Bu yazıda, kentten kıra göç ederek tarıma başlayan 83 "yeni köylü" ile yapılan yarı yapılandırılmış görüşmelerin sonuçları paylaşılmaktadır. Araştırma, bu yeni köylülerin Türkiye tarımsal yapısındaki konumunu anlamaya çalışmıştır. Bulgular, yeni köylülerin Marmara ve Ege bölgelerinde yoğunlaştığını ve üretim modellerini "doğal tarım" üzerine kurduklarını göstermektedir. Yoğunlaşma, bu yeni köylülerin diğer yeni köylülerle yakın yaşama ve sosyal-siyasi kutuplaşmadan kaçınma arzularıyla açıklanmaktadır. Araştırma, bu yeni köylülerin, tarımı kâr odaklı yapan bir "tarım burjuvazisi" olarak kırsalda sosyo-ekonomik ve kültürel farklılaşmayı derinleştirebileceğini öne sürmektedir.
This paper discusses the emergence of a new type of agrarian bourgeois in rural Turkey. Drawing on semi-structured interviews with 83 ‘neo-farmers’, the paper shows that, unlike other urban-to-rural and lifestyle migrants, neo-farmers migrate to enter farming. Although they farm commercially, they prefer clean farming practices or agroecology. The paper also shows that neo-farmers are primarily concentrated in the Marmara and the Aegean regions. They prefer these regions, however, not because they provide easy access to urban amenities, but because neo-farmers perceive them as politically progressive and tolerant of diversity.
Urban-to-Rural Migration New Rurality Agrarian Bourgeois Agroecology Neo-Farmers
Bu araştırma projesi, Özyeğin Üniversitesi İnsan Araştırmaları Etik Kurulu tarafından 20.07.2020 tarihli ve 2020/12/01 sayılı toplantıda değerlendirilmiş ve etik açıdan uygun bulunmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kırsal Sosyoloji |
Bölüm | Gıda Politikası Dosyası |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Şubat 2025 |
Gönderilme Tarihi | 18 Eylül 2024 |
Kabul Tarihi | 24 Kasım 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 17 Sayı: 1 |