Examining The Relationship Between Empathy Skills And Ridicule Levels Of Adolescent Football Players

Yıl 2024, , 182 - 195, 28.03.2024

Aygül Çağlayan Tunç , Emre Acı

https://doi.org/10.38021/asbid.1391495

Öz

The aim of the study is to examine the relationship between empathy skills and ridicule levels of football players in adolescence. The sample of the study consisted of 158 volunteer athletes selected by convenience sampling method among amateur football players between the ages of 13-18 playing football in Istanbul Kağıthane region. Personal information form, empathy scale and mockery scale in children and adolescents were used to collect the research data. The mean score of the school sub-dimension of the ridicule scale of the 13-14 age group football players is higher than the 17-18 age group. The mean empathy scale score of those with 2-3 siblings is higher than those with 4 or more siblings. The mean score of the physical appearance sub-dimension of the teasing scale of the participants whose parents are separated is higher than those whose parents are together. When the relationship between the empathy skill scale and the ridicule scale is analysed, there is no statistical relationship between them.

Anahtar Kelimeler

Adolescence, Empathy, Being ridiculed

Adölesan Dönemindeki Futbolcuların Empati Becerileri İle Alay Edilme Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Öz

Bu çalışmanın amacı, adölesan dönemindeki futbolcuların empati becerileri ile alay edilme düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın örneklemini İstanbul Kağıthane bölgesinde futbol oynayan 13-18 yaş aralığındaki amatör futbolcular arasından kolayda örnekleme yöntemiyle seçilen gönüllü 158 sporcu oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin toplanmasında kişisel bilgi formu, empati ölçeği ve çocuk ve ergenlerde alay edilme ölçeği kullanılmıştır. 13-14 yaş grubu futbol oynayan sporcuların alay edilme ölçeği okul alt boyut puan ortalaması 17-18 yaş grubundan yüksektir. 2-3 kardeşi olanların empati ölçeği puan ortalaması 4 ve fazla kardeşi olanlardan yüksektir. Anne babası ayrı olan katılımcıların alay edilme ölçeği fiziksel görünüş alt boyut puan ortalaması anne babası birlikte olanlardan yüksektir. Empati becerisi ölçeği ile alay edilme ölçeğinin ilişkisi incelendiğinde ise aralarında istatistiki bir ilişki bulunmamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Adölesan, Empati, Alay edilme

