The Role of Sayyid Brothers (Sayyids of Barha) in Baburid Political History

Yıl 2024, , 93 - 102, 30.09.2024

Vedat Meral

https://doi.org/10.31455/asya.1503769

Öz

This successful information is given about the Sayyids brothers (Sayyids of Bare) who played an important role in the political history of the Baburids. The Baburids, who established one of the greatest empires of a geographic era with a very cosmopolitan structure like India, also included this cosmopolitan structure in their administrative noble cadres. The Baburids, who were originally of Turkish origin and followed Indian culture along with Central Asian influences, especially Akbar Shah's "Rajput policy" certificate, turned these native rulers of India into the dynasty (those born to the household or son of the house) of the empire together with the Hindu Rajput dynasties of the Indian subcontinent. On the other hand, the Turanians, Iranians, Indian Muslims and even some Afghan emirs who formed the Rajput noble class and had rights as dynasties were also included. Although this administrative cadre led by Turanians and Iranians changed proportionally from time to time, almost all of them tried to serve the Baburid dynasty with great respect and loyalty. However, at the beginning of the 18th century, when the empire began to decline and there was political chaos in the palace, these administrative elites turned into rival groups against each other, and the emperor's regents also participated in the power struggles that emerged. Indeed, the brothers Sayyid Hussein Ali and Sayyid Hasan Ali (Abdullah Khan), who reached a depth that was great enough to determine the emperors who would ascend to the throne at the beginning of the 18th century, were given the political direction of the empire from the death of the Baburid ruler Alamgir Aurangzeb in 1707 to the accession of Muhammad Shah to the throne in 1719. Therefore, based on this issue, it is hoped that the Sayyids brotherhood sections, which are generally considered worthy of examination, will contribute to the regular sections consisting of similar units later on.

Anahtar Kelimeler

Sayyid Brothers (Sayyids of Barha), Sayyid Hussein Ali and Sayyid Hasan Ali (Abdullah Khan), Baburids, India, Factions (Parties) in the Baburid Court

Seyyid Kardeşlerin (Bâre Seyyidleri) Bâbürlü Siyasi Tarihindeki Rolü

Öz

Bu çalışmada, Bâbürlü siyasi tarihinde önemli bir rol oynayan Seyyid kardeşler (Bâre Seyyidleri) hakkında bilgiler verilmiştir. Hindistan gibi oldukça kozmopolit yapıya sahip bir coğrafyada çağının en büyük imparatorluklarından birini kuran Bâbürlüler, bu kozmopolit yapıyı yönetimsel olarak soylu kadrolarına da dahil etmişlerdir. Aslen Türk kökenli olan ve Orta Asya etkileriyle beraber Hint kültürünü de takip eden Bâbürlüler, özellikle Ekber Şah’ın “Racpût politikası” doğrultusunda Hint alt kıtasının Hindu Racpût hanedanlarıyla yaptıkları siyasi evlilikler yoluyla Hindistan’ın bu yerli egemenlerini, imparatorluğun hanezadı (haneye doğanlar veya evin oğlu) haline getirmişlerdir. Öte taraftan Racpûtlar dışında soylu sınıfını oluşturan ve kendilerini hanezad olarak tanımlayanlar arasında Turaniler, İraniler, Hintli Müslümanlar ve hatta bazı Afgan emirleri de yer almıştır. Turani ve İranilerin başını çektiği bu yönetici kadrosu oransal olarak dönem dönem değişiklik gösterse de hemen hemen hepsi Bâbürlü hanedanına büyük bir saygı ve bağlılıkla hizmet etme gayretinde olmuştur. Ancak 18. yüzyılın başlarından itibaren imparatorluğun gerilemeye başlaması ve sarayda başlayan siyasi kaosun da etkisiyle bu yönetici eliti, birbirlerine karşı birer rakip zümreye dönüşmüş ve ortaya çıkan iktidar kavgalarına imparator naipleride katılmıştır. Nitekim 18. yüzyılın başlarında tahta çıkacak imparatorları belirleyecek kadar büyük bir nüfuza ulaşan bu naiplerden biri olan Seyyid Hüseyin Ali ve Seyyid Hasan Ali (Abdullah Han) kardeşler, Bâbürlü hükümdarı Âlemgîr Evrengzîb’in vefat ettiği 1707 yılından, Muhammed Şah’ın tahta çıktığı 1719 yılına kadar imparatorluğun siyasi tarihine yön vermişlerdir. Dolayısıyla bu husustan hareketle Bâbürlü siyasi tarihinde bıraktıkları izler bakımından incelenmeye değer gördüğümüz Seyyid kardeşler hakkındaki bu çalışmanın, daha sonra benzer konularda yapılacak bilimsel araştırmalara katkı sağlaması umulmaktadır

