Turizmde Kadın Akademisyenler

Yıl 2019, Cilt: 30 Sayı: 2 - Prof.Dr. Hasan Olalı Turizm Sempozyumu Özel Sayısı, 89 - 99, 23.10.2019

Hatice Güçlü Nergiz

https://doi.org/10.17123/atad.636823

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmanın temel amacı, Türkiye’de turizm bilim dalındaki kadın akademisyenlerin mevcut durumunun saptanmasıdır. Bu amaçla, yükseköğretim kurumlarında görevli olan öğretim elemanları ile ilgili veriler derlenerek, farklı değişkenler açısından incelenmiştir. Mart 2019 tarihi itibariyle turizm bilim alanında akademik.yok.gov.tr internet adresinde kayıtlı toplam 1210 öğretim elemanı bulunmaktadır. Bu akademisyenlerden 486’sı kadın akademisyenlerden oluşmaktadır. Araştırmada, farklı akademik pozisyonlardaki turizm bilim dalındaki kadın akademisyenler unvan, görev yaptıkları üniversitenin niteliği (devlet veya vakıf), anahtar kelime gibi değişkenler açısından değerlendirilmiştir. Ayrıca kadın akademisyenler akademik çalışmaları açısından kitap, makale, bildiri, proje ile öğretim üyeleri yönettikleri tezler açısından incelenmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre, turizm alanında kadın akademisyenlerin unvanlarının yayın türlerine göre anlamlı farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Turizm eğitimi, Toplumsal cinsiyet, Kadın akademisyen

Woman Academicians in Tourism

Öz

The main purpose of this paper is to determine the current status of women academics in tourism studies. Therefore, the data associated with the academic members in higher education institutions was compiled and analyzed. The study evaluates woman academicians working in different academic positions in terms of title, the nature of the university and keywords. As of March 2019, there has been a total of 1210 academic members who are registered in tourism. Of these, 486 are women. The study also assesses academics in terms of their academic studies such as their published books, articles, papers, projects, and the thesis supervised. Results determine that the titles of woman academicians in tourism differ significantly according to the types of publications.