Kaynakça

• Aysu, B., Öz, S., Gürsoy, F. ve Aral, N. (2021, Mayıs). Çocukların empati becerilerinin farklı demografik değişkenlere göre incelenmesi. World Children Conference-II, (ss.553). Nicosia, Turkish Rupublic of Northern Cyprus.
• Brown, S. L., Birch, D. A., ve Kancherla, V. (2005). Bullying perspectives: Experiences, attitudes, and recommendations of 9 to 13 year olds attending health education centers in the United States. Journal of School Health, 75(10), 384-392.
• Carlozzi, A. F., Gaa, J. P., ve Liberman, D. B. (1983). Empathy and ego development. Journal of Counseling Psychology, 30(1), 113–116.
• Carr, M. B., ve Lutjemeier, J. A. (2005). The relation of facial affect recognition and empathy to delinquency in youth offenders. Adolescence, 40(159), 601-619.
• Cohen, D., Strayer, J. (1996). Empathy in conduct disordered youth. Developmental Psychology, 32, 988-998.
• Cohen, L., Manion, L., ve Morrison, K. (2007). Research methods in education (6th Edition). New York Routledge.
• Çankırı, B. (2016). Çocuk- ergen alay edilme ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması, geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. Yayınlanmış Yüksek Lisans tezi, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hemşirelik Anabilim Dalı, İzmir.
• Çetin, Ü. F. (2010). Ortaöğretim düzeyi gençlerde dindarlık-empati ilişkisi (Isparta örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Isparta.
• Dake, J. A., Price, J. H., ve Telljohann, S.K. (2003). The nature and extent of bullying at school. Journal of School Health, 73(5), 173-180.
• Dökmen, Ü. (1998).İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Durakoğlu, A., ve Gökçearslan, Ş. (2010). Lise öğrencilerinin empatik eğilim düzeyinin çeşitli değişkenlerle ilişkisi. E- journal of New World Sciences Academy Humanistes, 5(4), 454-464.
• Eisenberg, N. (2000). Emotion, regulation, and moral development. Annual Review of Psychology, 51, 665–697.
• Freedman, J. S. (1999). Easing the teasing: How parents can help their children. ERIC Clearinghouse on Elementary and Early Childhood Education, University of Illinois.
• Galdston, R. (1984). Teasing as an inducer of violence. In J. Call, E. Galenson, &R.L. Tyson (Eds.), Frontiers of Infant Psychiatry, (ss.307-312). New York, NY Basic Books.
• Gisladottir, T. L., Matthiasdottir, A. ve Kristjansdottir, H. (2013). The effect of adolescents' sports clubs participation on self-reported mental and physical conditions and future expectations. Journal of Sports Sciences, 31(10), 1139-1145. https://doi.org/10.1080/02640414.2013.773402
• Gökalp, A., ve İnel, Y. (2021). Empati ölçeği: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Kültürel Araştırmalar Dergisi, 5(1), 32-45.
• Hawker, S. J., ve Boulton, M. J. (2000). Twenty years research on peer victimisation and psychosocial maladjustment a meta-analytic review of cross-sectional studies. J Child Psychol Psychiatry, 41(4), 441-455.
• Hoffman, M. L. (2000). Empathy and moral development Implications for caring and justice. Cambridge University Press, NewYork, doi:10.1017/CBO9780511805851
• İnal A. (2003). Beden Eğitimi ve Spor Bilimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
• Koç, M. (2004). Gelişim psikolojisi açısından ergenlik dönemi ve genel özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(17), 231-238.
• Kulaksızoğlu, A. (2007). Ergenlik psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitap Evi.
• Leiberg, S., Klimecki, O., ve Singer, T. (2011). Short-term compassion training increases prosocial behavior in a newly developed prosocial game. Plos One, 6(3), 1-10. doi: 10.1371/journal.pone.0017798
• Macklem, G. L. (2003). Bullying and teasing: Social power in children’s groups. New York: Kluwer Academic/Plenum Publishers.
• Mestre, M. V., Samper, P., Frías, M. D., ve Tur, A. M. (2009). Are women more empathetic than men? A longitudinal study in adolescence. Spanish Journal of Psychology, 12(1), 76-83.
• Nansel, T., Overpeck, M., Pilla, R., Ruan, W., Simons Morton, B., ve Scheidt, P. (2001). Bullying behaviors among U.S. youth. Prevalence and association with psychosocial adjustment. Journal of the American Medical Association, 285(16), 2094−2100.
• Olweus, D. (1997). Bully/victim problems in school facts and intervention. European J Psychol Educ, 12(4), 495-510.
• Özgüngör, S., ve Acun Kapıkıran, N. (2011). Comparisive adaptation of Erikson psychosocial stage inventories to Turkish culture: Primary results. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 4(36), 114-126.
• Pecukonis, E.U. (1990).. A cognitive / afective empathy training program as a function of ego development in aggressive adolescent females. Adolescence, 25(97) ; 59-74
• Richardson, S., ve McCabe, M. P. (2001). Parental divorce during adolescence and adjustment in early adulthood. Adolescence, 36(143), 467-489.
• Ross, L. T., ve Wynne, S. (2010). Parental divorce and adult childrens’s well-being: The role of family unpredictability. Journal of Child and Family Studies, 19(6), 757-761.
• Senemoğlu, N. (2012). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Temel, Z. F., ve Aksoy, A. B. (2001). Ergen ve gelişimi, yetişkinliğe ilk adım. Ankara: Nobel Yayınları.
• Tomcikova, Z., Gecková, A. M., Orosova, O., ve Dijk, J. P. (2009). Parental divorce and adolescent drunkenness. European Addiction Research, 15(4), 202-208.
• Van der Graaff, J., Branje, S., De Wied, M., Hawk, S., Van Lier, P., ve Meeus, W. (2014). Perspective taking and empathic concern in adolescence: Gender differences in developmental changes. Developmental psychology, 50(3), 881.
• Vessey, J. A., Horowitz, J. A., Carlson, K. L., ve Duffy, M. (2008). Psychometric evaluation of the child‐adolescent teasing scale. Journal of School Health, 78(6), 344-350.
• Yavuzer, H. (1996). Çocuk psikolojisi. Ankara: Remzi Kitapevi.
• Yalçıntaş Sezgin, E., ve Ulus, L. (2018, Mart 23-25). Ergen bireylerin reaktif- proaktif saldırganlık düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. International Congress on Science and Education (ICSE 2018), (ss.587). Afyon, Türkiye.