Münâcâtlar, İslamiyet’in kabulünden sonra gelişen Türk ve Arap edebiyatının önemli türlerinden biridir. Bu tür, kulun acizliğini ve günahkârlığını idrak edip yalvararak Allah’tan af ve merhamet dilemesini konu edinir. Genellikle divan ve mesnevilerin başında yer alan münâcâtlar, zaman zaman müstakil olarak da yazılmıştır. Bu geleneğin belirgin örnekleri Siirt yöresinde kendini güçlü bir şekilde göstermektedir. Siirt, hem halk edebiyatı hem de tasavvuf edebiyatı açısından önemli bir merkez haline gelmiş, burada yetişen pek çok mutasavvıf âlim Allah’a yönelme, dua etme ve af dileme temalarını işleyen derin manzumelerle bu geleneğini canlı tutmuştur. Bu makalede incelenen münâcât, 19. yüzyıl Osmanlı dönemi âlim ve mutasavvıflarından, “el-Hazîn” lakabıyla tanınan Şeyh Muhammed el-Hazîn el-Fersâfî’ye ait olup Arapça olarak kaleme alınmış manzum bir münâcâttır. Siirt yöresinin tasavvufi ve edebî mirasına önemli bir katkı sunan bu eser, Şeyh Muhammed el-Hazîn’in hem âlim hem de mutasavvıf kimliğini gözler önüne sermekte; İnsanın Allah ile olan derin bağını ve teslimiyetini ise edebi bir dille yansıtmaktadır. Bu çalışma, Şeyh el-Hazîn'in hayatına ve edebi mirasına dair bilgileri sunarak, münâcât türünün bir örneğini ortaya koyacaktır. Çalışmada hem klasik edebiyatımızdaki münâcât türüne hem de Şeyh Muhammed el-Hazîn’in hayatı ve eserlerine kısaca değinilerek söz konusu Arapça eserin tercüme ve tahlili yapılacaktır.
Munājāts are one of the prominent literary genres that developed in Turkish and Arabic literature after the adoption of Islam. This genre centers on the servant’s recognition of their helplessness and sinfulness, and their plea for forgiveness and mercy from God. Typically placed at the beginning of divans and masnavis, munājāts have also occasionally been written as independent works. Clear examples of this tradition are strongly evident in the Siirt region. Siirt has become an important center in terms of both folk literature and Sufi literature. Many Sufi scholars raised in this area have kept the munajat tradition alive with profound poems that focus on themes such as turning to God, praying, and seeking forgiveness. The munājāt analyzed in this article is a poetic Arabic composition by Sheikh Muhammad al-Hazīn al-Farsāfī, a 19th-century Ottoman scholar and Sufi known by the epithet "al-Hazīn." This work makes a significant contribution to the mystical and literary heritage of the Siirt region and reflects Sheikh Muhammad al-Hazīn’s identity as both a scholar and a mystic. It eloquently expresses the deep bond and submission between humans and God. This study aims to present an example of the munājāt genre by offering insights into Sheikh al-Hazīn’s life and literary legacy. It briefly touches upon the munājāt tradition in classical literature as well as the life and works of Sheikh Muhammad al-Hazīn. The article concludes with the translation and analysis of the aforementioned Arabic munājāt.
Keywords: Munājāt Sheikh Muhammad al-Hazīn Qasida : Arabic Language and Rhetoric
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türk İslam Sanatları (Diğer), Arap Dili ve Belagatı |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 17 Ağustos 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 14 Haziran 2025 |
| Kabul Tarihi | 21 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 9 Sayı: 2 |
Akademik Platform İslami Araştırmalar Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.