Investigating the Relationship between Organizational Leisure Time Support and Individual Job Performance in Public Employees

Yıl 2025, Cilt: 8 Sayı: 1, 206 - 221, 28.03.2025

İrfan Kızılpınar , Osman Şengül , Ramazan Arslanboğa

https://doi.org/10.38021/asbid.1644593

Öz

In this study, it was aimed to compare the levels of leisure time support and job performance of public employees with various variables and to examine the relationship between these two variables. The sample group of the correlational survey model study consists of 321 (135 female, 186 male) public employees who continue their business activities in the public sphere. The participants answered the “Perceived Organizational Leisure Time Support Scale (POLSS)” and “Individual Job Performance Scale (IBPS)”. T-Test, ANOVA and Pearson correlation statistical methods were used to analyze the data. The results of the analysis showed that there was a significant difference in the “community-based” sub-dimension scores of the ACWSS according to the gender variable (p0.05). Again, there was a significant difference in the scores of the “contextual performance” sub-dimensions of the ICPS according to the gender variable. In the results of the analysis, it was determined that the scores of the “time-based” sub-dimension of the ACSAS differed significantly according to the participation status variable. Significant differences were observed in the “task performance” and “contextual performance” sub-dimension scores of the ICPS according to the participation status variable. “The results of Pearson correlation analysis, which was used to examine the relationship between the sub-dimensions of ''POLSS'' and ''IBPS'', showed that there was a statistically significant positive relationship between ''POLSS'' and all sub-dimension scores of ''IBPS'' except for the productivity sub-dimension. In line with this information, it can be said that as the participants' perceived organizational leisure time support increases, individual job performance also increases.

Anahtar Kelimeler

Free time, Public, Individual job performance.

Kamu Çalışanlarında Kurumsal Serbest Zaman Desteği ile Bireysel İş Performansı İlişkisinin İncelenmesi

Öz

Bu çalışmada, kamu çalışanlarında serbest zaman desteği ile iş performans düzeylerinin çeşitli değişkenlerle karşılaştırılması ve bu iki değişken arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. İlişkisel tarama modelindeki çalışmanın örneklem grubu kamusal alanda iş faaliyetlerini sürdüren 321 (135 kadın, 186 erkek) kamu çalışanından oluşmaktadır. Katılımcılar “Algılanan kurumsal Serbest Zaman Desteği Ölçeği (AKSZDÖ)” ve “Bireysel İş Performans Ölçeği (BİPÖ)’’ni cevaplamışlardır. Verilerin analizi için, T-Test, ANOVA ve Pearson korelasyon istatistiki yöntemleri kullanılmıştır. Analiz sonuçları, cinsiyet değişkenine göre AKSZDÖ “toplum temelli” alt boyut puanlarının anlamlı bir şekilde farklılaştığı görülmüştür. (p0.05). Yine cinsiyet değişkeninin BİPÖ ‘’bağlamsal performans’’ alt boyutlarının puanlarında da anlamlı bir şekilde farklılık görülmüştür. Analiz sonuçlarında, katılım durumu değişkenine göre AKSZDÖ “zamana dayalı” alt boyut puanlarının anlamlı bir şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir. Katılım durumu değişkenine göre BİPÖ “görev performansı” ve “bağlamsal performans” alt boyut puanlarında anlamlı farklılıklar görülmüştür. “AKSZÖ” ile‘‘BİPÖ’’nin alt boyutları arasında gerçekleşen ilişkinin incelenebilmesi için kullanılan Pearson korelasyon analizi sonuçlarında, ‘‘AKSZÖ’’ ile “BİPÖ”nin üretkenlik alt boyutu dışında, tüm alt boyut puanları arasında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir. Bu bilgiler doğrultusunda katılımcıların algılanan kurumsal serbest zaman desteği fazlalaştıkça bireysel iş performansının da fazlalaştığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Serbest zaman, Kamu, bireysel iş performansı