Anahtar Kelimeler

Seyyid Kardeşler (Bâre Seyyidleri), Seyyid Hüseyin Ali ve Seyyid Hasan Ali (Abdullah Han), Bâbürlüler, Hindistan, Bâbürlü Sarayındaki Hizipler (Partiler)

Kaynakça

• Alam, M., & Subrahmanyam, S. (2021). Keşifler çağında Hint-İran seyahatleri, 1400-1800 (Çev. N. Aksoy). Albaraka Yayınları.
• Ali, M. A. (1968). The Mughal nobility under Aurangzeb. Asia Publishing House.
• Ali, R. (1877). Táríkh-i Hindi. J. Dowson (Ed.), The history of India as told by ıts own historians (s. 40-69). Trubner Adn Co.
• Asher, C. (2021). Asya’nın büyük imparatorlukları (Çev. M. M. Savaş, Haz. J. Masselos). Kronik Kitap.
• Bahadur, İ. H. (1877). Táríkh-i Ibráhím Khán. J. Dowson (Ed.), The history of India as told by ıts own historians (s. 257-298). Trubner Adn Co.
• Bahadur. H. H. (1917). Ahkâm-ı Alâmgiri (Çev. J. Sarkar). Harrison Road.
• Bayur, Y. H. (1987). Hindistan tarihi. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Bıyıktay, Ö. H. (2021). Timurlular zamanında Hindistan Türk imparatorluğu. Panama Yayınları.
• Chandra, S. (1959). Parties and politics at the Mughal court 1707-1740. People’s Publishing House.
• Chandra, S. (2007). History of medieval India (800-1700). Orient Blackswan.
• Cheema, G. S. (2002). Forgotten Mughals. Manohar.
• Cihangir. (2013). Tarih-i Selim Şah (Çev. N. Kadim, Haz. F. Unan). TTK.
• Elphinstone, M. (1874). History of India. Albemarle Street.
• Faruki, Z. (1935). Aurangzeb and his times. D. B. Taraporevala Sons and Co.
• Findley, V. C. (2012). Dünya tarihinde Türkler (Çev. A. Anadol). Timaş Yayınları.
• Fisher, M. H. (2020). Babürlüler: Hindistan’da bir Türk imparatorluğu (Çev. M. F. Çalışır). Kronik Yayıncılık.
• Husain, A. (1999). The nobility under Akbar and Jahāngīr: a study of family groups.
• Irvine, W. (1903). The army of the Indian Moghuls: its organization and administration. Luzac.
• Irvine, W. (1922). Later Mughals, ed. Jadunath Sarkar. Srı Gouranga Press.
• Jahangir. (1909). The Tūzuk-i Jahāngīrī or memoirs of Jahāngīr (Çev. A. Rogers, Ed. Henry Beveridge). Royal Asiatic Society.
• Kasım, M. (1877). Ibrat Nama. J. Dowson (Ed.), The history of India as told by ıts own historians (s. 569-573). Trubner And Co.
• Khan, A. M. (1965). Mirat-i Ahmadi (Çev. M. F. Lokhandwala). Oriental Institute.
• Khan, H. (1877). Müntehab’ül Lübab. Susil Gupta Ltd.
• Khan, I. A. (1968). The Nobility under Akbar and the development of his religious policy, 1560-1580. The Journal of the Royal Asiatic Society, 1(2), 29-36
• Khan, M. A. (2016). The Ruling Elite: Iranian nobility under Shahjahan and Aurangzeb. Viva Books Originals.
• Khan, M. H. K. (2001). Tazkiratu's Salatin Chaghata (Çev. A. N. Rezavi). Tulika.
• Khan, M. M. (1947). Me’âsir-i Âlemgîrî (Çev. J. Sarkar). Royal Asiatic Society of Bengal.
