Comparison of Self-Efficacy of Individual and Team Athletes

Yıl 2023, Cilt: 6 Sayı: 1-Cumhuriyet'in 100. Yılı Özel Sayısı, 584 - 592, 29.10.2023

Serhat Erail , Recep Nur Uzun

https://doi.org/10.38021/asbid.1355710

Öz

The aim of this study is to compare the self-efficacy of individual and team athletes. The population of the study consists of athletes over the age of 18 in Samsun province. The sample group consists of a total of 200 athletes, 101 from individual athletes and 99 from team athletes. Athlete Self-Efficacy Scale and "Personal Information Form" were used as data collection tools. For data analysis, Independent Sample T-Test was used to compare the variables. Results: In the comparison of athletes' self-efficacy according to the type of sport, there is no statistical difference in the sub-dimensions according to the findings related to the type of sport (p>0.05). However, when the mean scores are analysed, team athletes have higher mean scores than individual athletes in the sub-dimensions of Sports Competence and Personality. In the sub-dimensions of Psychological Competence and Professional Thinking, individual athletes had higher mean scores than team athletes. In the comparison of self-efficacy of individual and team athletes according to gender, there was no statistical difference in sub-dimensions (p>0.05). In the comparison of self-efficacy of individual and team athletes according to their height, there is a statistical difference between athletes with a height of 175 cm and below and athletes with a height of 176 cm and above in the sub-dimension of professional thinking in athletes (p<0,05). It is recommended that more research and studies should be carried out to improve the self-efficacy levels of athletes in all branches of sports

Anahtar Kelimeler

Self-efficacy, Psychology, Sport

Bireysel ve Takım Sporcularının Öz Yeterliklerinin Karşılaştırılması

Öz

Bu çalışmanın amacı bireysel ve takım sporcularının öz yeterliklerinin karşılaştırılmasının yapılmasıdır. Araştırmanın evrenini Samsun ilindeki 18 yaş üstü sporcular oluşturmaktadır. Örneklem grubunu ise bireysel sporculardan 101 takım sporcularından 99 kişi olmak üzere toplamda 200 sporcu oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, Sporcu Öz Yeterlik Ölçeği ve “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Veri analizi için değişkenleri karşılaştırmak için Bağımsız Örneklem T-Testi yapılmıştır. Bulgular: Spor türüne göre sporcuların öz yeterliklerinin karşılaştırılmasında spor türü ile ilgili bulgulara göre alt boyutlarda istatistiksel olarak farklılık yoktur (p>0,05). Ancak puan ortalamalarına bakıldığında Spor Dalı Yeterliği ve Kişilik alt boyutunda takım sporcuları bireysel sporculara göre yüksek puan ortalamasına sahiptir. Psikolojik Yeterlik ve Profesyonel Düşünme alt boyutunda ise bireysel sporcular takım sporcularına göre yüksek puan ortalamasına sahiptir. Cinsiyete göre bireysel ve takım sporcuların öz yeterliklerinin karşılaştırılmasında alt boyutlarda istatistiksel olarak farklılık yoktur (p>0,05). Boy uzunluklarına göre bireysel ve takım sporcuların öz yeterliklerinin karşılaştırılmasında sporcularda profesyonel düşünce alt boyutunda 175 cm ve altı boy uzunluğuna sahip sporcularla 176 cm ve üzeri boy uzunluğuna sahip sporcular arasında istatistiksel olarak fark vardır (p<0,05). Sporun tüm branşlarında sporcuların öz yeterlik düzeylerinin geliştirilmesi adına daha fazla araştırma ve çalışmaların yapılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Öz Yeterlik, Psikoloji, Spor

