Türk Üniversitelerinde Akademik Gelişim Yönergelerinin İncelenmesi

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 2, 103 - 129, 30.12.2020

İlkay Alp , Yusuf Alpaydın

Öz

Bu araştırmanın amacı yüksek öğretim kurumlarında ulaşılan akademik gelişim yönergelerinin doküman analizi gerçekleştirerek, akademik gelişim yönergelerinde yer alan amaç, faaliyet alanı, yönetim organları ve görevlerinin incelenerek üniversiteler arasında farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya çıkarmaktır. Araştırmada kullanılan evren Türkiye'de 2019 yılı itibarıyle faaliyette olan 207 üniversite’dir. Bunlardan 129' u devlet üniversitesi, 78'ü vakıf üniversitesidir. Bu üniversitelerin 2 tanesinin akademik gelişim yönergelerine ulaşılmıştır. Yapılan araştırma sonucunda bu çalışmada, 5 üniversitenin mevzuatlarında yer alan farklı isimle adlandırılan akademik gelişim yönergeleride yer almaktadır. Bu araştırmada doküman analizi yöntemi kullanılmış, elde edilen veriler içerik analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgular şöyle özetlenebilir; araştırmada Türkiye'de bulunan 207 üniversitenin “web” siteleri incelenmiştir. Sitelerde mevzuat bölümünde yönergelerin bulunduğu tespit edilmiştir, fakat yönergelere ulaşmada zorluk çekilmiştir. Yapılan doküman analizinde sadece 2 devlet üniversitesinin akademik gelişim yönergesine sahip olduğu, 3 vakıf üniversitesinin ve 2 devlet üniversitesinin farklı isimlerle gelişim yönergelerinin var olduğu tespit edilmiştir. Ulaşılan 7 üniversitenin akademik gelişim yönergelerinde yer alan amaç, faaliyet alanı, yönetim organları ve görevlerinin incelenerek içerik analizi tekniği ile bulgulara ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Üniversite, Akademik Gelişim Yönergesi

Destekleyen Kurum

---------

Proje Numarası

-----

Kaynakça

• Ataünal, A. (1998). Türkiye’de Yükseköğretim, Yükseköğretim Genel Müdürlüğü Yayınları.
• Aytaç, S. (2005), Çalışma Yaşamında Kariyer Yönetimi Planlaması Gelişimi Ve Sorunları, Ezgi Kitabevi, Bursa.
• Aytaç, M., Aytaç, S., Fırat, Z., Bayram, N., Keser, A, (2001), Akademisyenlerin Çalışma Yaşamı Ve Kariyer Sorunları,Uludağ Merkez Kütüphanesi,Uludağ Üniversitesi Araştırma Fonu İşletme Müdürlüğü Proje No: 99/29, Bursa Türkiye.
• Bakioğlu, A., Pekince, D, (2011), Araştırma Görevlilerinin Kariyer Gelişimlerine Bölümlerindeki Destek Kültürünün Etkisi, Uluslararası Yükseköğretim Kongresi Yeni Yönelişler Ve Sorunlar,Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Cilt 2, 1272-1280, İstanbul, Türkiye.
• Başkan, G., A. (2001). Türkiye’de Yükseköğretimin Gelişimi, G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi ,21 (1), 21-32.
• Bayrak, B. (2007). Yükseköğretim kurumlarından beklenen hizmet kalitesi ve hizmet kalitesinin algılanmasına yönelik bir araştırma. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yönetim Ve Organizasyon Bilim Dalı, İstanbul Türkiye.
• Başkan, G. (1999). Yükseköğretimde Performans Ölçütleri, Milli Eğitim Dergisi, 130, 41–47.
• Çalık, T. ve Ereş, F. (2006), Kariyer yönetimi Tanımlar, Kavramlar, İlkeler. Gazi Kitabevi, Ankara.
• Debowski, S. (2015). Developing Excellent Academic Leaders in Turbulent Times. All Ireland Journal of Teaching and Learning in Higher Education , 7(1), 2221-2233.
• Dost, M., ve Cenkseven, F. (2007). Devlet ve Vakıf Üniversitelerinde Çalışan Öğretim Elemanlarının Mesleki Sorunları, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 203-218.
• Gagne, T., A. (1998). College Instructors’ Perceptions of Instructional Skills Development Activities. Doktora Tezi. Alberta. Kabakçı, I. ve Odabaşı, F., H. ( 2004). "Evaluation of an online faculty development course from the point of view of participants", E-Learn 2004 World Conference on E-Learning in Corporate, Government, Healtcare & Higher Education, The Proceeding Book of E-Learn. Washington, DC/ABD.
• Korkut, H., (2002). Sorgulanan Yükseköğretim, Nobel Yayınları, Ankara.
• Kurtoğlu, E., (2010). Kariyer Yönetiminin Kamu Kurumlarının Etkinliği Üzerindeki Olası Sonuçlarının İncelenmesi Ve Çorum Örneği, Yüksek Lisans Tezi. Hitit Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çorum, Türkiye.
• Kürüm, D. (2007). Öğretim üyesi adayları için öğretimsel gelişim programının değerlendirmesi. Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir, Türkiye.
• Lemlech, J. K. (1995). Becoming a Professional Leader. Scholastic Inc., 555 Broadway, New York, NY 10012.
• Murray, P. ve Sheena H.(1997). “Partnerships in Staff Development: An Institutional Case-Study”. Studies in Higher Education. 22 (1), 67–81.
• Odabaşı, H. F. (2003). Faculty point of view on faculty development. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(24). Sağlam, A., Ç. (2011). Akademik Personelin Sosyo-Demografik Özelliklerinin Tükenmişlik Düzeyleri ile İlişkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 407-420.
• Sorkin, D. J. (1983). Wilhem Von Humboldt: The Theory and Practice of Self- Formation, Journal of the History of Ideas, 44 (1), 55-73.
• Şahal, E., (2005). Akademik Örgütlerde Örgüt Kültürü Ve İş Tatmini Arasındaki İlişki: Akdeniz Üniversitesi’nde Doktora Yapan Araştırma Görevlilerinin Örgüt Kültürüne Ve İş Tatminine Yönelik Algı Ve Kanaatleri, Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya, Türkiye.
• Şen, Ş.ve Erişen, Y. (2002). Öğretmen Yetiştiren Kurumlarda Öğretim Elemanlarının Etkili Öğretmenlik Özellikleri, G.Ü Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 99–116.
• Weber, R. P. (1990). Basic content analysis (Second Edition). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Yükseköğretim Kanunu (1981). 2547 sayılı kanun. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2547.pdf . Erişim Tarihi: 5.01.2020