• Khan, S. N., & Hayy, A. (1941). Me’âs̱irü’l-ümerâ (Çev. H. Beveridge ve B. Prashad). The Asiatic Society.
• Konukçu, E. (1993). Cihandar Şah. Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi İçinde (s. 537-538). Türkiye Diyanet Vakfı.
• Lakhnawi, S. D. (1980). Shahnama Munawwar Kalam (Çev. S. H. Askari). Janaki Prakashan.
• Mehta, J. L. (2005). Advanced study in the history of modern India 1707-1813. New Dawn Press.
• Meral, V. (2023). Bâbürlülerde câgîr sistemi. M. Özmenli (Ed.), Türklerde devlet ve sivil teşkilatlar (s. 51-73). İksad Publishing House.
• Metcalf, B. D., & Metcalf, T. R. (2018). Metcalf. Modern Hindistan'ın kısa tarihi (Çev. Z. H. Akman). Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• Nevill, H. R. (1905). Agra: a gazetter, district gazeiters of the united provinces of Agra and Oudh. Govt Press.
• Nizami, K. A. (1995). Ferruhsiyer. Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi İçinde (s. 411). Türkiye Diyanet Vakfı.
• Owen, S. J. (1912). The fall of the Mogul Empire. Albemarle Street.
• Özcan, A. (1992). Bâre Seyyidleri. Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi İçinde (s. 69-70). Türkiye Diyanet Vakfı.
• Özcan, A. (1993). Câgîr. Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi İçinde (s. 11-12). Türkiye Diyanet Vakfı.
• Pelsaert, F. (2022). Cihangir’in Hindistan’ı (Çev. E. Ömür). Türk Tarih Kurumu.
• Prasad, I. (1931). A short hıstory of muslım rule in India from the conquest of ıslam to the death of Aurangzeb. The Indian Press.
• Richards, J. F. (1984). Norms of Comportment among Imperial Mughal Officers. D Metcalf (Ed.), Moral conduct and authority (s. 225-289). University of California Press.
• Richards, J. F. (2021). Babür Türk imparatorluğu: tarih, kültür, teşkilat (Çev. Y. Tekin). Selenge Yayınları.
• Sarkar, J. N. (1976). A Study of eighteenth century India: political history (1707-1761). Saraswat Press.
• Sinh, R. (1936). Malwa in transition or a century of anarchy: the first phase 1698-1765 (Haz. S. J. Sarkar). D. B. Taraporevala, Sons & Co.
• Sirhindi, Y. (1932). Tarikh-i-Mubarakshahi (Nşr. K. K. Basu). Oriental İnstitute.
• Srivastava, A. L. (1986). The Moghul empire 1526-1803. Rajixa Offset Press.
• Şahin, H. H. (2020). Hindistan’da Türk rönesansı: Ekber Şah ve Dini İlahi’si, Selenge Yayınevi.
• Tabâtabâî, G. H. K. (1832). Siyar-ul Mutakherin (Çev. J. Briggs). Allen & Co.
• Tavernier, J. B. (1925). Travels in India 1605-1689 (Çev. V. Ball). Oxford University Press.
• Terry, E. (1777). A voyage to east India. Salisbury.
• Wink, A. (2020). Ekber şah (Çev. U. Gezen). Vakıfbank Kültür Yayınları.
• Zubrzycki, J. (2023). Kısa Hindistan tarihi, (Çev. Z. Demir). Say Yayınları.