A New Data Model to Evaluate the Relationship Between Socio-Demographic Characteristics and Children's Involvement in Crime

Yıl 2025, Cilt: 29 Sayı: 4, 1 - 11

Merve Kılık , Handan Uysal

https://doi.org/10.53487/atasobed.1671587

Öz

Juveniles under 12 years age, 12-15 and 15-18 years of age, who are prosecuted for alleged involvement in a crime, are divided into different categories. Everyyear, a "Child Information Form" is filled in for children who are involved in a crime in Turkey and who are prosecuted as a juvenile by the General Directorate of Security and the Gendarmerie General Command, and this information is shared with the Turkish Statistical Institute. The most up-to-date information obtained from the TUIK database belongs to 2017.Information such as "gender", "age", "residence", "education", "person or place they live with" and "addictive substance use" used in this study are independent
variables about children. The aim of the study is to develop a new data model for the independent variables that drive children to crime with the Ridge Regression Analysis method. According to the data obtained, injury and theft are the most common crimes. In addition, it has been determined that boys in the 15-18 age group who continue their high school education mostly commit these crimes. Another remarkable result is that most of the children involved in crime live with their natural parents and there are also substance addicts among these children.

Anahtar Kelimeler

Crime , Children , Socio-demographic characteristics , Data modeling

Sosyo-Demografik Özellikler ile Çocukların Suça Sürüklenmesi Arasındaki İlişkinin Değerlendirilebilmesi için Yeni Bir Veri Modeli

Öz

Suça karıştığı iddiası ile hakkında işlem yürütülen yaşı küçük çocuklar 12 yaşını doldurmamış, 12-15 ve 15-18 yaş arası olmak üzere farklı kategorilere ayrılmıştır. Her yıl Türkiye’de suça karışan ve Emniyet Genel Müdürlüğü ile Jandarma Genel Komutanlığı tarafından hakkında suça sürüklenen çocuk olarak işlem yürütülen çocuklar için “Çocuk Bilgi Formu” doldurulmakta ve bu bilgiler Türkiye İstatistik Kurumu ile paylaşılmaktadır. TÜİK veri tabanından elde edilen en güncel bilgiler 2017 yılına aittir. Sunulan bu çalışmada kullanılan “cinsiyet”, “yaş”, “ikamet”, “eğitim”, “birlikte yaşadığı kişi veya yer”
ile “bağımlılık yapıcı madde kullanımı” gibi bilgiler çocuklar ile ilgili bağımsız değişkenlerdir. Çalışmanın amacı ise Ridge Regresyon Analiz yöntemi ile çocukları suça sürükleyen bağımsız değişkenlere ait yeni bir veri modeli geliştirmektir. Elde edilen verilere göre, yaralama ve hırsızlık en çok karışılan suçlardır. Ayrıca lise eğitimine devam eden 15-18 yaş grubundaki erkek çocukların daha çok bu suçları işledikleri de tespit edilmiştir. Bir diğer dikkat çekici sonuç ise suça karışan çocukların büyük bir çoğunluğunun öz anne ve babayla yaşıyor olması ve bu çocuklar arasında madde
bağımlısı olanların da bulunmasıdır.

