Az Gelişmişliğin Felsefesi Temelinde Spor Bilimleri Fakülteleri

Yıl 2023, , 1026 - 1044, 29.10.2023

Ersin Afacan , Nesil Özbay Özen

https://doi.org/10.38021/asbid.1374357

Öz

Ülkemizde sporun az gelişmişliğinin felsefesi ile ilgili herhangi bir çalışmanın olmaması bu makalenin çıkış noktasıdır. İnsanla ilgili tüm eylemlerde olduğu gibi sporda da felsefe gerekli ve önemlidir. Felsefe sayesinde düşünmek ve düşündürmek spor insanlarına alışkanlık olarak kazandırılır. Bu alışkanlık ailede başlamalı, spor kulübünde ve spor fakültesinde devam etmelidir. Tüm bunlara rağmen öncelikle Spor Bilimleri Fakültelerinde ve sonra federasyonların düzenledikleri kurs ve seminerlerde Felsefe genelinde ve Spor Felsefesi özelinde akıl yürütme, neden-sonuç ilişkisi, şüphe, analiz, yorum, anlama ve kavrama gibi işlevler ya okutulmuyor ya da yeterince okutulmuyor. Dolayısıyla bugün, alaylı veya mektepli spor eğitim sistemimizin tüm alanlarında felsefenin işlevlerinden yararlanılmıyor. Az gelişmiş ülkeler konusunun önem kazanması İkinci Dünya Savaşından sonra başlamıştır (Tütengil, 1980). Bugüne kadar gelen süreçte dünyada az gelişmiş ülkeler konusu çeşitli alanlarda ön plana çıkarılmıştır. Bu alanlardan biri de spor alanıdır. Bu nedenle az gelişmişlik kavramının felsefe üzerinden spora uyarlanması önem arz etmektedir. Bu çalışmada, yukarıda bahsedilen konulara ayrıntıları ile değinilmeye çalışılmıştır. Bunu yaparken sadece soyut düzlemde kalınmamış, tartışmalar somut konularla desteklenmiştir. Bu bağlamda spor eğitimindeki felsefesizlik üzerinde durulmuş ve sporun azgelişmişliğinin felsefesi Türkiye’deki Spor Bilimleri Fakülteleri örneği üzerinden anlatılmaya çalışılarak bu konuda farkındalık oluşturulması amaçlanmıştır. Araştırma yöntemlerinden betimleme yönteminin kullanıldığı bu araştırmada, ilk olarak az gelişmişliğin ne olduğu açıklanarak az gelişmişliğin felsefesi üzerinde durulmuştur. Sonrasında, elde edilen bilgiler doğrultusunda az gelişmiş spor toplumlarında akademisyenlerin durumu Türkiye’deki Spor Bilimleri Fakülteleri örneği üzerinden anlatılmaya çalışılmıştır. Sonuç kısmı ile birlikte sporda az gelişmişliği önlemek için bazı önerilerde bulunulmuştur. Bu çalışmanın özgünlüğü nedeniyle benzer çalışmalara öncülük edeceği tahmin edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Spor, Felsefe, Az Gelişmişlik, Az Gelişmişliğin Felsefesi.

Sports Sciences Faculties Based on the Philosophy of Underdevelopment

Öz

The starting point of this article is the absence of any study on the philosophy of the underdevelopment of sports in our country. As in all human actions, philosophy is necessary and important in sports. Thanks to philosophy, thinking and making people think are acquired as a habit. This habit starts in the family and continues in the sports club and sports faculty. Despite all this, functions such as reasoning, cause-effect relationship, doubt, analysis, interpretation, understanding and comprehension are either not taught or are not taught enough in general philosophy and in sports philosophy in the courses and seminars organized by the Faculties of Sport Sciences and then by the federations. Therefore, today, the functions of philosophy are not utilized in all areas of our regimental or school sports education system. The importance of underdeveloped countries started after the Second World War (Tütengil, 1980). In the process up to now, the subject of underdeveloped countries in the world has been brought to the fore in various fields. One of these areas is the sports field. For this reason, it is important to adapt the concept of underdevelopment to sports through philosophy. In this study, it has been tried to deal with the above-mentioned issues in detail. While doing this, the discussions were supported not only on the abstract level, but also with concrete topics. In this context, the lack of philosophy in sports education was emphasized and the philosophy of the underdevelopment of sports was tried to be explained through the example of Sports Sciences Faculties in Turkey, and it was aimed to raise awareness on this subject. In this research, in which the descriptive method, one of the scientific research methods, was used, firstly, the philosophy of underdevelopment was emphasized by explaining what underdevelopment is. In this study, based on the philosophy of the underdevelopment of sports, the situation of academics in underdeveloped sports societies was tried to be explained through the example of sports faculties in Turkey in line with the information obtained. With the conclusion part, some suggestions have been made to prevent underdevelopment in sports. Due to the originality of this study, it is expected that it will lead to similar studies.

