The relation between efficiency and ethics at local public services: the case of Ardahan Municipality

Yıl 2022, Cilt: 4 Sayı: 1, 51 - 60, 08.06.2022

Abdulsemet Yaman , Begüm İsbir , Havva Ünal

Öz

The place of origin as the concept of ethics has the meaning of customs, justice and habit. The concept of ethics is therefore defines morally good or bad, right or wrong. This concept is not only related with the relationships, it also regards to administration. Therefore, the people act within the framework of ethical rules, on their daily routine or professional life. The public servants as the subject of the administrative actions, should perform their responsibilities in accordance with the ethics. Thus, the real efficiency on the performance of the public services could be ascertained. The fundamental assumption of this article, aims to measure the importance of ethical values in the implementation of the municipal administration system, which is the local administration unit of unethical behaviors that widespread today. For this purpose, questions for variables were prepared by considering ethical provinces in our survey conducted to a municipality. It is expected that the dimension of adoption managerial ethics concepts and principles in municipal administration, where democratic participation is felt most intensely. In that context, a questionnaire study is carried out on the emphasis on the importance of ethical concepts and principles in management and their effect on municipal employees, as predicated on Ardahan Municipality. The consequences of this questionnaire study have a basis about the principles of administrative law and the public administration.

Anahtar Kelimeler

Ethics, Administrative Ethics, Efficiency, LocalGovernments, Local Public Services

Yerel kamu hizmetlerinde verimlilik ve etik ilişkisi: Ardahan Belediyesi örneği

Öz

Kavramsal kökeni itibariyle etik, dar anlamda, iyiyi ya da kötüyü, doğruyu ya da yanlışı tanımlar. Sadece insan ilişkilerinde geçerli olmayan bu kavram, bir yönüyle yönetimi de ilgilendirir. Bundan dolayı kişiler, günlük hayatlarında veya görevlerini yerine getirirken, etik kurallar çerçevesinde hareket etmek zorundadır. İdari faaliyetlerin süjesi konumundaki kamu görevlileri de etik ilkeler çerçevesinde görevini ifa etmelidir. Böylece, kamu hizmetlerinin daha verimli şekilde yürütülmesi sağlanır. Makalenin dayandığı varsayım, demokratik katılımın en yoğun hissedildiği belediye yönetiminde idari etik kavram ve ilkelerinin benimsenme boyutunun çalışanlar üzerinde pozitif yönlü etki oluşturmasına yöneliktir. Makalenin amacı; günümüzde yaygınlaşan etik dışı davranışların, yerel yönetimlerden birisi olan belediyelerdeki hizmet verimliliği ilişkisinin araştırılmasıdır. Öte yandan, yerel yönetimlerde yerel kamu hizmeti-verimlilik ilişkisinde; belediye çalışanları tarafından etik ilkelerin özümsenmesi ile hizmet verimliliği arasında ilişki olup olmadığı da incelenmektedir. Bu bağlamda, Ardahan Belediyesi örneğinden hareketle bir anket çalışması yapılmıştır. Anketin sonuçlarının, kamu yönetimi ve idare hukuku ilkeleri çerçevesinde incelenmesiyle çeşitli sonuçlara ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Etik, İdari Etik, Verimlilik, Yerel Yönetimler, Yerel Kamu Hizmeti

