Voleybol Antrenörlerinin Mesleki Öz Yeterlik Düzeylerinin Bazı Demografik Özelliklere Göre İncelenmesi

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 2, 251 - 264, 28.08.2021

Pero Duygu Dumangöz Ramazan Sanlav

https://doi.org/10.38021/asbid.956931

Cited By: 2

Öz

Bu araştırmanın amacı voleybol antrenörlerinin mesleki öz yeterlik düzeylerinin bazı demografik özelliklere göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemektir. Araştırma konusu, nicel araştırma yöntemlerinden, betimleyici araştırma deseninde incelenmiştir. Araştırma kapsamında ulaşılabilen 120 voleybol antrenörünün (34 kadın (%28,3) ve 86 erkek (%71,7) mesleki öz yeterlik düzeylerinin belirlenmesi amacıyla Koçak ve Güven (2018) tarafından geliştirilen Voleybol Antrenörü Mesleki Öz Yeterlik Ölçeği (VAMYÖ) kullanılmıştır. Ayrıca demografik özelliklerin belirlenmesine yönelik araştırmacılar tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Uygulamaya geçilmeden önce VAMYÖ’ nün kullanımına ilişkin izin, ilgili bilim insanlarından yazılı olarak alınmıştır. Araştırmaya başlamadan önce etik kurul raporu alınmıştır. Ölçekler, elektronik ortamda hazırlanarak, sosyal medya ve/veya e-mail iletişim kanalları vasıtasıyla ulaşılabilen voleybol antrenörlerine iletilmiştir. Verilerin analizi için SPSS 20.0 paket programı kullanılmıştır. Çalışmada yer alan kategorik veriler frekans ve yüzde ile sürekli veriler ortalama ve standart sapma ile ifade edildi. Veriler normal dağılım açısından Kolmogorov-Smirnov ve dağılım grafikleri ile incelendi. Sürekli verilerin iki grup arasında karşılaştırılmasında Mann-Whitney U testi, ikiden fazla grubun karşılaştırılmasında Kruskal-Wallis testi kullanıldı. Post-hoc analizler Bonferroni düzeltmesi kullanılarak Mann-Whitney U testi ile yapıldı. Hata payı 0,05 plarak kabul edilmiştir. Sonuç olarak, voleybol antrenörlerinin mesleki öz yeterlik ölçeği toplam puanlarında antrenörlük kademesine göre anlamlı bir fark ortaya çıktığı; cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, antrenör belgesi edinme yolu, antrenörlük deneyimi ve mesleki durumu değişkenlerine göre ise anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür. Antrenörlerin öz yeterlik algılarının incelenmesi, onların daha fazla yeterliğe sahip olmalarına inanmalarını ve dolayısıyla daha fazla mesleki eğitime ihtiyaçları olabileceğini anlamalarına izin verir. Ayrıca bu konuda yapılan çalışmalar hem başarılı sporcular yetiştirmek hem de antrenör eğitim programları geliştirmek için faydalı bilgiler sağlar.

Anahtar Kelimeler

Antrenör, Voleybol, Antrenörlük Eğitimi, Öz Yeterlik

INVESTIGATION OF THE PROFESSIONAL SELF-EFFICIENCY LEVELS OF VOLLEYBALL COACHES ACCORDING TO SOME DEMOGRAPHIC CHARACTERISTICS

Öz

The aim of this research is to determine whether the professional self-efficacy levels of volleyball coaches differ according to some demographic characteristics. The research subject was examined in the descriptive research design, one of the quantitative research methods. The Volleyball Coach Professiyonal Self-Efficacy Scale (VAMYÖ) developed by Koçak and Güven (2018) was used to determine the professional self-efficacy levels of 120 volleyball coaches (34 female (28.3%) and 86 male (%71.7)) who could be reached within the scope of the research. The personal information form created by the researchers was used to determine the characteristics. Before the application, the permission for the use of VAMYÖ was obtained in writing from the relevant scientists. The ethics committee report was obtained before starting the research. The scales were prepared in electronic environment, social media and/or e-mail. It was communicated to the volleyball coaches who could be reached through communication channels. The SPSS 20.0 package program was used for the analysis of the data. The categorical data in the study were expressed as frequency and percentage, and the continuous data were expressed as the mean and standard deviation. The data were analyzed in terms of normal distribution with Kolmogorov Smirnov and distribution charts. The Mann-Whitney U test was used to compare the attached data between two groups, and the Kruskal-Wallis test was used to compare more than two groups. Post-hoc analyzes were performed with the Mann Whitney U test using Bonferroni correction. The margin of error was accepted as 0.05. As a result, there was a significant difference in the total scores of the professional self-efficacy scale of volleyball coaches according to the level of coaching; It was seen that there was no significant difference in terms of gender, age, education level, way of obtaining a trainer's certificate, coaching experience and professional status. Examining trainers' perceptions of self-efficacy allows them to believe that they have more competence and therefore understand that they may need more vocational training. In addition, studies on this subject provide useful information for both raising successful athletes and developing coach training programs.