Kaynakça

• Ağaoğlu, Y. S., Taşmektepligil, M. Y., ve Bayrak, M. (2005). Dünya'da ve Türkiye'de serbest zaman kavramının tarihsel gelişimi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1-10. https://doi.org/10.11616/AbantSbe.138
• Ağılönü, A., ve Mengütay, S. (2009). Yerel yöneticilerde rekreasyon hizmetleri ve model belirlemesi. Uluslarası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2).
• Ardahan, F., ve Lapa T.Y. (2010). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman tatmin düzeylerinin cinsiyete ve gelire göre incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 21(4), 129-136.
• Arslan, H., ve Kuyulu, İ. (2023). Spor örgütlerinde yöneticilerin etki taktiklerinin çalışanların bireysel performansı üzerindeki rolü. Avrasya Spor Bilimleri ve Eğitimi Dergisi, 5(2), 197-210. https://doi.org/10.47778/ejsse.1339435
• Arslanboğa, R. (2024). Fitness katılımcılarının serbest zaman ilgilenim düzeylerinin incelenmesi. Herkes için Spor ve Rekreasyon Dergisi, 6(3), 237-243. https://doi.org/10.56639/jsar.1484680
• Aşkın, C. (2015). Öğretmenlerin serbest zaman eğitimi ve rekreasyon (serbest zamanda yapılan aktiviteler) etkinliklerine katılımlarındaki sosyo, ekonomik, kültürel etkenler- düzce örneği. Milli Eğitim Dergisi, 45(209), 160-189.
• Balçık, P.Y., Yenilmez, K., ve Şahin, S.P. (2016). Hacettepe üniversitesi hastaneleri’nde bireysel performans değerlendirme süreci. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 19(1), 87-99.
• Batur, A. (2019). Türkiyede atıcılık branşı ile ilgilenen sporcuların serbest zaman algısı ve engelleri. Yüksek Lisans Tezi, Batman Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Rekreasyon Yönetimi Anabilim Dalı, Batman
• Beğenirbaş, M., ve Turgut, E. (2014). İş performansının sağlanmasında çalışanın duygusal emeğinin ve örgütte güven algısının etkileri. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 16(3),131-149.
• Beltekin, E. (2019). Lider-üye etkileşim algısı ve bireysel performans: İşe yönelik motivasyonun aracılık rolü. Akademisyen Yayınevi, Ankara.
• Beltekin, E. Ulucan, H. ve Kuyulu, İ. (2019). Lise öğrencilerinin sportif etkinliklere katılım sürelerinin sosyalleşme düzeylerine ve sosyal medya kullanım sürelerine etkisinin incelenmesi. Sporda Yeni Akademik Çalışmalar -4. Akademisyen Kitabevi. Ankara: 96.
• Biçer, M. (2021). Örgütsel sadakat ve lider-üye etkileşiminin çalışanların bireysel iş performansları üzerindeki etkileri. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1518-1538. https://doi.org/10.15869/itobiad.857071
• Borman, W. C., and Motowidlo, S. J. (1997). Task performance and contextual performance: The meaning for personnel selection research. Human performance, 10(2), 99-109.
• Broadhurst, R. (2002). Managing environments for leisure and recreation. Routledge..
• Campbell, J. P., McCloy, R. A., Oppler, S. H., & Sager, C. E. (1993). A theory of performance. Personnel selection in organizations, 3570, 35-70.
• Cancelliere, C., Cassidy, J. D., Ammendolia, C., & Côté, P. (2011). Are workplace health promotion programs effective at improving presenteeism in workers? A systematic review and best evidence synthesis of the literature. BMC Public Health, 11, 1-11.
• Coalter, F. (2005). The social benefits of sport (Vol. 17). Edinburgh: SportScotland.
• De Bloom, J., Rantanen, J., Tement, S., & Kinnunen, U. (2018). Longitudinal leisure activity profiles and their associations with recovery experiences and job performance. Leisure Sciences, 40(3), 151-173.
