Yazım Kuralları
YAZIM KURALLARINI İNDİRMEK İÇİN TIKLAYINIZ!!!!
ANKARA ANADOLU VE RUMELİ ARAŞTIRMALARI DERGİSİ YAYIN İLKELERİ
1- Yayınlanması istenen makalenin Ankara Anadolu ve Rumeli Araştırmaları Dergisi Yönetim Kurulu tarafından belirlenen yazım kuralları çerçevesinde yazılmış olması şarttır. Eserdeki imlâ ve bilgi hatalarını düzeltmek yazarın sorumluluğundadır.
2. Yayınlanması için gönderilen makaleler ilk önce ön değerlendirmeden geçirilir. Daha sonra intihal taraması yapılarak dergide yayımlanması noktasında uygun olup olmadığı kontrol edilir. Daha sonra makale Ankara Anadolu ve Rumeli Araştırmaları Dergisi Editör Kurulu tarafından incelenmek üzere hakemlere gönderilir.
3. Ankara Anadolu ve Rumeli Araştırmaları Dergisi Editör Kurulu hakemlerden gelen raporları inceleyerek makalenin yayınlanıp yayınlanmayacağına karar verir. Editör Kurulu hakem raporlarından bağımsız olarak makaleyi yayınlamama hakkını saklı tutar.
4. Hakemler tarafından düzeltme istenen makaleler yazarlarına geri gönderilir. İstenen sürede geri dönmeyen yazarların Editör Kuruluna ulaştırılmayan çalışmaları yayından düşürülür.
5. Editör Kurulunda onaylanan çerçeve dâhilinde düzeltmesi yapılan makaleler Yönetim Kurulu’na sevk edilir.
6. Ankara Anadolu ve Rumeli Araştırmaları Dergisi Yönetim Kurulunca yayınlanması onaylanan makaleler yayınlanmak üzere sıraya alınır.
7. Yazar, Ankara Anadolu ve Rumeli Araştırmaları Dergisi Editör Kurulu tarafından kendisine tebliğ edilen (makale düzeltme süresi, yazım kuralları vs.) hususlarını zamanında yerine getirmek zorundadır. Aksi takdirde makale basım süreci durdurulur ve o tarihe kadar tahakkuk eden (dizgi ve mizanpaj giderleri. vs.) harcamalar yazardan tahsil edilir.
YAZIM KURALLARI
Yayın Dili: Derginin yazım dili Türkçedir. Bununla birlikte İngilizce, Almanca, Fransızca, ve Rusça yazılar da yayımlanabilir.
Yazım kuralları: Dergimize gönderilecek yazıların aşağıdaki biçimsel özellikleri taşıması yayım birliği açısından zorunludur.
Türkçe Başlık: İçerikle uyumlu, 10-12 sözcüğü geçmeyecek biçimde büyük koyu harflerle, yazılmalı ve sayfa ortasında yer almalıdır. Başlık 11 Punto , Aralık önce 20 nk, sonra 12 nk olmalıdır. Sağ ve sol 1cm içeride yazılmalıdır.
İngilizce Başlık: İçerikle uyumlu, 10-12 sözcüğü geçmeyecek biçimde büyük koyu harflerle Türkçe Öz’ün altında, 11 punto, önce ve sonra 3 nk boşluk bırakılacak şekilde sağ ve sol 1 cm içeride yazılmalıdır.
Yazar adı ve adresi: Yazar(lar)ın adı (küçük) ve soyadı (büyük), başlığın altında ortalanmış olarak 11 puntoyla yazılmalı; unvanı, çalıştığı kurum, haberleşme, e-posta adresleri ve ORCID ise normal karakterde harflerle dipnot olarak belirtilmelidir.
Öz (Abstract) ve Anahtar Sözcükler (Key Words): Türkçe ya da yabancı dillerdeki makaleler 120-150 sözcük arasında öz içermelidir. Türkçe ve İngilizce özet ilk sayfada önce Türkçe özet ardından İngilizce özet gelecek şekilde sıralanmalıdır. Öz (Abstract) 10 punto, tek satır, sağdan ve soldan 1 cm içeride yer almalıdır. Öz bölümü, yazar adının hemen altından 3 nk boşluk bırakılarak başlamalıdır. Özet ve Abstract’ın altında 3-10 sözcük arasında büyük harfle başlayan anahtar sözcükler bulunmalıdır. Özet başlığı 10 punto koyu yazılmalı ve “Öz: Metin”-“Abstract: Metin” şeklinde olmalıdır.
