DİN EĞİTİMİ İLKE VE YÖNTEMLERİ AÇISINDAN HUCURAT SURESİ

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 1, 88 - 105, 11.04.2021

Fatih Güdürü

https://doi.org/10.52115/apjir.887283

Öz

Genel olarak bakıldığında eğitim bireyde davranış değişikliği meydana getirme süreci olarak tanımlanır. Bu süreç içerisinde asıl olan davranış değişikliğinin istendik yönde olup olmamasıdır. Davranış değişikliğinin istendik yönde olması için de yöntem ve tekniklerin iyi bilinmesi elzemdir.
Eğitim insanlık tarihi kadar eski bir etkinlik olmakla birlikte yaş, cinsiyet ve insanın kişiliğine göre farklı anlamlar yüklenebilen ve mahiyeti değişebilen bir kavramdır. Bu itibarla eğitimde ister formal ister informal olsun yöntem arayışı mutlaka kendini göstermiştir. Bu nedenle eğitimde Neyi? Nasıl yapmalı? sorusuna yanıt aranmalı, sağlam örnek ve kaynaklardan istifade edilmelidir. Din eğitimi açısından bakıldığında mutlak kaynak elbette Allah’ın ilahi kelamı olan Kur’an’dır. Kur’an’ın indiriliş süreci düşünüldüğünde baştan sona bir eğitim unsuru olduğu, Müslümanların davranışlarını tedrici olarak değiştirdiği bilinen bir gerçekliktir. O halde Kur’an’ın hem din eğitimi hem de din eğitimi ilke ve yöntemleri konusunda kaynak olduğu ifade edilmelidir. Bu nedenle özellikle eğitim konusunun yanında eğitim yöntemleri açısından da Kur’an iyi irdelenmeli ve eğitici yönlerinden istifade edilmelidir.
Bu düşüncelerle çalışmada amacımız Kur’an surelerinden biri olan Hucurat suresinde hangi din eğitimi ilke ve yöntemlerinin, nasıl kullanıldığını tespit etmektir. Çalışmamızın ilk bölümünde kuramsal çerçeve çizilmiştir. İkinci bölümde ise Hucurat suresinde başvurulan din eğitimi ilkeleri ve yöntemleri tespit edilerek bunların nasıl kullanıldığı hakkında bilgi verilmiştir. Sonuç itibariyle de söz konusu surede kullanılan eğitim ilke ve yöntemlerinin günümüze hitap eden yönleri üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler

din eğitimi, din eğitimi yöntemleri, din eğitimi ilkeleri, sure eğitimi, hucurat suresi

Kaynakça

• Aydın, Kerim & Şanver, Mehmet, “İsrâ Sûresi’ne Eğitsel Bir Bakış”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 23/2 (Ocak 2014)
• Aydın, Mehmet Şevki, Din Eğitimi Bilimi. Kayseri: Kimlik Yayınları, 2017.
• Aydın, Mehmet Zeki, Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım 2004.
• Ayhan, Halis, Din Eğitimi ve Öğretimi(İman-ibadet). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1985.
• Bayraklı, Bayraktar, İslam’da Eğitim. İstanbul: Bayraklı Yayınları, 8. Baskı, 2009.
• Bilgin, Beyza, Eğitim Bilimi ve Din Eğitimi. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, 1988.
• Büyükalan, Filiz, Sevil, “Soru Cevap Yöntemi Eğitiminin Öğretmenlerin Soru Sorma Bilgisi ve Soru Sorma Tekniklerine Etkisi”. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(Bahar 2009), 167-195.
• Cebeci, Suat, “Din Öğretimi Yöntemleri”. Etkili Din Öğretimi. İstanbul: TİDEF Yayınları, 3. Baskı, 2010.
• Celaleddin Ebu’l Fazl Abdurrahman b. Kemâleddîn Ebû Bekr b. Muhammed el- Huzayrî es- Suyuti. Camiu’s-Sağir. İstanbul: Yeni Asya Neşriyat, 1.Cilt, 2008.
• Doğan, Recai (Ed.) & Ege, Remziye (Ed.), Din Eğitimi El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları, 2012.
• Ertürk, İdris, Rahman Suresi’nin Din Eğitimi Açısından Değerlendirilmesi. Konya:Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı Din Eğitimi Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 2008.
• Fersahoğlu, Yaşar, Kur’an’da Zihin Eğitimi. İstanbul: Marifet Yayınları, 2. Baskı, 1998.
• Güdürü, Fatih & Buyrukçu, Ramazan, "İman ve Ahlâk Eğitimi Açısından HucurâtSuresi". Afyon Kocatepe Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi 2/2 (Aralık 2019), 144-174.
• Köylü, Mustafa & Altaş, Nurullah, Din Eğitimi. İstanbul: Ensar Neşriyat Yayınları, 2014.
• MEB, Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretim Programı. Ankara: 2018.
• Mevdudi, Ebu’l A’la, Tefhimu’l Kur’an. İstanbul: İnsan Yayınları, C. 5, Trc. MuhammedHan Kayani Vd., 2005.
• Öcal, Mustafa, Din Eğitimi ve Öğretiminde Metotlar. Ankara: TDV Yayınları, 4. Baskı, 2001.
• Öztürk, Mehmet Fatih, Mücadele Suresinin Din Eğitimi Açısından İncelenmesi.Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı Din Eğitimi Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 2008.
• Sunar, Nisa, Enbiya Suresinin Din Eğitimi Açısından Değerlendirilmesi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenliği Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 2007.
• Topcu, Mahmut, Münafikûn Suresi’nin Din Eğitimi Açısından Tahlili. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe Ve Din BilimleriAnabilimDalı Yüksek Lisans Tezi, 2014.
• Tosun, Cemal, Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 8.Baskı, 2012.
• Yazır, M. Hamdi, Hak Dini Kur’an Dili. İstanbul: Umut Matbaası, Cilt VII.
• Yılmaz, Muhammet, Etkili Öğretmenlik. İstanbul: Dem Yayınları, 1. Basım, 2013.
• Zuhayli, Vehbe. Et-Tefsirü’l-Münir. Cilt 13, İstanbul : Bilimevi Basın Yayın, 2013.
• http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&kelime=tedric%c3%ae&uid=50361&guid=tdk.gts.5cd6764f68cbd3.95824954 ( 10.05.2019).
• https://egitimhizmetleri.diyanet.gov.tr/sayfa/489 (15.05.2020).