GENÇ VE YETİŞKİNLERDE DUYGUSAL ZEKÂ ve MUTLULUK DÜZEYİNİN BAZI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 7, 113 - 132, 15.08.2019

Uğur Gürgan , Ayça Top

Öz

Duygusal zekâya sahip olan kişiler
sosyal beceriler konusunda hünerlidirler. Mutlu olan kişilerin mutluluklarının
altında yatan sebeplerin ortaya konulması kişilerin psikolojik sağlığının
artırılmasına yönelik çalışmalara ışık tutabilir. Bu çalışmanın amacı
üniversite öğrencilerinin ve yetişkinlerin duygusal zekâ ve mutluluk düzeyleri
arasındaki ilişkinin bazı değişkenlere göre incelenmesidir. Araştırmada
betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Bu araştırma kapsamında 2019 yılında
Balıkesir ili ve çevre illerdeki üniversite öğrencisi ve yetişkinlerden veriler
toplanmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak duygusal zekâyı ölçmek için
Schutte Duygusal Zekâ Ölçeği; mutluluk düzeyini ölçmek için Oxford Mutluluk
Ölçeği kullanılmıştır. Ayrıca demografik bilgileri elde etmek için kişisel
bilgi formu uygulanmıştır. Araştırmanın bağımsız değişkenleri arasında cinsiyet, umut, yaşamın anlamı ve hayal kurma yer
almaktadır. Verilerin analizinde parametrik testlerden t-testi, varyans
analizi, korelasyon ve regresyon analizinden yararlanılmıştır. Bu araştırmada
duygusal zekânın mutluluğun anlamlı bir yordayıcısı olduğu sonucuna
ulaşılmıştır. Mutluluğa ilişkin toplam varyansın %22’sinin duygusal zekâ ile
açıklandığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Duygusal Zekâ, Mutluluk, Hayal, Umut, Yaşamın Anlam

Kaynakça

• Austin, E. J., Saklofske, D. H., Huang, S. H., & McKenney, D. (2004). Measurement of trait emotional intelligence: testing and cross-validating a modified version of Schutte et al.'s (1998) measure. Personality and Individual Differences, 36(3), 555-562. https://doi.org/10.1016/S0191-8869(03)00114-4 Bal, P. N., ve Gülcan, A. (2014). Genç yetişkinlerde iyimserliğin mutluluk ve yaşam doyumu üzerindeki etkisinin incelenmesi. Asya Öğretim Dergisi, 2(1 (ÖZEL)), 41-52. Bülbül, Ş., & Giray, S. (2011). Sosyodemografik özellikler ile mutluluk algısı arasındaki ilişki yapısının analizi. Ege Akademik Bakış Dergisi, 11(5), 113-123. Çakar, U., & Arbak, Y. (2004). Emotional intelligence: the changing relationship of emotion-intelligence under modern approaches. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(3), 23-27. Doğan, T., & Sapmaz, F. (2012). Examination of psychometric properties of the Turkish version form of the Oxford Happiness Questionnaire in university students. Düşünen Adam, 25(4), 297-304. Erdoğdu, MY (2008). Duygusal zekânın bazı değişkenler açısından incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(23), 62-76. Frank, J. (1968). The role of hope in psychotherapy. International Journal Of Psychiatry, 5(5), 383. Goleman, D. (1995). Emotional intelligence. New York: Bantam. Hills, P., & Argyle, M. (2002). The Oxford Happiness Questionnaire: a compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and individual differences, 33(7), 1073-1082. Özdemir, Y. ve Koruklu, N. (2011). Üniversite öğrencilerinde değerler ve mutluluk arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 190-210. Mayer, J. D., & Salovey, P. (1993). The intelligence of emotional intelligence. Intelligence 17(4)433-442 https://doi.org/10.1016/0160-2896(93)90010-3 Mayer, J. D., Salovey, P., & Caruso, D. (2000). Emotional intelligence as Zeitgeist, as personality, and as a mental ability. In R. Bar-On & J. D. A. Parker (Eds.), The handbook of emotional intelligence (pp. 92-117). New York: Jossey-Bass. Newsome, S., Day, A. L., & Catano, V. M. (2000). Assessing the predictive validity of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 29(6), 1005-1016. http://dx.doi.org/10.1016/S0191-8869(99)00250-0 Özer, B. U., & Tezer, E. (2008). Umut ve olumlu-olumsuz duygular arasındaki ilişkiler. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (23) 81-86. Retrieved from http://dergipark.org.tr/deubefd/issue/25428/268280 Özer, E., & Deniz, M. E. (2014). Üniversite Öğrencilerinin Psikolojik Sağlamlık Düzeylerinin Duygusal Zekâ Açısından İncelenmesi. İlköğretim Online, 13(4). Pellitteri, J. (2002). The relationship between emotional intelligence and ego defense mechanisms. The Journal of Psychology, 136(2), 182-194. Salovey, P., ve Mayer, JD (1990). Duygusal zekâ. Hayal gücü, biliş ve kişilik, 9(3), 185-211. Salovey, P., & Grewal, D. (2005). The science of emotional intelligence. Current Directions in Psychological Science, 14(6), 281-285. Sapmaz, F., & Doğan, T. (2012). Mutluluk ve yaşam doyumunun yordayıcısı olarak iyimserlik. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(3), 63-69. Schutte, N. S., Malouff, J. M., Hall, L. E., Haggerty, D. J., Cooper, J. T., Golden, C. J., & Dornheim, L. (1998). Development and validation of a measure of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 25(2), 167-177. Snyder, C. R. (1995). Conceptualizing, measuring, and nurturing hope. Journal of Counseling & Development, 73(3), 355-360. Staats, S. (1987). Umut: Yetişkin bir örnekte beklenen olumlu etki. Genetik psikoloji dergisi, 148(3), 357-364. Steinhardt, M., & Dolbier, C. (2008). Evaluation of a resilience intervention to enhance coping strategies and coping factors and decrease symptomatology. Journal of American College Health, 56(4), 445-453. Tatar, A., Tok, S., & Saltukoğlu, G. (2011). Gözden geçirilmiş Schutte duygusal zekâ ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması ve psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 21(4): 325-338. Thorndike, E. L. (1920). Intelligence and its uses. Harper's Magazine , 140, 227-235. Tingaz, E. T., & Hazar, M. (2014). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği ile bazı öğretmen adaylarının duygusal zekâ ve mutluluklarının karşılaştırılması. International Journal of Science Culture and Sport, 2 (Special Issue 1), 745-756. Tümkaya, S., Hamarta, E., Deniz, M. E., Çelik, M., & Aybek, B. (2016). Duygusal zekâ mizah tarzı ve yaşam doyumu: Üniversite öğretim elemanları üzerine bir araştırma. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(30). Veysi, B. A. Ş., & Hamarta, E. (2014). Üniversite öğrencilerinde değerler ve yaşamın anlamı arasındaki ilişki. Değerler Eğitimi Dergisi, 13(29), 369-391. Walker, M. B. (2006). Emotional intelligence and academic success in college. The University of Southern Mississippi, Hattiesburg, MS: Dissertation. Yalom, I. (2001). Varoluşçu Psikoterapi (Z. İ. Babayiğit, Çev.), İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Yeşilyaprak, B. (2001). Duygusal zekâ ve eğitim açısından doğurguları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 7(1), 139-146.