Kaynakça

• Akarçeşme, C. (2004). Voleybolda müsabaka öncesi durumluk kaygı ile performans ölçütleri arasındaki ilişki. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Asan, S. (2023). Farklı branşlarda aktif olan sporcuların sporcu öz yeterlik düzeylerinin farklı değişkenlere göre incelenmesi. Spor ve Bilim Dergisi, 1(1), 55-63.
• Aslan Ş. (2016). Takım ve bireysel sporlarda sporcuların stresle başa çıkma yöntemlerinin karşılaştırılması. Journal of Human Sciences,13(3), 4221-4228.
• Aydın, F., Sunay, H., Bal, E., & Ayyıldız, E. (2019). The relation between self-efficacy and group cohesiveness perceptions of professional men and woman's football team (Ankara Province Example). Universal Journal of Management, 8(2), 33-38.
• Ayyıldız, E., & Sunay, H. (2021). Bireylerin fiziksel aktiviteye katılım durumlarına göre mutluluk ve duygusal düzenlemede öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, ………...19(4), 230-240.
• Bahramizade, H., & Besharat, M. A. (2010). The impact of styles of coping with stress on sport achievement. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 5, 764-769.
• Bandura A. (1994). Self-efficacy. Encyclopedia of human behavior. Academic Press.
• Canpolat, A. M., & Çetinkalp, Z. K. (2011). İlköğretim II. Kademe öğrenci-sporcuların başarı algısı ve öz-yeterlik düzeyleri arasındaki ilişki. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 13(1), 14–19.
• Çetin F. (2011) örgüt içi girişimcilikte öz yeterlilik algısı ve kontrol odağının rolü. Business and Economics Research Journal, 2(3), 69-85.
• Feltz, D. L., & Lirgg, C. (2001). Self-efficacy beliefs of athletes, teams, and coaches. Handbook of Sport Psychology.
• Figen, P. S., & Mete, S. (2009). Uyum Modeli ve sosyal bilişsel öğrenme kuramının doğum öncesi eğitimde kullanımı. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 1(1), 57-68.
• Gökçe, H., & Arslan, Y. (2014, January 20-22). Comparison of the athletes’ self-efficacy: Participating to individuals or team sports, I. Internatıonal Scıentıfıc Conference, Serbia.
• Irom, M., Zareı, A., & Tojarı, F. (2016). The relationship self-efficacy and some of demographic characteristics with leisure time physical activities of Iranian workers. Turkish Journal of Sport and Exercise, 18(3), 116-121.
• Karadağ, D. (2013). Yüzme antrenörlerinin bir liderlik özelliği olan iletişim becerilerinin yüzücülerin motivasyonları üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Kılıçaslan, U. (2015). Spor lisesi ile diğer liselerde öğrenim gören öğrencilerin bazı motorik özelliklerinin karşılaştırılması: Trabzon ili örneği. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Kurbanoğlu, S. S. (2004). Öz yeterlik inancı ve bilgi profesyonelleri için önemi. Bilgi Dünyası, 137-152.
• Metan, H. (2022). Hentbolculara uygulanan psikolojik beceri antrenman programı ve geri bildirimin, özyeterlik inancına ve isabetli atışa etkisi. Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Molina, G. N., Crespo, H. J., & García P. F. (2018). Predictive variables of happiness in private sports centres, 18(3), 1391-1401
• Özer, T. (2015). Beden eğitimi ile diğer öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik özyeterliliklerinin farklı değişkenlere göre incelenmesi, Yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Özerkan, E. (2007). Öğretmenlerin öz-yeterlik algıları ile öğrencilerin sosyal bilgiler benlik kavramları arasındaki ilişki. Yüksek lisans tezi, Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
• Özsarı A., & Altın, M. (2021). Öz yeterlik ve stresle başa çıkma (bireysel ve takım sporları antrenörleri araştırması). Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 15(3), 399-411.
• Salar, B., Hekı̇m, M., & Tokgöz, M. (2012). 15-18 Yaş grubu takım ve ferdi spor yapan bireylerin duygusal durumlarının karşılaştırılması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6, 123-135.
• Sawari, S. S., & Mansor, N. (2013). A study of student’s general self-efficacy related to gender differences. International Journal of Information and Futuristic Research, 1(4), 62-67.
• Sevinç, K., & Kapçak, V. (2021). Spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin spora katılım motivasyonlarının ve öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Uluslararası Egzersiz Psikolojisi Dergisi, 3(2), 68-78.
• Tuğyanoğlu, B. S. (2020). Sporcularda stresle başa çıkma ve öz-yeterlik arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.