Anahtar Kelimeler

Suç , Çocuk , Sosyo-demografik özellikler , Veri modelleme

Kaynakça

• Ağırgötüren, B. (2006). Malatya kentinde çocuk suçluluğu. (Yayın No. 188448). [Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi]. YÖK Tez Merkezi.
• Akduman, G., Akduman, B., & Cantürk, G. (2007). Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi: Orijinal araştırma. Türk Pediatri Arşivi, 42, 156–161.
• Aldemir, F. A. (2010). Çocuk suçluluğu profili 2007–2008 yılları Üsküdar bölgesi. (Yayın No.247765). [Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi]. YÖK Tez Merkezi.
• Atmaca, M., & Çelenk, H. (2011). Uluslararası muhasebe ve finansal raporlama standartlarının finansal analize etkilerinin regresyon analizi ile ölçülmesine yönelik bir araştırma. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 49, 113–125.
• Ayaz, M., Ayaz, A. B., & Soylu, N. (2012). Çocuk ve ergen adli olgularda ruhsal değerlendirme. Klinik Psikiyatri Dergisi, 15(1), 33–40.
• Aydın, C., & Kabaklıoğlu, M. (1987). Çocuk hükümlülerde suç tipi ile sosyo-demografik özelliklerin ilişkisi. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 26(2), 625–634.
• Bayındır, N., Özel, A., & Köksal, E. (2007). Çocuk suçluluğu demografisi: Kütahya şehri örneği. Polis Bilimleri Dergisi, 9, 1–4.
• Belcher, H. M., & Shinitzky, H. E. (1998). Substance abuse in children: Prediction, protection, and prevention. Archives of Pediatrics and Adolescent Medicine, 152(10), 952–960. https://doi.org/10.1001/archpedi.152.10.952
• Cantürk, G. (2005). Çocuk suçluluğunda adli psikiyatrik değerlendirme. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 2, 31–35.
• Çakaloz, B., Ünlü, G., Terzioğlu, M., Kapubağlı, N., & Tekkanat, Ç. (2016). Çocuklarda suç davranışı ile sosyo-demografik özelliklerin ve zekanın ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 17(5), 411–418.
• Demir, N. Ö. (2006). Ailedeki madde bağımlılığının ergenin sapmış davranışlara yönelmesindeki etkisi: Lise son sınıf gençliği örneği. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 23(1), 119–129.
• Dönmezer, S. (1981). Kriminoloji. Fakülteler Matbaası.
• Farrington, D. P. (2003). Developmental and life-course criminology: Key theoretical and empirical issues—The 2002 Sutherland Award address. Criminology, 41(2), 221–255. https://doi.org/10.1111/j.1745-9125.2003.tb00987.x
• Gönültaş, M. B. (2009). Adana ilinde mala ve şahsa karşı suç işleyen çocukların sosyo-demografik özelliklerinin ortaya konulması (Yayın No. 242812). [Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi]. YÖK Tez Merkezi.
• Gülüm, Z., Cohen, Z. P., & Demircan, Y. T. (2017). Suça sürüklenen çocuklar ile ikamet yeri, suç yeri ve suç türü ilişkisi: İstanbul Adliyesi 2. Çocuk Mahkemesi örneklemi. Adli Tıp Bülteni, 22(3), 155–162. https://doi.org/10.17986/blm.2017229415
• Işık, Ü., Aktepe, E., Akyıldız, A., Şimşek, F., & Yıldız, A. (2019). Bir üniversite hastanesinde değerlendirilen suça sürüklenen çocukların sosyo-demografik ve klinik özellikleri: 2014–2018 verileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 26(2), 175–182. https://doi.org/10.17343/sdutfd.514199
• Karataş, K., Erükçü, A. G., & Gülhan, O. M. (2020). Ankara’da çocuk suçluluğu: Emniyet çocuk şubeye gelen olgular üzerinden bir değerlendirme. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 24(1), 137–156.
• Kayma, D., & Gökler, R. (2021). Suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri ile suç ilişkisinin incelenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 10(1), 1–10. https://doi.org/10.37989/gumussagbil.744638
• Kitapçıoğlu Yüksel, T. (2024). Suça sürüklenen çocuklara yönelik değerlendirme. Kırklareli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 69–110. https://doi.org/10.62124/kluhfd.1360506
• Köknel, Ö. (2001). Kimliğini arayan gençliğimiz. Altın Kitaplar Yayınevi.
• Kurtuluş, A., Salman, N., Günbet, G., Boz, B., Cenger, C. D., & Acar, K. (2009). Denizli ilinde 12–15 yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyo-demografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi, 2(1), 8–14.
• Öter, G., & Akalın, N. (1993). Paşakapısı Cezaevi’ndeki tutuklu çocukların psiko-sosyal, sosyokültürel, ekonomik ve kriminolojik özellikleri. M.Ü. Hukuk Fakültesi 10. Yılı Adliye ve Çocuk Suçluluğu Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 115–126.
• Selçuk, S. (2016). Suçlar ve cezalar hakkında. İmge Kitapevi.
• Tuğ, A., Doğan, Y., & Hancı, H. (2002). 1996–1999 çocuk suçluluğu profili. Ankara Barosu Dergisi, 2, 183–188.
• Türkiye İstatistik Kurumu. (2024, Ağustos). Güvenlik birimine gelen veya getirilen çocuk istatistikleri, 2023. TÜİK. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Guvenlik-Birimine-Gelen-veya-Getirilen-Cocuk-Istatistikleri-2023-53674
• Wong, T. M. L., Slotboom, A. M., & Bijleveld, C. J. H. (2010). Risk factors for delinquency in adolescent and young adult females: A European review. European Journal of Criminology, 7, 266–284. https://doi.org/10.1177/1477370810363374
• Yavuzer, H. (1982). Çocuk ve suç. Remzi Kitabevi.