Örnek:
T H E F IR S T A L L IA N C E O F TW O N E IG H B O U R S 1915-1918 (O TTOM AN S T A T E -B U LG A R IA )
Abstract: In the process of the First World War, Bulgaria and the Ottoman State did not consider entering the war, but followed the
policy of neutrality. Already in the period when the parties declared war on each other (July-August 1914), both countries declared to the world public that they were neutral. However,when the battle began, Germany accelerated Ottoman State’s entry into the war with the effect of positive diplomatic communication among them and the contribution of senior officials working in the field of military affairs as well as diplomacy with in the state enterprise. (August 2, 1914 secret agreement) The Ottoman State officially participated in the war with the manifesto of Sultan Mehmed Reşad on 11 November 1914.Bulgaria extended the process of neutrality until 6 September 1915 in order to provide the best conditions. The alliance between the Ottoman Empire and the Bulgarian state passed through a diplomatic process under
Germany's concealed alliance agreement dated August 19, 1914 between the two states and the border-setting agreement dated September 3, 1915. This alliance was realized by German control and forced by the Ottoman Empire's land concessions. It isn’t known why relationship between Bulgaria and Ottoman State corrupted near the end of the war for both countries. The issue to be addressed in the light of Bulgarian archive documents will be shaped by diplomatic and military telegrams and interpreted with the help of domestic and foreign sources.
KeyWords: First World War, The End of Turkish-Bulgar Alliance, Germany, Ottaman State, Bulgaria.
Genişletilmiş İngilizce Özet: Genişletilmiş İngilizce Özet 750-1000 kelime arasında olmalıdır. İngilizce metin yazı tipi Times New Roman, 11 punto, önce ve sonra 3 nk boşluk bırakılmalı, paragraf girintisi olmadan, tüm kenarlar 2,5 cm olmalı ve “Extended Abstract: İngilizce Metin” şeklinde hazırlanmalıdır.
Extended Abstract içerik itibarıyla çalışmanın (makalenin) “Sonuç” kısmı ağırlıklı olmak üzere 750-1000 kelime arasında bilgiler içermelidir. “Öz”-“Abstract” kısmında makale hakkında genel bilgiler verilmeli, “Extended Abstract” kısmında ise yapılan çalışma üzerinde yazar tarafından elde edilen bulgular 750-1000 kelime arasında sunulmalıdır. Bu kısım çalışmanın uluslararası tanınırlığını artırarak makalenin etki faktörünü daha üst seviyelere çıkarması bakımından önemlidir.
Örnek
Extended Abstract: Orders that are given to Turkish soldier sended to front line and to squadron leader and above degree people are categorized three groups. These are Chivalry Order, Saint Aleksander Order and distinguished Military Service Community Order. These orders are categorized grades in itself according to evel of rank and duty was discharged. These are classified as follows.
Military Order “For Bravery”
Big cross
First Class Brillant
First Class Matte
Second Grade
Third Grade
Third Grade First Class
Third Grade Second Class
Fourth Grade First Class
Fourth Grade Second Class
Royal Order of Saint Aleksander
Necklace
Big Cross
First Grade Big Cross
Second Grade Big Military Cross
Third Grade Commander Cross
Fourth Grade Military Officer Cross
Fifth Grade Cavalry Cross
Sixth Grade Silver Cross
National Order of Civil Merit
Big Cross
First Grade Big Cross
Second Grade Big Military Officer Cross
Third Grade Commander Cross
Fourth Grade Military Officer Cross
Fifth Grade Cavalry Cross
Sixth Grade Silver Cross
Even if orders that are given by Bulgarian Charism are classified as six differenc types, in this study, it is tacked three types of orders.
Orders given to Turkish soldiers are as the following.
