Muhammad Iqbal And The Turks

Yıl 2024, , 243 - 257, 30.08.2024

Muhsin Ramazan İşsever

https://doi.org/10.52115/apjir.1530081

Öz

Muslim Turkic relations with India were first established as a result of the Ghaznavid military expeditions to India.
Following the Ghaznavids, the Turk dominion over the subcontinent, which lasted for approximately eight
centuries, came to an end with the downfall of the Mughal Turks State by the British in 1857. The presence of the
Caliphate within the Ottoman State further strengthened the close ties between Indian Muslims and Turks.
Rebelling against the exploitation of his homeland by the British, Muhammad Iqbal admired the Turks for their
refusal to compromise on independence, their passion for liberty, and the respect they commanded for their efforts
in this pursuit. He empathized with the joys and sorrows of the Turks, considering them as his own. Iqbal, with his
profound affection for the Turks, not only shared spiritual sentiments but also gathered material support from the
Indian populace through meetings he organized. Iqbal, who articulated that the exemplary successes of the Turks
in their struggle for liberation altered the subcontinent’s perception of the seemingly invincible British,
emphasized the significance of independence and highlighted how the Turks inspired and guided the people of the
subcontinent with courage. Iqbal, who maintained good relations with significant Turkish figures of his time,
exchanged ideas with Said Halim Pasha, who is recognized as the founding leader of the Pan-Islamism movement.
Admiring the great effort and bravery demonstrated by Turks in independence struggle, Iqbal regarded them as the
savior of the deteriorating situation and the leader of the Islamic world. This study presents Iqbal’s views and
poems about the Turks.

Anahtar Kelimeler

Indian Subcontinent, Muhammad Iqbal, Türkiye, Turks, National Struggle

Muhammed İkbal’de Türkler

Öz

Müslüman Türklerin Hindistan münasebetleri ilk olarak Gaznelilerin Hindistan üzerine yaptığı akınlar neticesinde gerçekleşmiştir. Gaznelilerden sonra 1857 yılına kadar yaklaşık sekiz asır süren Alt kıtadaki Türk hâkimiyeti, Babür Türk Devleti’nin İngilizler tarafından yıkılmasıyla sona ermiştir. Halifeliğin Osmanlı Devleti’nde bulunmasından ötürü de Hint Müslümanları ve Türkler arasındaki yakın ilişkiler giderek güçlenmiştir. Vatanının İngilizler tarafından sömürülmesine başkaldıran Muhammed İkbal, Türklerin bağımsızlıklarından taviz vermeyerek hürriyet aşkıyla dolu olduklarını, bağımsızlığın onlar için hayat meselesi olduğunu ve bu yolda gösterdikleri gayrete her zaman saygı duymuştur. Türklerin sevinçlerini kendi sevinci, üzüntülerini de kendi üzüntüsü olarak görmüştür. İkbal, Türklere duyduğu derin muhabbetle manevi duyguların yanı sıra yaptığı toplantılarla Hint halkından onlar için maddî destek de toplamıştır. Türklerin kurtuluş mücadelesinde sergiledikleri üstün başarılar ile Hint Alt Kıtası’nın yenilmez olarak gördükleri İngilizlere karşı bakış açılarının da değiştiğini dile getiren İkbal, bağımsızlığın önemine değinmiş, Türklerin Alt kıta insanını cesaretlendirerek yol gösterdiğine de dikkat çekmiştir. Döneminin önemli Türk şahsiyetleri ile de iyi ilişkiler kuran İkbal, İslamcılık akımının kurucu lideri olarak gösterilen Said Halim Paşa’yla fikir alışverişinde bulunmuştur. Kurtuluş mücadelesinde Türklerin gösterdiği büyük gayreti ve cesareti takdir eden Muhammed İkbal, Türkleri kötü giden vaziyetin kurtarıcısı ve İslam âleminin komutanı olarak görmektedir. Bu çalışmada İkbal’in Türkler hakkındaki görüşlerine ve şiirlerine yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Hint alt kıtası, Muhammed İkbal, Türkiye, Türk, Millî Mücadele