Anahtar Kelimeler

Sport, Philosophy, Underdevelopment, Philosophy of underdevelopment

Kaynakça

• Afacan, E. (2019). Spor Felsefesi. Ankara: Akademisyen Kitabevi.
• Aras, E., ve Karakaya, Y. E. (2020). Spor Eğitimi Kurumlarında Görev Yapan Akademik Personelin Uzaktan Eğitime Yönelik Görüşleri: Nitel Bir Çalışma. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,18(2), 1-12.
• Arslan, H. (1992). Epistemik Cemaat. İstanbul: Paradigma Yayınevi.
• Berkes, N. (1997). İki Yüz Yıldır Neden Bocalıyoruz?1-2. İstanbul: Cumhuriyet Gazetesi Yayını.
• Bilgiseven, A.K. (1994). Sosyal İlimler Metodolojisi. İstanbul: Filiz Kitabevi.
• Bilir, P., Ay, Ü., ve Çelik, G. T. (2003). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokullarında Örgüt Kültürü. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,2(1), 117-128.
• Black, C.E. (1967). The Dynamics of Modernization - A Study in Comparative History.New York: Harper & Row.
• Candan, N. (2021). Candan Can’lara Sporla Yaşama Tutunmak.Ankara: Spor Yayınevi ve Kitabevi.
• Çavuşoğlu, G., Ünver, Ş., Doğan, E., İslamoğlu, İ., ve Özdemir, S. (2015). Spor Bilimleri Fakültesi Öğretim Elemanları İle Diğer Fakülte Öğretim Elemanlarının Tükenmişlik Düzeylerinin Karşılaştırılması.Spor Yönetimi ve Bilgi Teknolojileri,10(1), 4-13.
• Çimen, Z., ve Ekenci, G. (2002). Beden Eğitimi Ve Spor Öğrenimi Veren Yükseköğretim Kurumlarında Örgüt Kültürü. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,7(2), 41-56.
• Doğan, B., ve Moralı, S. (1999). Üniversite Öğretim Elemanlarının Sporla İlgili Tutumları İle Yaşam Ve İş Doyum Düzeylerinin Spor Yapma Alışkanlıkları İle İncelenmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,3(1), 16-27.
• Dolaşır, S., ve Dolaşır, S. (2006). Ankara Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu Öğretim Elemanlarının İş Doyumu. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,4(3), 103-109.
• Dumangöz, P. D. (2021). Spor Bilimleri Alanında Yapılan İletişim Araştırmalarına İlişkin Bir Değerlendirme. İletişim Çalışmaları Dergisi,7(3), 425-452.
• Duralı, Ş. T. (2020). Öyle Geçer Ki Zaman.İstanbul: Turkuvaz Yayınları.
• Erdemli, A. (1996). İnsan, Spor ve Olimpizm.İstanbul: Sarmal Yayınevi.
• Erdemli, A. (2006). Temel Sorunlarıyla Spor Felsefesi.İstanbul: E Yayınları.
• Erdemli, A. (2008). Spor Yapan İnsan.İstanbul: E Yayınları.
• Ergun, D. (1984). 100 Soruda Sosyoloji El Kitabı.İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Fişek, K. (1983). Spor Yönetimi.Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• Giddens, A. (1982). Sociology A Brief but Critical Introduction.London: Macmillan Education Ltd.
• Güney, T. (1990). Futbolun Perde Arkası. İstanbul.
• Kant, I. (1989). Pratik Usun Eleştirisi (Çeviri: İsmet Zeki Eyuboğlu).İstanbul: Say Yayınları.
• Karakaya, Y. E., ve Tel, M. (2014). Küreselleşme Çağı Ve Yükseköğretimde Spor Bilimleri Üzerine. Electronic Turkish Studies,9(11). 321-331.
• Karakaya, Y. E., & Karataş, B. (2017). Spor Bilimlerinde Lisansüstü Öğretimin Mevcut Durumu Ve İhtiyaçları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(4), 1469-1482.
• Kıssal, A., Kaya, M., ve Koç, M. (2016). Hemşirelik ile Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin İletişim Beceri Düzeyleri ve Etkileyen Faktörlerin Değerlendirilmesi. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi,3(134), 134-141.
• Koç, Ş. (1992). Neden Spor Bilimleri Fakültesi?, Beden Eğitimi ve Spor Araştırmaları Dergisi,3(9), 11-16.
• Koruç, Z. (1998). Egzersiz Ve Spor Psikolojisi. Psikoloji Bülteni,10(4), 76-92.
• Namlı, A. K., ve Temel, C. (2019). Beden Eğitimi Ve Spor Öğretmenliği Lisans Programının Değerlendirilmesi Ve Program Önerisi. Milli Eğitim Dergisi,48(1), 321-351.
• Sapir, E. (1929). The Status of Linguistics as a Science, Language,5(4), 207-214.