First Grade Brillant Military Order “For Bravery”: Ottoman Sultan Mehmed Reşad V
First Grade Matte Military Order “For Bravery”: Deputy of Chief Commander Enver Pasha
Second Grade Military Order “For Bravery”: 1 Marshall, 1 Admiral, 4 Lieutenant Generals, 1 Major General
Third Grade Second Class Military Order “For Bravery”: 1 Staff Colonel
Fourth Grade Second Class Military Order “For Bravery”: 11 Sultan’s Sons, 2 Lieutenant Colonels, 4 Squadron Leaders
Royal Order Saint Aleksander Big Cross: Marshall Liman von Sanders
Second Grade Royal Order Saint Aleksander with Silver Saber: 4 Major Generals, 1 Staff Colonel and 1 Squadron Leader
Third Grade Royal Order Saint Aleksander with Silver Saber: 2 Admirals, 26 Lieutenant Generals, 1 Major General, 1 Brigadier General
Second Grade National Order of Civil Merit: 1 Lieutenant Colonel, 7 Colonels
Third Grade National Order of Civil Merit: 5 Lieutenant Colonels, 24 Squadron Leaders
Forementioned sum of people are 116. These are 42 Squadron Leaders, 34 Lieutenant Colonels, 11 Colonels, 1 Brigader Leader, 6 Major Generals, 7 Lieutenant Generals, 11 Son of Sultan with different runk 2 Marshalls, 1 Deputy of Chief Commander, 1 Full General, 1 Sultan. These datas show that squadron, above degree military officers and Ottoman statesmen.
1138 orders given to Turkish military officers and Ottoman statesmen constitute of highest rank of symbols. In these orders there are also Germany military officer contacting to relationship Turk-Bulgaria. Looking at the dates of the orders, it is understood that they were generally after military operations against Romania. Issued on orders are on 21 February 1915, 03 December 1916, 17 April 1917, 19 May 1917, 21 September 1917, 16 October 1917, 07 December 1917, 10 February 1918.
Orders are granted as an indicator of concrete pleasure with reference to support of Turkish soldiers. Third Grade Royal Order Saint Aleksander with Silver Saber was granted to Lieutenant Colonel Mustafa Kemal Bey on 21.02.1915. This order was granted in consequence of military attache that he carried out in Sofia and his good relationships.
Ana metin: Yazı Microsoft Word yazılım programı ile boyutları 17 / 24 cm olan sayfa üzerinde Times New Roman 11 punto ile tek satır aralıklı ve üstten 2,5 cm, alttan 2,5 cm, soldan 2,5 cm, sağdan 2,5 cm kenar boşlukları ve 30 sayfayı geçmeyecek biçimde tek sütun halinde hazırlanarak teslim edilmelidir. Paragraflar 0 cm girinti ile başlamalıdır. Ana metin, özet bölümünün hemen altından 3 nk boşluk bırakılarak başlamalıdır.
Bölüm başlıkları: Yazıda yer alan konu başlıkları Giriş, Sonuç ve Kaynakça hariç, numaralandırılarak koyu ve sol marjdan başlamak üzere yazılmalıdır.
Şekil ve Tablolar: Şekil adı, şeklin altında, tablo başlığı tablonun üzerinde yer almalıdır. Şekil ve tablo numaraları 1, 2, 3, ... gibi verilmelidir.
Alıntı ve Göndermeler: Chicago usulünde (klasik usulde) sayfa altı numaralandırılmış dipnot şeklinde yapılmalıdır. Özetleme biçiminde yapılan alıntı ve aktarmalarda sayfa numarası belirtilmez; sayfa numarası ya da numaraları, yalnızca doğrudan alıntılarda tam olarak verilir. 3 satırı geçen alıntılara, ana metne göre sadece soldan 1 cm girinti verilmelidir. Dipnotlarda ise kaynak ilk kez kullanıldığında isim soyisim, eser adı, varsa cilt ve sayı, varsa çeviren adı, yayınevi, basım yeri, basım tarihi ve söz konusu bilginin alındığı sayfa numarası şeklinde yapılmalıdır. Aynı eser bir çok defa kullanılacak ise yazar soyadı, a.g.e (adı geçen eser)- a.g.m. (adı geçen makale), ilgili sayfa numarası şeklinde dipnot düşülmelidir. (Örn: Kayapınar, a.g.e., s. 356).