• Demir, M., ve Şen Demir, Ş. (2014). Kamu kesimindeki serbest zaman yöneticilerin serbest zaman etkinliklerini algılaması ve değerlendirmesi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(3), 61-76.
• Erguven, A. T., Ekinci, N. E., & Can, K. M. (2023). Daha fazla serbest zaman daha az iş: 4 gün çalışma programı. Journal of ROL Sport Sciences, 1098-1123. https://doi.org/10.5281/zenodo.10044199
• Escorpizo, R. (2008). Understanding work productivity and its application to work-related musculoskeletal disorders. International Journal of Industrial Ergonomics, 38(3-4), 291-297. https://doi.org/10.1016/j.ergon.2007.10.018
• Gedik, İ. A. (2018). Üniversite Öğrencilerinin serbest zaman faaliyet doyumu ile okul bağlılığı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm İşletmeciliği Ana Bilim Dalı, Antalya
• Gök, Y., ve Sunay, H. (2010). Türkiye ve Fransa’da uygulanan spor yönetiminin kamu yönetimi açısından karşılaştırılması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(1), 7-16. https://doi.org/10.1501/Sporm_0000000170
• Guest, D. E. (2002). Perspectives on the study of work-life balance. Social Science Information, 41(2), 255-279. https://doi.org/10.1177/05390184020410020
• Güney, S. (2015). İnsan kaynakları yönetimi. (3. Baskı). Nobel Akademik Yayıncılık.
• Hadi, G. E., ve Denktaş, M. (2023). Rekreasyon amaçlı yüzen bireylerin optimal performans duygu durumu ve serbest zaman doyum düzeylerinin incelenmesi. Düzce Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 3(1), 28-36.
• Hadi, G., Erdem, B., & Duman, E. (2021). Sportif rekreatif aktiviteye katılan bireylerin serbest zaman doyum düzeyleri ve optimal performans duygu durumlarının arasındaki ilişkinin incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 32(1), 10-19. https://doi.org/10.17644/sbd.702867
• Henderson, K., A. (1994). Theory application and development in recreation, park and leisure research. Journal of Park and Recreation Administration. 1, 51-64 ref. 57
• İrge, N. T., ve Şen, E. (2020). Çalışanların dijital teknolojiye yönelik tutumlarının ve iç girişimcilik özelliklerinin bireysel iş performanslarına etkisi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 12(3), 2556-2579.
• Kaba, N. K., ve Öztürk, H. (2021). Bireysel iş performansı ölçeğinin Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışması. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, 8(3), 293-302.
• Karaküçük, S. (2005). Rekreasyon. (1. Baskı). Gazi Kitabevi.
• Karaküçük, S. (2014). Rekreasyon: Boş zamanları değerlendirme. (7. Baskı). Suat Karaküçük.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. (1. Baskı). Nobel Yayıncılık.
• Kim, J., Heo, J., Dvorak, R., Ryu, J., and Han, A. (2018). Benefits of leisure activities for health and life satisfaction among Western migrants. Annals of Leisure Research, 21(1), 47-57. https://doi.org/10.1080/11745398.2017.1379421
• Koç, M. C., ve Pekel, A. (2023). The perceived organizational leisure support scale (POLSS): A turkish validity and reliability study. Journal of Physical Education and Sport, 23(4), 944-949. DOI:10.7752/jpes.2023.04118
• Koopmans, L., Bernaards, C. M., Hildebrandt, V. H., Schaufeli, W. B., de Vet Henrica, C. W., & Van Der Beek, A. J. (2011). Conceptual frameworks of individual work performance: A systematic review. Journal of Occupational and Environmental Medicine, 53(8), 856-866. DOI: 10.1097/JOM.0b013e318226a763