Kaynakça

• Akdeniz, İ. (2019). Yerel yönetimlerde etik kültürünün geliştirilmesi. Sayıştay Dergisi,112, s.27-52.
• Apa, Y. (2013). Seçmenlerin belediyeler hakkındaki etik algısı: Ankara örneği, (Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Aydın, İ.P. (2002). Yönetsel, mesleki ve örgütsel etik. Pegema Yayıncılık, 3.Baskı, İstanbul, 62-241.
• Aydın, İnayet Pehlivan (2001), Yönetsel, mesleki ve örgütsel etik, 2. Baskı, Ankara: Pegem A Yayınevi.
• Bayram, Levent (2005), Yönetimde yeni bir paradigma: Örgütsel bağlılık, Sayıştay Dergisi, Sayı 59, s. 125-139.
• Beekun, R.I. (1996) Islamic business ethics. International Institute of Islamic Thought, 471-1133, s.1-14.
• Belgin, Ö. (2010). Hizmet sektöründe verimlilik. Bilişim Dergisi, 38.
• Çelik, V., Çelik, F. Ve Usta, S. (2008). Yerel demokrasi ve yerel özerklik ilişkisi. Niğde Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Dergisi, C:1, S: 2, SS:85-102.
• Çöpoğlu, M. (2016). Belediyelerde insan hakları yönetimi ve endüstri ilişkileri. Bilgi Ekonomisi ve Yönetim Dergisi, 10(1).
• Dağdelen, İ. (2005). Yönetsel etik. Mevzuat Dergisi, 8, 90.
• Delice, M.E. ve Daştan, İ. (2015). Yerel yönetim hizmetleri ve vatandaş memnuniyeti: İzmir örneği. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 15(29), 88-115.
• Işık, S. (2013). Yerel Yönetimlerde etik uygulamalar: Türkiye ve Avrupa Birliği karşılaştırması, (Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• İçerli, L. (2010). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi,5,1, s. 67-92.
• İnaç, H. ve Ünal, F. (2007). Türkiye’de kamu yönetiminin denetlenmesinde yönetimde açıklığın önemi ve uygulanma düzeyi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı:18, s. 41-62.
• Kaplan, Ç. (2009). Kamu yönetiminde etik ve kamu çalışanlarının etik kavramını algılayışları. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi,14,3, s.343-355.
• Kaya, N. (2012). Yerel yönetimlerde sosyal bütçe, Erzurum Büyükşehir Belediyesi sosyal bütçenin değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26, 2, s.157-169.
• Kaypak, Ş., Bimay, M., Yılmaz, V. (2017). Dijital çağda kamu yönetimi ve etik, SSS Journal, 3, 6, 912-925.
• Kıng, MelviniaTurner (2008), Framing an ınterdisciplinaryethicalleadership model built on character, Civility and Community, TheLeadership Center At MorehouseCollege, Power Point.
• Kurt, Senem (2006), Hayek’in özgürlük ve adalet teorisi, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 3, s. 199-213.
• Küçükoğlu, M. (2012). Etik değerler ve etiğin kurumsallaşması. Hukuk ve iktisat Araştırmaları Dergisi, 4,1, s.177-185.
• Mahmutoğlu, A. (2009). Etik ve ahlak, benzerlikler, farklılıklar ve ilişkiler. Türk İdare Dergisi, 81, s.463-464.
• Örselli, E. (2010). Türkiye`de toplumsal ve yönetsel etik değerler ile ikilemler: Uygulamalı bir araştırma, (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Özdemir, M. (2012). Kamu yönetiminde etik. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 4(7), 177-193.
• Özer, M. (2012). Yerel yönetimlerde etik dışı davranışlar. Kent Akademisi, 5,12, s.152-163.
• Pekküçükşen, Ş. (2018). Yerel yönetimlerde insan kaynakları stratejilerinin geliştirilmesi. MANAS Sosyal Araştırmacılar Dergisi,7,1, s.497-513.
• Pıeper, A. (1999). Etiğe giriş (Çev. Veysel Atayman-Gönül Sezer) İstanbul, Ayrıntı Yayınları.
• Savara, J.H. (2007). The ethics primer for public administrators in goverment and nonprofit Organization. Jones and Bertlett Publishers, Arizona.
• Sayılganoğlu, S.S. (2015). Yerel siyasette etik kültürünün gelişimi ve toplum üzerindeki etkileri. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi,37, s.113-126.
• Saylı, H. ve Kızıldağ, D. (2007). Yönetsel etik ve yönetsel etiğin oluşmasında insan kaynakları yönetiminin rolünü belirlemeye yönelik bir analiz. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(11), 231-251.
• Schermerhorn, J. R. (1999), Management, John Wiley&Sons, Inc., New York.
• T.C. Anayasası (2009), Konya, Eğitim Akademi Yayınları.
• Thompson, D. F. (1985). The possibility of administrative ethics, Public Administration Review, September-October, p.555-61
• Topakkaya, Arslan (2009), Aristotales’de adalet kavramı, Uluslararası Sosyal Araştırma Dergisi, 2 (6), s. 628-633.
• Torlak, Ö. ve ÖZDEMİR, Ş. (1999). Yerel hizmetler, yerel yönetimler ve etkinlik. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15, s.112-120.
• Üzerem, N. (1997). Hizmet kalitesinin yönetimi. Pazarlama Dünyası Dergisi, 11(63), 34-41.
• Yatkın, A. (2008). Etik düşünce ve davranışın yerel yönetimlerde hizmet verimliliğinin arttırılmasında rolü ve önemi (Elâzığ Belediyesi örnek alan araştırması). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(1), 211-231.
• Yılmaz, A. (2014). Yerel yönetimlerde çevre etiği üzerine incelemeler. Kent Akademisi, 7(17), s.26-36.
• Yönet, Ender (2005). Kurumsal sosyal sorumluluk anlayışında son dönemeç: stratejik sorumluluk. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(13), s. 239-264.