Ana Başlık Boyutu 11 pt, ortalanmış, kalın
Kağıt Boyutu 17 x 24 cm
Ana Metin Üst Kenar Boşluk 2,5 cm
Alt Kenar Boşluk 2,5 cm
Sol Kenar Boşluk 2,5 cm
Sağ Kenar Boşluk 2,5 cm
İlk satır girinti 0 cm
Yazı Tipi Times New Roman
Yazı Tipi Stili Normal
Normal Metin Boyutu 11 pt
Paragraf Aralığı 3 nk
Satır Aralığı Tek
Dipnot Metni Boyutu 9 pt
Alıntı Metni Boyutu 10 pt
Alıntı Kenar Boşlukları Soldan 1 cm
Öz Yazı Tipi Times New Roman
Öz Yazı Tipi Stili Normal
Öz Kenar Boşlukları Sağdan- Soldan 1 cm
Öz Metin Boyutu 10 pt
Öz Başlığı 10 pt, İki Yana Yaslı, Kalın
Abstract Yazı Tipi Times New Roman
Abstract Yazı Tipi Stili Normal
Abstract Kenar Boşlukları Sağdan- Soldan 1 cm
Abstract Metin Boyutu 10 pt
Abstract Başlığı 10 pt, İki Yana Yaslı, Kalın
Extended Abstract Yazı Tipi Times New Roman
Extended Abstract Yazı Tipi Stili Normal
Extended Abstract Kenar Boşlukları Sağdan- Soldan 0 cm
Extended Abstract Metin Boyutu 11 pt
Kaynakça Yazı Tipi Times New Roman
Kaynakça Metin Boyutu 9 pt
Kaynakça Girintisi 1,25 Asılı
Kaynakça Soyada göre alfabetik sıralama
Örnekler:
Kitap: Halil İnalcık, Osmanlı İmparatorluğu-Klasik Çağ, 1300-1600, çev. Ruşen Sezer, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul 2009, 11. bs., s. 115.
Sonraki atıflarda: İnalcık, a.g.e., s. 123.
Yazarın birden fazla eseri olması halinde, sonraki dipnotlarda:
İnalcık, Klasik Çağ, s. 123.
Makale: İsmail Hakkı Uzunçarşılı, “Osmanlılarda İlk Vezirlere Dair Mütalea”, Belleten, c. III/ sy. 9 [veya III/9] (1939), s. 101.
Kaynakça: Makalelerde kullanılan kaynak ve araştırmalar makale sonunda bu başlık altında gösterilmelidir. Kaynakça 9 punto yazılmalıdır. Sadece metin içinde atıfta bulunulan kaynaklar yer almalı ve yazarların soyadına göre alfabetik olarak düzenlenmelidir:
İNALCIK Halil, Osmanlı İmparatorluğu-Klasik Çağ, 1300-1600, çev. Ruşen Sezer, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul 2009.
UZUNÇARŞILI İsmail Hakkı, “Osmanlılarda İlk Vezirlere Dair Mütalea”, Belleten, c. III/ sy. 9 [veya III/9] (1939), ss. 99-106.
Çeviriyazı Metinlerde Uyulacak Esaslar
Çeviriyazı bir metnin Anadolu ve Balkan Araştırmaları Dergisi yayınları arasında yer almadan önce aşağıdaki hususlara riayet edilerek hazırlanmış olması veya bunlara göre düzeltilmiş olması gerekmektedir.
a) Tanzimat sonrası matbu metinlerde:
1. Bu tür metinlerde ilmî transkripsiyon değil transliterasyon veya başka bir deyişle “hafifletilmiş transkripsiyon” uygulanır. Bundan sonra kullanılacak olan “transkripsiyon” kavramı Türkçede kullanılmayan harfler de dâhil bütün harfleri aynen bir başka alfabe ile yansıtmayı; transliterasyon ise daha çok kelimenin bütünlüğünü koruyarak herhangi bir sadeleştirme yapmadan aktarmayı anlatmaktadır.
2. Uzun bütün heceler â, û, î harfleriyle yazılmalıdır.
Ör. hâkimiyet; rûberû; cerîde … Kalın okunması gereken ve anlam karışıklığına da yol açabilecek kelimelerde bulunan uzun a sesi için, bu durumu önlemek üzere “ā” şeklindeki imlâ tercih edilebilir.
Ör. Gāzî; mukāyese; tekābül , kānûn… Bu durum, benzer yazılışa sahip Arapça ve Farsça kelimelerdeki okuma yanlışlarını da önleyecektir.
