Yeni Medyanın Çevrimiçi Radikalleşme İşlevi

Yıl 2024, Cilt: 12 Sayı: 3, 1154 - 1172

Sermin Asıl

https://doi.org/10.18506/anemon.1480800

Öz

Bu çalışmanın amacı, çevrimiçi radikalleşme olgusunda yeni medya aracı olan Twitter’ın etkisini belirlemektir. Twitter (X), insanları bilgilendirme, eğitme ve kamusal alanı dönüştürme işlevlerinin yanı sıra yankı odası, filtre balonu ve hiperkişiselleştirme algoritmalarının etkisiyle benzer medya kültürü ve dünya perspektifinin yaygınlaşmasına katkıda bulunmaktadır. Bu durum duygu, düşünce, inanç ve davranışların ortaklaşmasını, buna uyum sağlamayanların ise kolaylıkla ötekileştirilmesini mümkün kılmaktadır. Özellikle memnuniyetsizlik yaratan bir konu ya da olayda, çoğunluk hissine dahil olmayan bireyler daha kolay ötekileştirilmektedir. Bu süreç, radikalleşme bağlamında memnuniyetsizlik yaratan kişi ya da kurumlara yönelik basit bir şikayetin zamanla nefrete dönüşmesine neden olmaktadır. Günümüzde bu dönüşüm çevrimiçi platformlar aracılığıyla gerçekleşmekte ve radikalleşmenin bilişsel boyutunu oluşturmaktadır. Bu bağlamda, Türkiye’de 2023 yılında gerçekleştirilen seçimlerle ilgili paylaşılan içerikler, #secim etiketi ile toplanmış ve tümevarımsal tematik analiz yöntemi ile incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda on bir ana tema belirlenmiş ve bunlardan “seferber etmek”, “suçlamak” ve “mağduriyet” temalarının doğrudan çevrimiçi radikalleşme ile ilişkili olduğu görülmüştür. Ayrıca, ortaya çıkan kırk dokuz alt tema arasından on dört tanesi çevrimiçi radikalleşme ile doğrudan bağlantılı çıkmıştır. Bununla birlikte, çevrimiçi radikalleşmeyle ilişkili olan temaların bilişsel radikalleşmeyi etkilediği, davranışsal radikalleşme ile yalnızca “illegal eyleme davet” alt temasının ilişkili olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, Twitter’ın çevrimiçi radikalleşmeyi bilişsel boyutta etkilediği, siyasetin bu radikalleşmeyi artırdığı ve analiz edilen temaların radikalleşme teorileriyle açıklandığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çevrimiçi Radikalleşme, İletişim, Halkla İlişkiler, Yeni Medya, Yankı Odası

Etik Beyan

Bu çalışmanın, etik kurul izni gerektirmeyen çalışmalar arasında yer aldığını beyan ederim.

Online Radicalization Function of New Media

Öz

The study aims to examine the impact of Twitter (X), a new media platform, on online radicalization. Beyond its roles in informing, educating, and transforming the public sphere, Twitter amplifies the spread of similar media cultures and worldviews through mechanisms such as echo chambers, filter bubbles, and hyperpersonalization algorithms. This dynamic enables the widespread adoption of similar thoughts, beliefs, and behaviors while marginalizing those who diverge. Such marginalization can escalate from mere complaints to outright hatred toward individuals or institutions within the context of radicalization. Today, these transformations predominantly occur on online platforms, shaping the cognitive dimension of radicalization. In this context, content shared with the #election tag during Turkey's 2023 elections was analyzed using the inductive thematic analysis method. The findings indicate that three of eleven main themes and fourteen of forty-nine sub-themes are directly related to online radicalization, primarily in its cognitive dimension. Only the "invitation to illegal action" sub-theme is linked to behavioral radicalization. Overall, Twitter appears to influence online radicalization cognitively, with politics further intensifying this process, as supported by radicalization theories.

Anahtar Kelimeler

Online Radicalization, Communication, Public Relations, New Media, Echo Chamber.

