, Mentally Disabled

Müzik Eğitiminin Hafif Düzey Zihinsel Engelli Öğrencilerin Sosyalleşme Düzeylerine Etkisi

Öz

Araştırmada, müzik
eğitiminin, hafif düzeydeki zihinsel engelli 10-13 yaş grubu öğrencilerin
sosyal beceri düzeylerine etki durumunun incelenmesi amaçlanmıştır. Deneysel
modelle yürütülen bu nicel çalışmada çalışma grubu, bir özel eğitim okulunda
öğrenim gören, 21’i deney, 13’ü kontrol grubunda değerlendirilen toplam 34
öğrenciden oluşmuştur. Araştırmada statik grup öntest sontest deseni
kullanılmıştır. Deney grubuna 10 hafta süre ile haftada 1 kez planlı müzik
eğitimi verilirken, kontrol grubu ise herhangi bir müzik etkinliğine dâhil
edilmemiştir. Veriler araştırmacılar tarafından Okul Sosyal Davranışlar Ölçeği
kullanılarak sınıf ortamında elden toplanmıştır. Veriler Mann Whitney U testi
ile analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucunda, uygulanan müzik eğitiminin hafif
düzeydeki zihinsel engelli öğrencilerin sosyal yeterlilik düzeylerinde anlamlı
derecede değişiklik oluşturamadığı ancak olumsuz sosyal davranışlarının
azalmasında etkili olduğu bulgusuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Müzik Eğitimi, Sosyalleşme, Zihin Engelli