Anahtar Kelimeler

Coach, Volleyball, Coach Education, self efficacy

Kaynakça

• Bandura, A. (2012). On the functional properties of perceived self-efficacy revisited. Journal of Management, 38(1), 9-44. doi:10.1177/0149206311410606
• Çik, B. (2019). Sporcular tarafından algılanan antrenör davranışlarının antrenörlerin yeterliğiyle ilişkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Demers, G., Woodburn, A., & Savard, C. (2006). The development of an undergraduate competency based coach education program. The Sport Psychologist, 20(2), 162-173.
• Demir, A. ve Kabakçı, A.C. (2020). Kano antrenörlerinin psikolojik sağlamlıkları, algılanan öz-yeterlikleri ve yaşam doyumu arasındaki ilişkinin incelenmesi. International Journal of Exercise Psychology, 2(1), 21-28.
• Duffy, P. (2008). Implementation of the Bologna process and model curriculum development in coaching. In K. Petry, K. Froberg, A. Madella, & W. Tokarsky (Eds.), Higher Education in Sport in Europe. From labour market demand to training supply (pp. 80-108). Aachen: Meyer & Meyer Sport.
• Ermiş, E., Satıcı, A., Bostancı, Ö., İmamoğlu, O. ve Taşmektepligil, M.Y. (2019). Tenis Antrenörleri yeterlik düzeyinin araştırılması. OPUS-Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 9(14), 1211-1227. doi: 10.26466/ opus.605062
• Feltz, D., Chase, M., Moritz, S., & Sullivan, P. (1999). A conceptual model of coaching efficacy: Preliminary investigation and instrument development. Journal of Educational Psychology, 91(4), 765-776.
• Hoyt, C., Murphy, S., Halverson, S. and Watson C. (2003). Group leadership: Efficacy and effectiveness. Group Dynamics: Theory, Research, and Practice 7, 259-274.
• Huang, Y.C. (2006). The relationships among job satisfaction, perefessional commitment, organizational alienation and coaching efficacy of school volleyball coaches in Taiwan. United States Sport Academy, USA: ProQuest Dissetations Publishing.
• Kavussanu, M., Boardley, I.D., Jutkiewicz, N., Vincent, S. & Ring, C. (2008). Coaching efficacy and coaching effectiveness: Examining their predictors and comparing coaches’ and athletes’ reports. The Sport Psychologist, 22, 383-404.
• Klassen, R. M., Tze, V. M. C., Betts, S. M., & Gordon, K. A. (2011). Teacher efficacy research 1998-2009: Signs of progress or unfulfilled promise? Educational Psychology Review, 23(1), 21-43. doi:10.1007/s10648-010-9141-8
• Koçak, Ç.V. (2019). Antrenör adaylarının antrenör öz-yeterlik düzeylerinin incelenmesi. SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 17(1), 55-66. doi: 10.33689/spormetre.520507
• Koçak, Ç. V. ve Güven, Ö. (2018). Voleybol antrenörü mesleki öz yeterlik ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16 (2), 162-177.
• Kowalski, C.L. (2007). An analysis of coaching efficacy in volunteer soccer coaches. Master Thesis, North Iowa University. U.S.A.
• Köksal F. (2008) . Antrenörlerin liderlik tarzları ile öz-yeterlilikleri arasındaki ilişki. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Luszczynska, A., Gutierrez-Dona, B. & Schwarzer, R. (2005). General self-efficacy in various domains of human functioning: Evidence from five countries. International Journal of Psychology, 40(2), 80-89. doi:10.1080/00207590444000041
• Malete, L. & Feltz, D. L. (2000). The effect of a coaching education program on coaching efficacy. The Sport Psychologist, 14(4), 410-417.
• Mesquita, I., Borges, M., Rosado, A. & Batista, P.M. (2012). Self-efficacy, perceived training needs and coaching competences: The case of Portuguese handball. European Journal of Sport Science, 12(2), 168-178. doi: 10.1080/17461391.2010.551413
• Moritz, S. E., Feltz, D. L., Fahrbach, K. R., & Mack, D. E. (2000). The relation of self-efficacy measures to sport performance: A meta-analytic review. Research Quarterly for Exercise and Sport, 71(3), 280-294.
• Pajares, F. (2002). Overview of social cognitive theory and of self-efficacy. Erişim tarihi: 06.05.2021 http://www.emory.edu/EDUCATION/mfp/eff.html
• Papastergiou, M. (2010). Enhancing physical education and sport science students’ self-efficacy and attitudes regarding information and communication technologies through a computer literacy course. Computer&Education, 54, 298-308. doi: 10.1016/j.compedu.2009.08.015
• Seçkin Ağırbaş, İ., Erel, S. ve Belli, E. (2020). Antrenörlerin öz yeterlilikleri ile iletişim becerileri ilişkisi. Anatolia Sport Research, 1(1), 25-36.
• Sullivan, P.J., & Kent, A. (2003). Coaching efficacy as a predictor of leadership style in intercollegiate athletics. Journal of Applied Sport Psychology, 15, 1-11.
• Tojjari, F., Esmaelli, M.R. & Bavandpour, R. (2013). The effect of self-efficacy on job satisfaction of sport referees. European Journal of Experimental Biology, 3(2), 219-225.
• Toklu O. (2010). Tenis antrenörlerinde liderlik özellikleri ve öz yeterlilik arasındaki ilişkinin belirlenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Spor Yöneticiliği Ana Bilim Dalı, Konya.
• Usher, E. L., & Pajares, F. (2009). Sources of self-efficacy in mathematics: A validation study. Contemporary Educational Psychology, 34(1), 89-101. doi:10.1016/j.cedpsych.2008.09.002