Öz
The theories of laughter, which have been trying to be formulated and made sense of up to the present day, have been a difficult path for many thinkers and philosophers. It is obvious that many components come together to trigger a physical reaction and the act of laughing Decays. In this study, by considering the theories of laughter, the functioning of disguise at the point of identity change in Shakespeare’s Twelfth Night play has been examined. The ‘funny one’ created by the conflict that occurs when the ego is replaced by another ego has been analyzed. The physical and psychological effects of this condition have been emphasized.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Bergson, H. (2016). Gülme komiğin anlamı üzerine deneme. U. C. Gökduman (Çev.). Zeplin Kitap.
- Fordham, F. (1983). Jung psikolojisinin ana hatları. A. Yalçıner (Çev.). Say.
- Morreall, J. (1997). Gülmeyi ciddiye almak. K. Aysever & Ş. Soyer (Çev.). İris Yayınevi.
- Shakespeare, W. (2016). On ikinci gece. S. Sanlı (Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Smadja, E. (2013). Gülmek. S. N. Arım (Çev.). Bağlam Yayıncılık.
- Şener, S. (2006). Dünden bugüne tiyatro düşüncesi. Dost Kitabevi Yayınları.
- Şentürk, R. (2016). Gülme teorileri. Küre Yayınları.
- Tarhan, D. E. (2016). Fenomenolojik öznelerarasılığın tersyüz edilişi olarak komedi. Felsefe Arşivi, 45, 85–117. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/697044
Öz
Günümüze kadar formüle edilmeye ve anlamlandırılmaya çalışılan gülme teorileri, birçok düşünür ve filozof için zorlu bir yol olmuştur. Birçok bileşenin bir araya gelerek fiziksel bir tepkiyi tetiklemesi ve gülme eyleminin gerçekleştiği açıktır. Bu çalışmada gülme teorileri de göz önüne alınarak, Shakespeare’in On İkinci Gece oyununda; kılık değiştirmenin kimlik değiştirme noktasında işleyişi incelenmiştir. Ego bir başka egoyla yer değiştirdiğinde ortaya çıkan çatışmanın yarattığı ‘komik olan’ analiz edilmiştir. Bu durumun fiziksel ve psikolojik etkileri üzerinde durulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Bergson, H. (2016). Gülme komiğin anlamı üzerine deneme. U. C. Gökduman (Çev.). Zeplin Kitap.
- Fordham, F. (1983). Jung psikolojisinin ana hatları. A. Yalçıner (Çev.). Say.
- Morreall, J. (1997). Gülmeyi ciddiye almak. K. Aysever & Ş. Soyer (Çev.). İris Yayınevi.
- Shakespeare, W. (2016). On ikinci gece. S. Sanlı (Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Smadja, E. (2013). Gülmek. S. N. Arım (Çev.). Bağlam Yayıncılık.
- Şener, S. (2006). Dünden bugüne tiyatro düşüncesi. Dost Kitabevi Yayınları.
- Şentürk, R. (2016). Gülme teorileri. Küre Yayınları.
- Tarhan, D. E. (2016). Fenomenolojik öznelerarasılığın tersyüz edilişi olarak komedi. Felsefe Arşivi, 45, 85–117. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/697044
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Güzel Sanatlar Eğitimi |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Ekim 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License