DIASPORIC REPRESENTATIONS OF TURKMEN: MIGRATION, IDENTITY AND INTEGRATION IN KERKUK TURKMEN LIVING IN ISTANBUL

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 12, 909 - 929, 30.12.2018

İrfan Özet

Öz

In this study, it is aimed to determine the immigration and integration experiences of Kirkuk Turkmen as a diasporic community in the metropolis of Istanbul. The study focused primarily on the areas of experience at the structural level throughout the modern Iraqi history of the Turkmen Group. The inter-community hegemonic competition, in which violence is at the center, caused the Turkmen group to resorted to the “migration” option during the period. In this context, the existence of the community in the metropolitan environment, using the “diaspora” literature, was tried to be conceptualized. In the applied research which develops based on quantitative method, survey technique is used to focus on the appearance of diasporic experience in the fields of “migration”, “culture” and “politics”. In this context, the impact of the traumatic heritage of the migration process on the motherland trends of the diaspora community has been determined. On the other hand, when it comes to experiences in the metropolitan area, the other pillar of the migration process, there has been considerable data showing integration. Among the dynamics that facilitate the integration process are the “indigenous society” and the partnerships between the Turkmens at the ethno-cultural and religious level. At the same time, the “social capital” and “solidarity networks” developed by the diaspora community within the city are other factors that facilitate integration. Finally, during the first phase of the community's cultural identity, the “Muslim” identity appears. However, when it comes to the “political tendencies” of the diaspora community and the “preferred model of society-state”, it is seen that the basic references shifted to nationalism.

Anahtar Kelimeler

Diaspora, ethno-cultural identity, social capital, integration.

TÜRKMENLİĞİN DİASPORİK TEMSİLLERİ: İSTANBUL’DA YAŞAYAN KERKÜKLÜ TÜRKMENLERDE GÖÇ, KİMLİK VE ENTEGRASYON

Öz

Bu çalışmada, İstanbul
metropolündeki diasporik bir cemaat olarak Kerküklü Türkmenlerin etno-kültürel
özellikleri ile birlikte, göç ve entegrasyon deneyimlerinin saptanması
amaçlanmıştır. Çalışmada öncelikle, Türkmen grubun modern Irak tarihi boyunca
yapısal düzeydeki deneyim alanlarına odaklanılmıştır. Şiddetin merkezde olduğu
topluluklar arası hegemonik rekabet, dönem boyunca Türkmen grubun istikrarlı
olarak “göç” seçeneğine başvurmasına neden olmuştur. Bu çerçevede topluluğun
metropol ortamındaki varlığı, “diaspora” literatüründen yararlanılarak,
kavramsallaştırılmaya çalışılmıştır. Nicel
yönteme dayalı olarak gelişen uygulamalı araştırmada, SPSS tekniğinden
yararlanılarak, diasporik deneyimin “göç”, “kültür” ve “politik” sahalardaki
görünümlerine odaklanılmıştır. Bu çerçevede göç sürecinin travmatik mirasının,
diasporik topluluğun anavatanla ilgili eğilimlerindeki etkisi tespit edilmeye
çalışılmıştır. Diğer taraftan göç sürecinin diğer ayağı olan metropol
ortamındaki deneyimlere gelindiğinde, entegrasyonu işaret eden hayli yoğun
veriler ortaya çıkmıştır. Entegrasyon sürecini kolaylaştıran dinamiklerin
başında, “yerli toplum” ve Türkmenler arasındaki etno-kültürel ve dinsel
düzeydeki ortaklıklar yer alır. Aynı zamanda diasporik topluluğun kent
bünyesinde geliştirdiği “sosyal sermaye” ve “dayanışma ağları” da, entegrasyonu
kolaylaştıran diğer faktörlerdir. Son olarak araştırmada, topluluğun kültürel
kimlik hanesinin ilk sırasında “Müslüman” kimliği yer almaktadır. Ancak konu,
diasporik topluluğun “siyasal eğilimleri” ve “tercih ettiği toplum-devlet modeli”ne
geldiğinde; temel referansların milliyetçiliğe
kaydığı görülür.

