Amaç: Bu araştırmada, Türkiye’de gerçekleştirilen epilepsi tanısı almış 0-18 yaş grubu çocuklara yönelik tezlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Tarama modelinin kullanıldığı araştırmada 2009-2019 yılları arasında gerçekleştirilmiş tezler ele alınmıştır. Tarama modeline dayalı olarak yapılan araştırma sonucunda ulaşılan tezlerden elde edilen veriler içerik analizi yöntemiyle çözümlenmiş ve kategorilere ayrılmıştır. Her bir kategorideki tezler çalışmaları yılları, metodolojisi ve ortaya çıkan ana bulgular yönünden incelenmiş ve elde edilen sonuçların önemine yönelik uygun açıklamalara yer verilmiştir.
Bulgular: Son on yılda gerçekleştirilmiş 40’ı uzmanlık tezi, 13’ü yüksek lisans tezi ve 2’si doktora tezi olmak üzere toplam 55 çalışma ele alınmıştır. Bu çalışmalardan 43’ü tarama modeli, 9’u deneysel çalışma, 3’ü boylamsal çalışmadır. Çalışmalar hastalıkla ilişkili sorunlar ve yaşam kalitesi (13 çalışma), hastalık hakkında yapılan bilgilendirme ve eğitimin etkisi (6 çalışma), risk faktörleri (3 çalışma), epilepside sınıflandırma ve epilepsili hastaların özellikleri (10 çalışma), fizyolojiyle ilgili (6 çalışma), biyokimyasal ve genetikle ilgili (7 çalışma), tedavi yöntemlerinin etkileri ve etkinliğine yönelik (10 çalışma) olmak üzere yedi kategoride incelenmiştir. Her bir kategorideki tez çalışmalarına ilişkin ayrıntılı bilgi verilmiş ve aynı kategorideki tez çalışmalarının ana bulguları incelenmiştir.
Sonuç: Çalışmadan elde edilen bulgulara göre en fazla tarama modelinin kullanıldığı, epilepsiyle ilgili yaşanan sorunlar ve yaşam kalitesine yönelik yapılan çalışmaların en fazla olduğu belirlenmiştir. Epilepsi tanılı çocuklara yönelik girişimsel çalışmaların ve hasta eğitimi ve risk faktörlerinin belirlenmesine yönelik çalışmaların yeterli olmadığı sonucuna varılmıştır.
Aim: This study was directed towards reviewing postgraduate dissertations about children diagnosed as epilepsy between the ages of zero and eighteen years.
Methods: The study, using the survey method, included postgraduate dissertations conducted between 2009 and 2019. Data obtained from the dissertations through the survey model were analyzed with the content analysis and classified into categories. The dissertations in each category were examined in terms of the year when they were published, methodology and obtained findings. The results were explained in accordance with their importance.
Findings: A total of 55 dissertations have been performed in the last 10 years; of 55 dissertations, medical doctors performed 41, MSc students performed 13 and two were performed by PhD students. Of all these studies, 43 used the survey method, nine had an experimental design and three were longitudinal. Of all the dissertations, thirteen were about problems due to epilepsy and the quality of life, six were about effects of provision of information and education about the disease, three were about risk factors, ten were about stages of epilepsy and characteristics of epileptic patients, six were about physiology, seven were about biochemical and genetic features of the disease and ten were about effects and effectiveness of treatment methods.
Conclusion: The most frequently used research design is the survey model and most of the studies are about problems due to epilepsy and the quality of life. There have been very few studies about interventions in epileptic children, patient education and risk factors.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2021 |
Gönderilme Tarihi | 11 Temmuz 2020 |
Kabul Tarihi | 10 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 7 Sayı: 1 |
All site content, except where otherwise noted, is licensed under a Creative Common Attribution Licence. (CC-BY-NC 4.0)