• Sayılı, A. (2001). Hayatta En Hakiki Mürşit İlimdir.Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Semerci, Ç. (2002). Türk Üniversitelerinde Beden Eğitimi Ve Spor Bölümü Öğrencilerinin Okuma Alışkanlıkları. Eğitim ve Bilim,27(125), 36-43.
• Shayegan, D. (1988). Le Regard Mutil-Schizophrnie Culturelle: Pays Traditionnels Face La Modernit.Paris: Albin Michel.
• Şahin, M. (1998). Spor Ahlakı ve Sorunları.İstanbul: Evrensel Basım Yayın.
• Şahinoğlu, A., ve Bebek, G. (2018). Araştırma Görevlilerinin Bilimsel Araştırma Etiğine İlişkin Algıları: Nitel Bir Çalışma. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi,9(1), 47-58.
• Şirin, E. F., ve Yetim, A. A. (2009). Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu Yöneticilerinin Çatışma Yönetimi Stratejilerini Kullanma Düzeylerinin Yönetici Ve Akademisyen Algılarına Göre İncelenmesi. CBÜ Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi,4(4), 186-198.
• Şirin, Y. E., Aydın, Ö., Öz, G., ve Şirin, T. (2019). Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu Öğretim Elemanlarının Örgütsel Adalet Ve Örgütsel Sinizm Algılamalarının İncelenmesi. Electronic Turkish Studies,14(1), 291-306.
• Tanyol, C. (1970). Sosyolojik Açıdan Din, Ahlak, Laiklik ve Politika Üzerine Diyaloglar.İstanbul: Okat Yayınevi.
• Tarcan, S.S. (1935). Radyo Konferanslarım Üçüncü Kitap.İstanbul: Ülkü Matbaası.
• Terzioğlu, T. ve Yılmaz, A. (2005). Anlamak Tutkunu Bir Matematikçi: Cahit Arf.Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi.
• Turgut, İ. (1992). Tarihte Tatil Azgelişmişliğin Felsefesi.İzmir: Bilgehan Matbaası.
• Turgut, İ. (1993). Bu Toplumun Çıkmazları.İzmir: Bilgehan Matbaası.
• Turgut, İ. (1994). Bir Zihniyetin Çözümlemesi. İzmir: Anadolu Matbaası.
• Turgut, İ. (1995). Eğitim Üzerine Felsefi Bir Deneme. İzmir: Anadolu Matbaası.
• Turgut, İ. (1998). Kaostaki Eğitim.İzmir: Anadolu Matbaacılık.
• Turgut, İ. (1998b). Yirmi Birinci Yüzyıl ve Müslümanların Dramı.İzmir: Onur Ofset.
• Turhan, M. (1958). Garplılaşmanın Neresindeyiz?.İstanbul: Yağmur Yayınevi.
• Türegün, E., ve Kaya, A. (2019). Marmara Ve İstanbul Üniversiteleri Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Kitap Okumaya Yönelik Bakış Açılarının Değerlendirilmesi. Türkiye Spor Bilimleri Dergisi,3(1), 26-32.
• Tütengil, C.O. (1980). Az Gelişmenin Sosyolojisi.İstanbul: Ülken Yayınları.
• Uğraş, S., ve Güllü, M. (2019). Beden Eğitimi Öğretmenliği Bölümlerinin Yeterliliği İle İlgili Öğretmen Görüşleri. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,7(2), 57-65.
• Üstün, E.F. (1969). Bilim, İnsan ve Üniversite.İzmir: Ege Üniversitesi Rektörlük Yayınları No:31.
• Üstün, E., ve Pulur, A. (2016). Spor Eğitimi Veren Yüksek Öğretim Kurumlarındaki Öğretim Elemanlarının Mobbing Algı Düzeyleri. İnönü Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,3(2), 1-10.
• Yalız, D. (2006). Beden Eğitimi Ve Spor Öğretmenliği Programında Alan Bilgisi Derslerinde Amaçların Gerçekleşme Düzeyi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Yıldırım, Y., ve Taşmektepligil, M.Y. (2011). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokullarındaki Görevli Akademisyen Personelin Örgütsel Stres Ve Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,9(4), 131-140.
• Yılmaz, İ. (2008). Beden Eğitimi ve Spor Öğretim Elemanlarının Teknolojiye İlişkin Tutumlarının Değerlendirilmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, (1), 135-145.
• Ziyagil, M. A. (2014). Spor Bilimleri Alanında Nitelikli Öğretim Üyelerinin Yetiştirilmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,12(2), 91-107.
• https://www.uak.gov.tr/DuyuruBelgeleri/2023/8/yokGenelKurulKarari_09082023.pdf (15 Ağustos 2023 tarihinde erişilmiştir)
• https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Ulusal-cekirdek-egitimi-programlari/spor_yoneticiligi_cep.pdf (25 Ağustos 2023 tarihinde erişilmiştir)