HİBRİT REJİMLERDE HÜKÜMET SİSTEMLERİ VE DEMOKRASİ

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 15, 182 - 200, 13.12.2019

Ali Fuat Gökçe

Öz

Ülkeler siyasal yapıları ve kültürleri bağlamında belirledikleri hükümet sistemleri ile yönetilirler. Hükümet sistemleriyle ile ilgili genel olarak “Başkanlık Sistemi, Yarı- Başkanlık Sistemi ve Parlamenter Sistem” olmak üzere ayrıma gidilmiştir. Ülkelerin yönetim şekli kendi içerisinde farklı düzenlemelere ve uygulamalara konu olsa bile bu genel hükümet sistemleri içerisinde değerlendirmeye tabi tutulurlar. Bu genellemenin dışında ülkeler arasında ülkelerin demokrasi seviyesiyle de ayrım yapılmaktadır. Ülkelerin demokrasi seviyesiyle ilgili araştırma ve genelleme yapan kuruluşların raporlarında belirlenen demokratik değerler ölçüsünde ülkeler sıralamaya tabi tutulmakta ve ülkeler demokratik, kusurlu demokrasiler, hibrit rejimler ve otoriter rejimler şeklinde ayrım yapılmaktadır.
Bu çalışmanın amacı hibrit rejimlerdeki hükümet sistemlerinin neler olduğunu, hangi hükümet sisteminin daha fazla olduğunu, Economist Dergisi ve Freedomhouse araştırma merkezi tarafından 2006 yılından itibaren yapılan değerlendirmeye göre ortaya çıkarmaktır.
Bu doğrultuda öncelikle hükümet sistemleri ile hibrit rejim kavramı kuramsal olarak kısaca açıklandıktan sonra değerlendirme ölçütü olarak ele alınan hususlar ile hükümet sistemleri arasındaki ilişki açıklanmış ve Economist Dergisi ve Freedomhouse araştırma merkezi verilerine göre hibrit rejim olarak belirtilen ülkelerin hükümet sistemleri incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Hibrit Rejim, Hükümet Sistemleri, Demokrasi, Economist Dergisi

Kaynakça

• Diamond, L. (2002). Thinking about Hybrid Regimes. Journal of Democracy, Cilt 13, No. 2, 21-35.
• Duverger, M. (1980). New Political System Model Semi-Presidential Government. European Journal of Political Research, Sayı: 8, s. 171-172.
• Economist, T. (2018). Democracy Index 2018: Me too? London: The Economist Intelligence Unit.
• Elgie, R. (1993). The Politics of Semi-Presidentialism, http://fdslive.oup.com/www.oup.com/academic pdf/13/9780198293866. pdf.
• Diamond, L. (2002). Thinking about Hybrid Regimes. Journal of Democracy, Cilt 13, No. 2, 21-35.
• Duverger, M. (1980). New Political System Model Semi-Presidential Government. European Journal of Political Research, Sayı: 8, s. 171-172.
• Economist, T. (2018). Democracy Index 2018: Me too? London: The Economist Intelligence Unit.
• Elgie, R. (1993). The Politics of Semi-Presidentialism, http://fdslive.oup.com/www.oup.com/academic pdf/13/9780198293866. pdf.
• Freedomhouse. (2018a). Methodology. New York: Fredom House, https://freedomhouse.org/report/freedom-world-2016/methodology.
• Gözübüyük, A. Ş. (2013). Anayasa Hukuku. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Kaynar, M. K. (2014). Anayasa, Yasama, Yürütme ve Yargı. Y. Taşkın içinde, Siyaset, Kavramlar, Kurumlar, Süreçler (s. 285-334). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Kuzu, B. (1996). Türkiye İçin Başkanlık Sistemi. Liberal Düşünce, I(2), 13-43.
• Levitksy, S., ve Way, L. (2010). Competitive Authoritarianism: Hybrid. Regimes After the Cold War. Cambridge: Cambridge University Press.
• Linz, J. (1990). The Perils of Presidentialism. Journal of Democracy, Cilt 1, Sayı 1.
• Linz, J. (2008). Totaliter ve Otoriter Rejimler. Ankara: Liberte Yayınları.
• Özbudun, E. (2011). Otoriter Rejimler, Seçimsel Demokrasiler ve Türkiye. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Özüye, O. (2001). En Az Gelişmiş Ülkeler. Uluslararası Ekonomik Sorunlar Dergisi, http://www.mfa.gov.tr/en-az-gelismis-ulkeler.tr.mfa.
• Sartori, G. (1997). Karşılaştırmalı Anayasa Mühendisliği, (Çev: Ergun Özbudun). Ankara: Yetkin Yayınları.
• Tunçkaşık, H. (2017). Başkanlık Sistemi: Teori, Pratik ve Tartışmalar. S. Gökçimen içinde, Karşılaştırmalı Hükümet Sistemleri (s. 1-16). Ankara: TBMM Araştırma Hizmetleri Başkanlığı Yayınları.