Ör. “Yasa” anlamındaki “kānûn” ile “Ocak ayı” anlamındaki “İkincikânûn” (Kânûnisânî) kelimelerinde olduğu gibi…
3. Kelimelerin orijinal sesleri korunmalı, transkripsiyondaki hafifletme işlemi imlâ ile sınırlı kalmalıdır.
Ör. Aptülhak Hamit ( – ) → Abdülhak Hâmid ( + )
4. Arapça terkiplerin yazımında İSAM DİA’nde ve MEB. İslâm Ansiklopedisi’nde benimsenen yazım kuralları uygulanmalıdır.
Ör. Muhîtü’l-Maârif; Muînü’d-devle …
5. Farsça terkiplerde terkip tiresi her seferinde yazılmalıdır. Ör. Devlet-i Aliyye; hüsn-i muâmele, müdîr-i umûmî … Farsça terkiplerdeki terkip – i’si “-ü” şeklinde yazılmamalıdır.
Ör. müdür-ü umûmî ( – ); hüsn-ü muâmele ( – ); umûr-u mâliye ( – ) → umûr-ı mâliye ( + ) … “Ve” kelimesine karşılık gelen “ü”ler ise aynen korunur ve kendisinden önceki ve sonraki kelimeye bitiştirilmeden yazılır.
6. Osmanlıca matbu metinlerde Batı sahasına ait şahıs ve şehir adları genellikle okunduğu gibi yazılmaktadır. Tanzimat sonrasına ait bir metnin çeviriyazısında bu tür kelimeler orijinal dildeki imlâsına uygun yazılmalıdır.
Ör. “Mısır’da kalan Fransızların umûr-ı mâliye müdîr-i umûmîsiPosiyelk’a gönderdiği mektup (…)” ( – ). “Mısır’da kalan Fransızların umûr-ı mâliye müdîr-i umûmîsiPoussielque’a gönderdiği mektup (…)” ( + ) Türkçede yaygın olarak kullanılan yabancı yer ve şahıs adlarında ise Türkçe kullanımı esas alınır.
7. Masdar-ı ca‘lîler -günümüz Türkçesinde sık kullanıldığı için tek y ile yazılanlar hariç- çift y ile yazılmalıdır.
Ör. Osmâniyye; Cülûsiyye; şahsiyye … Sık kullanılanlara ör. Bahriye; Mülkiye…
8. Nisbet –î’si ile biten kelimelerin sonuna Türkçe olarak ismin –e hâli geldiğinde masdar-ı ca‘lîlerle karışmaması için “î” şeklinde yazılmalı fakat bu imlâ masdar-ı ca‘lîlerde kullanılmamalıdır:
Ör. “Âmâl-i millîye uygun olarak …” (Burada millî kelimesinin sonundaki –ye, ismin –i hâlini gösterir). “Âmâl-i milliyyeye uygun olarak …” (“Âmâl-i Millîyeye” imlâsı yanlıştır).
9. Osmanlıca matbu eserlerde vurgulanmak istenen kelimeler ve özel adlar çoğunlukla parantez içine alınarak vurgulanır. Oysa bugün bunun yerine çift tırnak içine alarak vurgulama tercih edilmektedir. Bu bakımdan;
a) Sadece vurgulanması gereken bir (veya birkaç) kelime varsa parantez yerine tırnak içinde yazılmalıdır.
Ör. “(…) nâm-ı âlîleri (Nizâm-ı Cedîd) tesmiye olundu.” ( – ) “(…) nâm-ı âlîleri “Nizâm-ı Cedîd” tesmiye olundu.” ( + )
b) Vurgulanmak istenen bir kitap adı ise sadece italik yazılması vurgu için yeterlidir.
Ör. “Tameşvarî (Hadîkatü’ş-Şu‘arâ ) / “Hadîkatü’ş-Şu‘arâ” nâm eser-i bîhemtâsında (…)” ( – ). “TameşvarîHadîkatü’ş-Şu‘arânâm eser-i bî-hemtâsında (…)” ( + ).
c) Osmanlı alfabesinde büyük – küçük harf ayrımı olmadığı için şahıs, kurum veya yer adı cinsinden özel isimlerde ayrıca tırnak içine almak biçiminde özel bir vurguya gerek yoktur; baş harflerinin büyük yazılması yeterlidir.