Kaynakça

• Ahmet, Asrar. “İki Halk Kahramanı M. Kemal Atatürk ve M. Ali Cinnah” I. Uluslararası Atatürk ve Türk Halk Kültürü Sempozyumu Bildirileri”. 1995. Erişim 07 Ağustos 2024. https://ekitap.ktb.gov.tr/TR-78705/ikihalk-kahramani-m-kemal-ataturk-ve-m-ali-cinnah---dr-.html
• Bostan, M. Hanefi. “Said Halim Paşa ve Fikirleri”. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 8/22 (2019), 53-90.
• Çakmakçı, Mehmet Kemal. “Caliyanvala Bağ Hadisesinin Saadat Hasan Manto’nun 1919 Kî Ek Bât ve Temaşa Adlı Öyküleri Bağlamında İncelenmesi”. Şarkiyat Mecmuası 43 (2023), 187-199. https://doi.org/10.26650/jos.1297102
• Çiftsüren, Arzu. 93 harbinden sonra Hindistan-Pakistan alt kıtasında Urduca ve Farsça şiirde Türkiye ve Türkler. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi, Doktora, 2013. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezDetay.jsp?id=Q8ARNlAWfEi9xpuCj2- Qig&no=t5ZY1xWIVwob4wkJDCQWFg
• Merçil, Doğan. “Sebük Tegin”. 262-263. İstanbul: TDV İslam Andiklopedisi, 2009.
• Eşref, Ahmet Bahtiyar. “Türkler ve İkbal”. Muhammed İkbal Kitabı. 54-67. İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Publications, 1997.
• Husein, Muhammed. Allama İkbal. Delhi: Aligarh Press Nai Sarak, 1939.
• İkbal, Muhammed. Bang-i Dera. Lahore: Sang-i Mil Publications, 1997.
• İkbal, Muhammed. Hareket Zili. çev. Celal Soydan. Ankara: Hece Publications, 2019.
• İkbal, Muhammed. İslam’da Dini Tefekkürün Yeniden Teşekkülü. çev. Beste Yılmazoğlu. Araf Yayınları, 2014.
• Köprülüzade, Mehmet Fuad. Türkiye Tarihi. İstanbul: Kanaat Matbaası., 1923.
• Mihr, Molana Gulam Rasul. Matalib-i Kelam İkbal Urdu. Lahore: Gulam Ali Printers., ts.
• Moten, Abdul Rashid. “Iqbal: A Chronology”. Malaysia: Intellectual Discourse 2/10 (2002), XI-XVII.
• Muinuddin, Akil. “Turkî mein Urdu ke Sad Sala Ceşni ke Moki’ per beynel Akvamî Edebî or İlmî Mecelle se Mahî İrtibat istanbul ka Şumara-i Has be Unvan ‘Türkî or Cenubî Aşyâ’”. İrtibat, 55-78.
• Nedvi, Abdulselam. İkbal-i Kamil. Azamghar: Dar’ul Musannefin Shibli Academy, 2009.
• Popp, Stephan. “Muhammad Iqbal – Reconstructing Islam along Occidental Lines of Thought”. Vienna: Interdisciplinary Journal for Religion and Transformation in Contemporary Society 5 (2019), 201-229.
• Reza, Aslan. Tablet & Pen: Literary Landscapes from the Modern Middle East (Words Without Borders). New York: W. W. Norton & Company, Inc., 2011.
• Selim, Huzur Ahmed. İntihab-ı Payam-ı Maşrik. Lahore: İkbal Akademi Pakistan, 1977.
• Toker, Halil. Cavidname. İstanbul: Kaknüs Publications, 2014.
• Toker, Halil. “Hint-Türk İmparatorluğu’nun Son Temsilcisi Bahâdur Şah Zafer”. Nüsha Şarkiyat Araştırmaları Dergisi 12 (2004), 59-77.
• Toker, Halil. “Urdu Dili ve Edebiyatında ‘Turk’ ve ‘Turkî’ Kelimelerinin Kullanımına Dair”. Şarkiyat Mecmuası 9 (2011), 71-79.
• Türkmen, Erkan. Urdu Edebiyatında Şiir Evreleri. Konya: Atlas Basımevi, 1992.