• Köybaşı, N. (2006). Boş zaman sosyolojisi ve boş zamanları değerlendirme aracı olarak dinlence turizmi ve kültür turizmine katılan yerli turistlerin karşılaştırmalı sosyolojik analizi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Kraus, R. (1971). Recreation and leisure in modem society. Applcton- Century-Crofts, 253.
• Lapa, T., Varol, R., Tuncel, E., Ağyar, E., ve Certel, Z. (2012). Belediye’ye ait park alanlarını sportif amaçlı kullanan bireylerin katılımlarının ve beklentilerinin incelenmesi:Bornova örneği. I. Rekreasyon Araştırmaları Kongresi Bidiri Kitabı, 12-15 Nisan, 851-865. Antalya, Türkiye.
• Lien, W. H., and Cheng, T. M. (2022). Play at organization: Perceived organizational leisure support scale development and validation. Leisure Sciences, 1-25. https://doi.org/10.1080/01490400.2022.2113939
• Mieczkowski, Z. (1990). World trend in tourism and recreation. Peter Lang Publishing.
• Palinkas, L. A., Horwitz, S. M., Green, C. A., Wisdom, J. P., Duan, N., and Hoagwood, K. (2015). Purposeful sampling for qualitative data collection and analysis in mixed method implementation research. Administration and Policy in Mental Health and Mental Health Services Research, 42, 533-544.
• Robertson, I., Gibbons, P., Baron, H., MacIver, R., and Nyfield, G. (1999). Understanding management performance. British journal of management, 10(1), 5-12. https://doi.org/10.1111/1467-8551.00107
• Schultz, A. B., Chen, C. Y., and Edington, D. W. (2009). The cost and impact of health conditions on presenteeism to employers: a review of the literature. Pharmacoeconomics, 27, 365-378.
• Selçuk, H. E., and Akdağ, M. (2020). Öğretmenlerin serbest zaman etkinliklerinin incelenmesi. The Journal of International Lingual Social and Educational Sciences, 6(2), 249-265. https://doi.org/10.34137/jilses.833182
• Sevin, H., D., ve Küçük S. (2016). İşgörenlerin rekreasyonel etkinliklere katılım düzeyleri ile çalışma performansı arasındaki ilişkiyi belirlemeye yönelik bir araştırma. Journal Of Recreation and Tourism Research, 24-31.
• Snir, R., and Harpaz, I. (2002). Work-leisure relations: Leisure orientation and the meaning of work. Journal of Leisure Research, 34(2), 178-203. https://doi.org/10.1080/00222216.2002.11949968
• Sonnentag, S., and Frese, M. (2002). Performance concepts and performance theory. Psychological management of individual performance, 23(1), 3-25.
• Şehirli, M., and Taşkent, Z. (2016). Bireysel mutluluk ile bireysel iş performansı arasında doğrusal bir ilişki var mıdır?. Turkish Journal of Marketing, 1(3), 150-163. https://doi.org/10.30685/tujom.v1i3.9
• Tez, Ö., Doğan, Ö., Yavaş, Ö., Erkaya, E., Tavazar, H., ve Güzel, P. (2014). Yerel yönetimlerde serbest zaman ve rekreasyon hizmetleri (İzmir ili örneği). International Journal of Sport Culture and Science, 2(Special Issue 1), 511-524. https://doi.org/10.14486/IJSCS123
• Waldman, D. A., and Spangler, W. D. (1989). Putting together the pieces: A closer look at the determinants of job performance. Human Performance, 2(1), 29-59. https://doi.org/10.1207/s15327043hup0201_2
• Wang, P., Wei, X., Hu, D., and Meng, F. (2022). Does leisure contribute to the improvement of individual job performance? A field tracking study based on the Chinese manufacturing industry. Sustainability, 14(11), 6594. https://doi.org/10.3390/su14116594
• Yelboğa, A. (2006). Kişilik özellikleri ve iş performansı arasındaki ilişkinin incelenmesi. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 8(2), 196-217.