Anahtar Kelimeler

Diaspora, etno-kültürel kimlik, sosyal sermaye, entegrasyon

Kaynakça

• KAYNAKÇA Bacacı H. (2013). Ürdün Kimliğinin Oluşmasında Filistinliler’in Etkisi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Yayınlanmamış Master tezi. Barth, F. (2001). Etnik Gruplar ve Sınırları, İstanbul: Bağlam Yayınları. Ben-Rafael, E. ve Sharot S. (1991). Ethnicity, Religion and Class in Israeli Society, Cambridge: Cambridge University Press. Calhoun, C. (2007). Milliyetçilik, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. Ciğerci, N. (2012). “Bursa-Kırcaali Hattı: 1989’da Gelen Bulgaristan Göçmenleri Örneği, Küreselleşme Çağında Göç, İstanbul: İletişim Yayınları. Clifford, J. (2015). “Diasporalar”, Diaspora ve Kimlik, Çev: Mehmet Ali Yolcu, Konya: Kömen Yayınları. Ersoy, İ. (2008). Diaspora ve Kimlik: Eskişehir ve İstanbul’da Yaşayan Kırım Tatarları’nda Çoklu Kültürel Kimliğin İfade Alanı Olarak “Tepreş”, İzmir: Yayınlanmış Doktora Tezi. Esman, M. J. (2009). Diasporas in The Contemporary World, Cambridge, Polity Press. Danış, Didem (2010). “Irak’tan Irağa: 2003 Sonrası Irak’tan Komşu Ülkelere ve Türkiye’ye Yönelik Göçler” Ortadoğu Stratejik Araştırmalar Merkezi. Rapor No:21. Duman, B. (2010). “Türkiye’ye Yönelik Türkmen Göçü ve Türkiye’deki Türkmen Varlığı” Ortadoğu Stratejik Araştırmalar Merkezi, Rapor No:19. Field, J. (2008). Sosyal Sermaye, İstanbul: İstanbul Bilgi Ünv. Yayınları. Füzer, K. ve Monostori J. (2016). “Social Capital, Social Exclusion and Rehabilitation Policy in the Hungarian Urban Context”, Urban Social Capital, USA: Routledge. Gellner, E. (1992). Uluslar ve Ulusçuluk, İstanbul: İnsan Yayınları. Galabuzi, G.E. and Teelucksingh C. (2010). “Social Cohesion, Social Exclusion, Social Capital”, Region of Peel Human Service, Canada. Hashim, A. S. (2006). Insurgency and Counter-Insurge in Iraq, New York: Cornell University Press. Jenkins, R. (2008). Social Identity, New York: Routledge. Liah G. (1992). Nationalism, USA: Harvard University Press. Öğün, S. S. (2000). “Türk Milliyetçiliğinde Hakim Millet Kodunun Dönüşümü”, Türkiye’de Politik Değişim ve Modernleşme, İstanbul: Alfa Yayınları. Öner, S.G.I. (2012). Ulus-Ötesi Göç Süreçlerinde Dini Ağlar ve Örgütler”, Küreselleşme Çağında Göç, İstanbul: İletişim Yayınları. Özet, İ. (2018). “Kentli Muhafazakârlarda Habitus Dönüşümü: Fatih ve Başakşehir Örneği”, Isparta: Yayımlanmamış Doktora Tezi. Özkul, D. (2012). “Ulus-Ötesi Göç: Uluslar arası Göç Yazınında Yeni Paradigma”, Küreselleşme Çağında Göç, İstanbul: İletişim Yayınları. Parkin, F. (2006). “Marxism and Class Theory: A Bourgeois Critique”, Social Class and Stratification, USA: Rowman&Littlefield Publishers, 121- 142. Parkin, F. (2002). Max Weber, London: Routledge. Pickel G. ve Gladkich A. (2012) “Religious Social Capital in Europe”, Transformations of Religiosity, Ed: Gert Pickel and Kornelia Sammet, Wiesbaden: Springer VS. Ramadan, F. (2016). Filistinli Mülteci Sorununun Ürdün Filistin İlişkileri Üzerine Etkileri, Ankara: Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü. Rex, J. (1991). Ethnic Identity and Ethnic Mobilisation In Britain, Economic and Social Council. Schulz, H. L. (2003). The Palestinian Diaspora, London: Routledge. Sennett, R. (2011). Ten ve Taş, İstanbul: Metis Yayınları. Silver, H. (1994). “Social exclusion and social solidarity:Three paradigms”, International Institute for Labour Studies, Switzerland. Smith, A.D. (2004). Milli Kimlik, İstanbul: İletişim Yayınları. Spencer P. ve Wollman H. (2003). Nationalism: A Critical Introduction, London: Sage Publication. Somersan, S. (2004). Sosyal Bilimlerde Etnisite ve Irk, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. Stäheli, U. ve Stichweh R. (2002). “Introduction: Inclusion/Exclusion – Systems Theoretical and Poststructuralist Perspectives” Inclusion/Exclusion and Socio- Cultural Identities içinde, Stuttgart: Lucius Yay. Ulusoy, E. (2015). “Diasporayı Yeniden Düşünmek: Diaspora Teorisi ve Modern Diasporanın Temel Parametreleri”, Göç Dergisi, Cilt:2, Sayı: 2. Unger, R. M. (2004), Social Theory, London and New York: Verso.
• http://www.hurriyet.com.tr/ekonomi/2013-issizlik-rakamlari-aciklandi-25950400 (Erişim tarihi: 15.12.2018)
• TDK Sözlüğü, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c02d832643450.96021139 (Erişim tarihi: 01.12.2018)