Kaynakça

• Abramson, R. M. (1980). Dalcroze-based improvisation. Music Educators Journal, 66(5), 62-68.
• Akyüzlüer, M., Topaloğlu, G. ve Yılmaz, E. F. (2014). Grupla yapılan müzik etkinliğinin otizmli çocukların sosyal becerilerine etkisinin betimlenmesi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 252–276.
• Artan, İ. (2001). Engelli çocukların eğitiminde etkili bir teknik: Müzik. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 43–55.
• Aydın, E. (2012). Müzik terapi: işleyiş ve yaklaşımlar. Sanat Pisikoterapileri Derneği. 5 Ağustos 2018 tarihinde http://www.sanatpsikoterapileridernegi.org/uploads/6/4/5/5/6455557/aydin_esma_muzik_terapi_isleyis_ve_yaklasimlar.pdf adresinden erişildi.
• Bacanlı, H. (2014). Sosyal beceri eğitimi (Gözden geçirilmiş 5. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Berrakçay, O. (2008). Müziğin bir yaygın gelişimsel bozukluk tipi olan otizmde ortaya çıkan problemli davranışlar üzerindeki etkisi: Ritim uygulaması çerçevesinde 4 örnek (Yayımlanmamış Yükseklisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Büyüköztürk, Ş. (2012). Örnekleme yöntemleri. 5 Ağustos 2018 tarihinde http://w3.balikesir.edu.tr/~msackes/wp/wp-content/uploads/2012/03/BAY-Final-Konulari.pdf adresinden erişildi.
• Çadır, D. ve Avcıoğlu, H. (2013). Zihinsel engelli öğrenciler için müzik terapi yöntemine göre hazırlanan sosyal beceri öğretim programının etkililği. Turkish International Journal of Special Education and Guidance & Counseling, 2(1), 46-63.
• Çevik, O. ve Kabasakal, K. (2013) Investigation of the effects of sport activities on disabled persons, social adaptation and their socialization by sport. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2), 74-83. Chiang, J. Y. K (2008). Music therapy for young children who have special needs: the music therapy experience from the perspectives of carers and professıonals. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). The New Zealand School of Music.
• Çoban, A. (2005). Müzik terapi, ruh sağlığı için müzikle tedavi. İstanbul: Timaş Yayınları.
• Erbaş, D., Kırcaali-İftar, G. ve Tekin-İftar, E. (2005). İşlevsel değerlendirme: Davranış sorunlarıyla başa çıkma ve uygun davranışlar kazandırma süreci. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Eren, B. (2012). Müzik eğitiminde kaynaştırma uygulamaları ve Orff-schulwerk. Trakya Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 14-25.
• Eripek, S. (1993). Zihinsel engelli çocuklar. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Ferguson-Stegall, L., Vang, M., Wolfe, A. S. ve Thomsen, K. M. (2017). A 9-week Jaques Dalcroze Eurhytmics intervention improves single and dual-task gait speed in community-dwelling older people. Journal Of Physical Activity and Health, 14, 740-744.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E. ve Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education (8. bs.). NY: McGraw-Hill.
• Gençel, Ö. (2006). Müzikle tedavi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(2), 697–706.
• Güvendi, B. ve İlhan, L. (2017). Effects of adapted physical activity applied on intellectual disability students toward level of emotional adjustment, self-managingand the socialization: Parent and teacher interactive research. International Journal of Human Sciences, 14(4), 3879-3894.
• Harrison, C. (2011). An integrated approach to music in the curriculum. N. Beach, J. Evans ve G. Spruce (Ed.), Making Music in the Primary School içinde. New York: Routledge.
• Ilkım, M., Tanır, H. ve Özdemir, M. (2018). Socialization effect of physical activity in students who need special education. Asian Journal of Education and Training, 4(2), 128-131.
• Karabulut, H. A., Karabulut, A. ve Yıkmış, A. (2016). Özel eğitimde müziğe yönelik Türkiye’de 2005-2015 yılları arasında yapılan lisansüstü tezlerin gözden geçirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 2320-2336.
• Karaca, M. A., Sarı, H. ve Ağca, İ. (2017). Zihinsel engelli bireylerin arkadaş ilişkileri geliştirmede grupla müzik etkinliklerinin öneminin değerlendirilmesi. Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 21–34.
• Karacan, Ç., Kaba, Z., Yenigün, Ö., Aydın, M. ve Bayazıt, B. (2003). Kaynaştırma grubu ile eğitilebilir zihinsel engelli grubun ritm ve dans çalışmaları yoluyla beceri düzeylerinde meydana gelen değişimlerin incelenmesi. İÜ Spor Bilim Dergisi, 11(3), 132–136.
• Nacakçı, Z. ve Dalkıran, E. (2016) Zihin engelli özel eğitim okullarındaki müzik dersi uygulamalarına yönelik öğretmen görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 344-356.
• Merrell, K. W. (1993). Using behavioral rating scales to assess social skills and antisocial behavior in school settings: Development of the School Social Behavior Scales. School Psychology Review, 22(1), 115–133. http://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&db=psyh&AN=1993-24218-001&site=ehost-live adresinden erişildi.
• Sağırkaya, B. (2014). Temel motor becerilerini kullanabilen otizm özelliği gösteren çocuklarda iletişim becerilerinin geliştirilmesinde Orff-schulwerk yönteminin kullanımı (Yayımlanmamış Yükseklisans Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi.
• Saldana, C. (2016). Children with disabilities: Constructing metaphors and meanings through art. International Journal of Special Education, 31(1), 88–96. http://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&db=eric&AN=EJ1099978&site=ehost-live&scope=site adresinden erişildi.
• Serin-Çorbacı, G. E. (2012). Zihinsel engelli ergenlerin sosyal beceri düzeyleri ve davranış problemleri ile ebeveynlerinin genel öz yeterlilik algı düzeylerinin karşılaştırılarak incelenmesi (Yayımlanmamış Yükseklisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Sökezoğlu-Atılgan, D. ve Ördekçi, Ş. (2015). İlkokul öğrencilerinin sosyalleşmelerinde koro eğitiminin rolü. Afyon Kocatepe Üniversitesi Akademik Müzik Araştırmaları Dergisi, 1(2), 15–40. http://dergipark.gov.tr/amader/issue/1725/21143 adresinden erişildi.
• Sucuoğlu, B. ve Özokçu, O. (2005). Kaynaştırma öğrencilerinin sosyal becerilerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 6(1), 41–57.
• Wigram, T., Pedersen, I. N. ve Bonde, L. O. (2002) A comprehensive guide to music therapy: Theory, clinical practice, research and training. London; Philadelphia: Jessica Kingsley Publishers.
• Yılmaz, E. (2010). Otistik çocuklarda müzik atölyesi çerçevesinde ortaya çıkan sözsüz iletişim işaretlerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi.
• Yukay-Yüksel, M. (2009). Okul sosyal davranış ölçeklerinin (OSDÖ) Türkçeye uyarlanması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9(3), 1605–1652