Anahtar Kelimeler

Tourism education, Gender, Woman academicians

Kaynakça

• Acar, F. (1991). Women in Academic Science Careers in Turkey. İçinde V. S. Heiskanen (Editör), Women in Science Taken Women or Gender Equality (ss.147-171). New York: St Martin’s Press.
• Acar, F. (1996). Türkiye’de Kadın Akademisyenler: Tarihsel Evrim ve Bugünkü Durum. İçinde H. Coşkun (Editör), Akademik Yaşamda Kadın (ss. 75-102), Ankara: Türk-Alman Kültür İşleri Kurulu Yayın Dizisi No. 9.
• Acar, F. (1998). Türkiye Üniversitelerinde Kadın Öğretim Üyeleri, 75 Yılda Kadınlar ve Erkekler. İstanbul: Türkiye İş Bankası ve Tarih Vakfı Ortak Yayını.
• Acar, F. (1983). Turkish Women in Academia: Roles and Careers, METU Studies in Development, 10 (4): 409- 446.
• Acar, F. (1989). Women's Participation in Academic Science Careers: Turkey in 1989, Improving Prospects for Women in Changing Society: The Years Ahead International Conference, İstanbul.
• Acar, F. (1990a). Role Priorities and Career Patterns: A Cross-Cultural Study of Turkish and Jordanian University Teachers. İçinde S. Hie ve V. O. Learyu (Derleyenler), Storming the Tower Women in Academic World, Londra: Kopan Page.
• Acar, F. (1990b). Türkiye'de Kadınların Akademik Kariyere Katılımı. Değişen Bir Toplumda Kadınların İstihdam İmkanlarının Geliştirilmesi Konferansı (sS.81-100). Ankara: İş ve İşçi Bulma Kurumu Yayını.
• Acker, J. (1992). From Sex Roles to Gendered Institutions, Contemporary Sociology, 21(5): 565-569.
• Adaçay, F. R. (2014). Toplumsal Cinsiyet ve Kalkınma. Bursa: Ekin Yayınevi.
• Adak, N. (2018). Akademide Kadınlar: Yükseköğrenime Giriş ve Kariyerde İlerleme, Akdeniz Kadın Çalışmaları ve Toplumsal Cinsiyet Dergisi, 1 (1): 23-38.
• Akbulut, N. (2011). Ayna Benlik: Kadın Akademisyenler Gelenekçidir, Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 9 (34): 50-66.
• Akoğlan Kozak, M. (2009). Akademik Turizm Eğitimi Üzerine Bir Durum Analizi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İlke), 22: 1-20.
• Akpınar, S. (2006). Türkiye’nin Turizm Merkezlerinde Ekoturizm Yaklaşımları, http://www.geocities.com/ceteris_tr/s_akpinar.doc. Erişim tarihi: 10 Eylül 2018.
• Altınoluk, D. (2017). Cinsiyetlendirilmiş Kurum Olarak Akademi: Erkek Akademisyenlerin “Öteki” Üzerinden Erkeklik İnşaları, Masculinities Journal, 8 (Ağustos): 37-58.
• Alvarez, M. D. (2018). Meral Korzay Portresi: Türkiye ve Ötesinde Turizmin Gelişmesine Öncülük Etmek. İçinde M. Kozak ve N. Kozak (Editörler), Türk Turizmine Kanat Gerenler Cilt 1 Öncü Turizm Eğitimci ve Araştırmacıları (ss. 265-276). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Başarır, F. ve Sarı, M. (2015). Kadın Akademisyenlerin “Kadın Akademisyen Olma”ya İlişkin Algılarının Metaforlar Yoluyla İncelenmesi, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 5 (1): 41-51.
• Brotherton, B., Woolfenden, G. ve Himmetoglu, B. (1994). Developing Human Resources for Turkey’s Tourism Industry in the 1990s, Tourism Management, 15(2): 109-116.
• Boyacı, C. ve Aktaş, A. (1995). Konaklama Sektöründe İnsangücü Araştırması ve Antalya Örneği, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 6 (3-4): 48-62.
• Cindoğdu, D. ve Muradoğlu, G. (1996). Türkiye’de Tıp Bilimlerinde Kadınların Özgül Durumları. İçinde H. Coşkun (Derleyen.), Akademik Yaşamda Kadın (ss.244-260). Ankara: Türk- Alman Kültür İşleri Yayını.
• Çağlayan, K. (2015). Üniversitede Kadın Akademisyenlik, Türkiye Tohumcular Birliği Dergisi, 4 (16): 22-23.
• Çakır, İ. ve Arslan, R. (2018). Türkiye’deki Üniversitelerde Kadın Akademisyenlerin Karşılaştıkları Sorunlar ve Bartın Üniversitesi’nde Çalışan Kadın Akademisyenler Üzerine Bir Araştırma, Bartın Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9 (18): 265- 280.
• Dökmen, Z. Y. (2004). Toplumsal Cinsiyet: Toplumsal Psikolojik Açıklamalar. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Elmas Arslan, G. (2014). Türkiye’de Çalışan Kadın Olmak ve Kadın Akademisyenler, Gazi Üniversiteli Öğretim Üyeleri Derneği Bülteni, 12 (1): 36-40.
• Er, D. (2008). Modern Türkiye’de Kadın Öğretim Üyelerinin Konumuna ve Sorunlarına Sosyolojik Bir Yaklaşım. (Basılmamış Doktora Tezi). Elazığ: Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ergün, M. (1978). II. Meşrutiyet Dönemi'nde Eğitim Hareketleri. (Basılmamış Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi.
• Ersoy, E. (2009). Cinsiyet Kültürü İçerisinde Kadın ve Erkek Kimliği (Malatya Örneği), Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (2): 209-230.
• Evren, S. (2018). Mersin Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu. İçinde N. Kozak (Editör), Dünden Bugüne Türkiye’de Turizm: Kurumlar, Kuruluşlar, Turizm Bölgeleri ve Meslekler (ss.685-714). İstanbul: Yıkılmazlar Matbaası.
• Gülenç, S. (2018). Balıkesir Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu. İçinde N. Kozak (Editör), Dünden Bugüne Türkiye’de Turizm: Kurumlar, Kuruluşlar, Turizm Bölgeleri ve Meslekler (ss. 659-684). İstanbul: Yıkılmazlar Matbaası.
• Kodaman, B. (1980). Abdülhamit Devri Eğitim Sistemi. İstanbul: Ötüken Yayınevi.
• Korzay, M. (1987). Tourism Education in Turkey, International Journal of Hospitality Management, 6(1): 43-48.