Kaynakça

• Aydınalp, H. (2019). Sosyal medyada manipülasyon: pkk tarafından oluşturulan heberler üzerine bir inceleme (Yüksek lisans tezi), Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi'nden alınmıştır. (Tez no. 607667).
• Binark, M, & Löker, K. (2011). Sivil toplum örgütleri için bilişim rehberi. Ankara: Sivil Toplum Geliştirme Merkezi Yayınları.
• Borum, R. (2011). Radicalization into violent extremism ı: a review of social science theories. Journal Of Strategic Security, 4(4),7-36.
• Braun, V. & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3, 77-101.
• Burton, G. & Dimbleby, R. (1990). Teaching communication. London: Routledge. Choudhury, N. (2014). World wide web and its journey from web 1.0 to web 4.0. International Journal of Computer Science and Information Technologies, 5(6), 8096-8100.
• Çarıkcı, K., Meral, H., Berkil, S., Çalışır, A., Önala, L. & Arslan, Ö. (2024). Nitel araştırmalarda tematik analiz. Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies, 10(37),127-40.
• Çelik, E. (2021). Yoksulluk olgusunun radikalleşme sürecine etkileri (Doktora Tezi), Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi'nden edinilmiştir. (Tez no.704368)
• Doosje, B., Moghaddam, F. M., Kruglanski, A. W., Wolf, A., Mann, L. & Feddes, A.R. (2016). Terrorism, radicalization and de-radicalization. Current Opinion İn Psychology, 11,79-84.
• Erdoğan, H. (2023). Dark side of the web in the context of online radicalization. Journal Of Islamic Thought And Civilization, 13(1),34-46.
• Fernandez, M. & Asif, M. (2018). Understanding the roots of radicalisation on twitter. Amsterdam: Association for Computing Machinery (ACM).
• Gazali Demirtaş, Z. (2019). Geleneksel medyadan yeni medyaya kanaat/kamuoyu önderleri (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi'nden alınmıştır. (Tez no.615466)
• Hafez, M. & Mullins, C. (2015). The radicalization puzzle: a theoretical synthesis of empirical approaches to homegrown extremism. Studies İn Conflict & Terrorism, 38,958-75.
• Hamdi, S. A. (2022). Mining ideological discourse on twitter: the case of extremism in arabic. Discourse & Communication, 16(1),76-92.
• Herath, C. & Whittaker, J. (2023). Online radicalisation: moving beyond a simple dichotomy. Terrorism and Political Violence, 35(5),1027-48. Heywood, A. (2011). Siyasi ideolojiler: bir giriş. (Ş. Akın, A. Bayram, Ö. Tüfekçi, H. İnanç & B. Kalkan, Çev.). Ankara: Adres Yayınları.
• Holt, K., Ustad Figenschou, T. & Frischlich, L. (2019). Key dimensions of alternative news media. Digital Journalism, 7(7),860-69.
• Horkheimer, M. & Adorno, T.(2014). Aydınlanmanın diyalektiği. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
• Kakutani, M. (2019). Hakikatin ölümü: trump çağında yalancılık sanatı. İstanbul: Doğan Kitap.
• Kocadaş, B. (2005). Kültür ve medya. Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergis,i 34,1-13.
• Koç, N.E. (2020). Sosyal medya, katılımcı kültür ve kitle çevirisi. RumeliDE: Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, Ö8, 905-927.
• Kouba, T. (2022). Online radicalization: twitter privatization as a threat to the modern society. The Policy of National Security,(Özel Sayı),101-10.
• Lorenz Spreen, P., Oswald, L., Lewandowsky, S. & Hertwig, R. (2023). A systematic review of worldwide causal and correlational evidence on digital media and democracy. Nature Human Behaviour, 7(1),74-101.
• MacBride, S.(1981). Many voices, one world: towards a new, more just, and more efficient world information and communication order. C. I. London: Anchor Press.
• Macdonald, S. & Whittaker, J. (2019). Online radicalization: contested terms and conceptual clarity. J. R. Vacca (Ed.), Online terrorist propaganda, recruitment, and radicalization içinde. Boca Raton: Crc Press.
• Mccauley, C. & Moskalenko, S. (2008). Mechanisms of political radicalization: pathways toward terrorism. Terrorism And Political Violence,20(3),415-433.
• Melnychuk, S. M.(2022). Exegesis of cyberculture from the perspective of the tendencies of the neo-religious metamodern world. Philosophical Sciences, 2(92), 16-26.
• Miagret, E. (2014). Medya ve iletişim sosyolojisi. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Moghaddam, F. M. (2005). The staircase to terrorism: a psychological exploration. American Psychologist, 60(2),161-69.
• Mora, N. (2008). Medya çalışmaları, medya pedagojisi ve küresel iletişim. C. Uçan (Ed.), Ankara: Alttikap.
• Mughal, R., DeMarinis, V., Nordendahl, M., Lone, H., Philips, V. & Boyd-MacMillan, E. (2023). Public mental health approaches to online radicalisation: a systematic review of the literature. Int. J. Environ Res. Public Health, 20, 65-86.
• Narin, B. (2018). Kişiselleştirilmiş çevrimiçi haber akışının yankı odası etkisi, filtre balonu ve siberbalkanizasyon kavramları çerçevesinde incelenmesi. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 11(2),232-51.
• Rohr, L., Squires, L. & Peters, A. (2022). Examining the use of twitter ın online classes: can twitter improve interaction and engagement. The Canadian Journal For The Scholarship Of Teaching And Learning, 13(1),1-17.
• Saldana, J. (2019). Nitel araştırmacılar için kodlama el kitabı. Ankara: Pegem Akademi. Stephens, W. & Sieckelinck, S. (2021). Resilience’s to radicalization: four key perspectives. International Journal Of Law, Crime And Justice, 66, 1-14.
• Timisi, N. (2003). Yeni iletişim teknolojileri ve demokrasi. Ankara: Dost Kitabevi.
• Trip, S., Bora, C. H., Marian, M., Halmajan, A. & Drugas, M. I. (2019). Psychological mechanisms ınvolved in radicalization and extremism: a rational emotive behavioral conceptualization. Frontiers İn Psychology, 10(437),1-8.
• Türker, G. & Gök, A. (2022). Video oyunlar ve oyun platformlarının radikalleşme ve terörizm açısından incelenmesi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 12, 125-41.
• Yener, Ş. (2023). Şiddet, şiddet türleri ve okulda öğretmene yönelen şiddet. İçtimaiyat, 7(1), 273-89.
• We Are Social (2023). The changing world of digital in 2023. (Erişim: 15.01.2024). https://wearesocial.com/uk/blog/2023/01/the-changing-world-of-digital-in-2023/