Ör. “Şeyhülislâm’ınüstâdı (Münîr Efendi) de çağırılıp meydâna getirildi.” ( – ) “Şeyhülislâm’ınüstâdıMünîr Efendi de çağırılıp meydâna getirildi.” ( + ) Dolayısıyla bu gibi durumlarda Osmanlı Türkçesiyle kaleme alınmış metinlerde kullanılan parantezler hiç kullanılmamalıdır. Elbette açıklama ve ek bilgi mahiyetindeki cümle veya kelime gruplarında parantez kullanılacaktır.
10. Ana metin içinde geçen Türkçe dışındaki dillerden iktibas edilmiş cümlelerin, metin içine tercümeleri aktarılmalı, gerekiyorsa dipnotlarda orijinal yazılışları kaynak bilgisinden önce verilmelidir.
11. Günümüz Türkçesinde kullanılmayan Farsça kelimelerin imlâsında, günümüzde kullanılanlarda olduğu gibi Türkçe telâffuz esas alınmalıdır.
Ör. nohoft ( – ) → nühüft ( +); dovvom ( – ) → düvvüm ( +) …
12. Osmanlı Türkçesiyle basılı bir metinde geçen her tür Arapça kelimenin yazımında da yaygın Türkçe telâffuz esas alınmalıdır.
Ör. Rasûl ( – ) → Resûl; a‘yân → âyân …
13. Arapça kelimelere mahsus bir ses olan ayn harfi, anlam karışıklığına veya okuma hatasına sebep olmadıkça imlâya yansıtılmamalıdır.
14. Tanzimat sonrası matbu metinlerde transkripsiyon değil transliterasyon esas alınacağı için isimleşmiş veya çok kullanıldığı için âdeta birleşmiş Arapça, Farsça terkiplerde kullanılacak apostrof ve tire işaretleri kaldırılmalıdır.
Ör. Abdü’l-Hamîd ( – ) → Abdülhamîd ( + )
Kânûn-i sânî ( – ) → Kânûnisânî ( + );
Teşrîn-i sânî ( – ) → Teşrînisânî ( +);
Rebîü’l-evvel → Rebîülevvel
Cemâziye’l-âhir → Cemâziyelâhir;
Zi’l-ka’de → Zilkāde
Şeyhü’l-İslâm ( – ) → Şeyhülislâm ( + ) vb.
15. Türkçe kelimelerin -özellikle fiil kökenli kelimelerin- sonlarında Osmanlı metinlerinde genellikle b harfi ve diğer bazı kelimelerde c ve d harfleri kullanılırsa da çeviriyazı çalışmalarında p, ç, t şeklindeki sertsessiz harfler kullanılmalıdır. Yine özellikle fiil kökenli kelimelerde Eski Türkçeye ait telaffuzun Anadolu sahasındaki bir devamı olarak Osmanlı imlâsına yansıyan “ü” sesleri “i”, “ı” sesleri ses uyumuna göre düzeltilmeli; kapalı e harfi de denen ve genellikle “i” harfiyle yazılan ses ise “e” harfiyle yazılmalıdır.
Ör. idüb ( – ) → edip ( + ); konub ( – ) → konup ( + ); bitüb ( – ) → bitip ( + ); içün ( – ) → için ( + ); ağac ( – ) → ağaç ( + ); yiğid → ( – ) yiğit ( +); geçid ( – ) → geçit ( + ) …
b) Tanzîmat sonrası yazma Arşiv belgelerinde: Bu tür metinlerde ilmî transkripsiyon usûlü uygulanır.
c) Tanzimat öncesi matbû veya yazma metinlerde:
Bu tür eserlerin çeviriyazıları hazırlanırken İSAM DİA ve MEB İslâm Ansiklopedisi’nde uygulanan ilmî transkripsiyon usûlü kullanılmış olmalıdır. Bu iki Ansiklopedi arasında herhangi bir uyumsuzluk olursa DİA esas alınır. Kuruma Tanzimat öncesi bir metnin yayını teklif edilirken transkripsiyon alfabesine mahsus harfler bir liste hâlinde eserin başında gösterilmeli; metin boyunca da özellikle Türkçede bulunmayan harflerin yazımında bu alfabe esas alınmalıdır.
d) Rusça, Bulgarca, Yunanca vb. alfabesi farklı dillerde transliterasyon kullanılmalı, kelimelerin aktarımı Türkçe telaffuza göre olmalıdır.