• Korzay, M. (1994). Turkish Tourism Development. İçinde A.V. Seaton (Editör), Tourism: The State of the Art (ss.85-99). New York: John Wiley.
• Kozak, M. ve Kozak, N. (2018). Türk Turizmine Kanat Gerenler Cilt 1 Öncü Turizm Eğitimci ve Araştırmacıları. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kozak, N., M. Akoğlan Kozak ve M. Kozak. (2017). Genel Turizm: İlkeler ve Kavramlar. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kozak, N. (2000). Türkiye de Turizm Literatürünün Gelişim Süreci Üzerine Bir İnceleme, Doğu Akdeniz Üniversitesi Turizm Araştırmaları Dergisi, 1 (1): 16–59.
• Kozan Akbayırlı, G. Y. (2016). Kadın Turizm Akademisyenlerinin İşyeri Arkadaşlıklarının Örgüt İklimi Ekseninde Analizi. (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Köker, E. (1988). Türkiye’de Kadın, Eğitim ve Siyaset: Yükseköğrenim Kurumlarında Kadının Durumu Üzerine Bir İnceleme. (Basılmamış Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi, Siyasal Bilgiler Enstitüsü.
• Kurnaz, Ş. (1996). II. Meşrutiyet Dönemi'nde Türk Kadını. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Kültür ve Turizm Bakanlığı (2019), http://yigm.kulturturizm.gov.tr/TR-9860/turizm-belgeli-tesisler.html, Erişim tarihi: 4 Mart 2019.
• Mayatürk Akyol, E. (2015). Toplumsal Yaşamda ve Çalışma Hayatında Kadın ve Anne Kimlikleri: Kuramsal Bir Bakış. İçinde O. Sürgevil Dalkılıç (Editör), ÇalışAnne: Kadın Akademisyenlerin Kaleminden Çalışma Yaşamında Annelik (ss. 1-30). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Naymansoy, G. (2009). Türkiye’de Bilim Kadınları ve Bilimin Gelişimine Katkıları. (Basılmamış Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Okumus, F. ve Yagci, O. (2005).Tourism Higher Education in Turkey, Journal of Teaching in Travel & Tourism, 5 (1-2): 89-116.
• Öktem, Ş., Kubat, G. ve Kızıltan, B. (2018). Otel İşletmelerinde Kadın İşgören Davranışlarını Etkileyen Algılara İlişkin Bir Araştırma, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 29 (2): 197-208.
• Öncü, A. (1979). Uzman Mesleklerde Türk Kadını (Nermin Abadan UNAT) Türk Toplumunda Kadın. Ankara: Sosyal Bilimler Dermeği Yayını.
• Öner, S. ve Özdemirkıran, M. (2017). Uluslararası İlişkiler (Uİ) Disiplininin Eril Dili ve Türkiye’de Kadın Uİ Akademisyenlerinin Disiplinin Eril Diline Bakışları, Alternatif Politika, 9 (3): 361-384.
• Özkanlı, Ö. ve Korkmaz, A. (2000). Kadın Akademisyenler. AÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını.
• Sahilli Birdir, S. (2018). Şule Çetin Portresi: Bir Turizm Öncüsü. İçinde M. Kozak ve N. Kozak (Editörler), Türk Turizme Kanat Gerenler Cilt: I Öncü Turizm Eğitimci ve Araştırmacıları (ss. 439-448). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Seyidoğlu, H. (1995). Bilimsel Araştırma ve Yazma El Kitabı. 6. Baskı, İstanbul: Gözem Yayınları.
• Spuler, B. (1975). Tanzimat ve Atatürk Dönemi'nde Türk Eğitim Sistemleri ve Mukayeseleri, Atatürk Devrimleri I. Milletlerarası Sempozyumu Bildirileri, İstanbul: Sermet Matbaası, 428-439.
• Solmaz, S. A. ve Ulema, Ş. (2014). Türkiye’de Turizm Eğitim- Öğretiminde Mevcut Durum Üzerine Analitik Bir Değerlendirme, 1. Uluslararası Turizm ve Yönetim Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı, 97-115.
• Şenesen, G.G. (1996). Türkiye Üniversitelerinin Üst Yönetiminde Kadınların Konumu: 1990-93. İçinde H. Coşkun (Editör), Akademik Yaşamda Kadın (ss. 209-244). Ankara: Türk-Alman Kültür İşleri Kurulu Yayını.
• Şevik, S. (2016). MYO’ların Teknik Bilimler Alanlarında Kadın Akademisyen İstihdamının Problematik Bir Yaklaşım ile Değerlendirilmesi, Uluslararası Yükseköğretimde Mesleki Eğitim ve Öğretim Sempozyumu (ss. 173-184). Çorum: Hitit Üniversitesi.
• Tahtalıoğlu, H. (2016). Türkiye’de Yükseköğretim Kurumlarında Cam Tavan Sendromunun Kadınlar Üzerindeki Etkileri, Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2): 89-105.
• Tepe, F. F. (2018). 2000’lerde Türkiye’de Kadın Akademisyenler: Rol Çatışması mı veya Rol Genişlemesi mi?, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 8(2): 271-279.
• Toker, A. (2018). Türkiye’de Bir İlk: Ankara Otelcilik Okulu (1961-1974). İçinde N. Kozak (Editör), Dünden Bugüne Türkiye’de Turizm: Kurumlar, Kuruluşlar, Turizm Bölgeleri ve Meslekler (ss. 565-602). İstanbul: Yıkılmazlar Matbaası.
• Türkiye Seyahay Acentaları Birliği, www.tursab.org.tr/istatistikler/turistik-tesis-isletmeler, Erişim tarihi: 4 Mart 2019.
• Ucal, M., O’Neil, M. L.ve Toktas, S. (2015). Gender and the Wage Gap in Turkish Academia, Journal of Balkan and Near Eastern Studies, 17 (4): 447-464.
• Ünlüönen, K. ve Boylu, Y. (2005). Türkiye’de Yükseköğretim Düzeyinde Turizm Eğitimindeki Gelişmelerin Değerlendirilmesi, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (12): 11-32.
• Ünlüönen, K. (1993). Türkiye’de Yüksek Öğretim Düzeyinde Turizm Eğitim ve Öğretimi, Dicle Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 6: 497-521.
• Yeşiltaş, M., Öztürk, Y. ve Hemmington, N. (2010). Tourism Education in Turkey and Implications for Human Resources, Anatolia: An International Journal of Tourism and Hospitality Research, 21 (1): 55-71.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• YÖK İstatistikleri.
• 2547 Sayılı Yükseköğretim Kanunu.