POLICE MECMUASI'S 1919-1923 BY ARTICLES IN ISTANBUL TYPES OF CRIMES COMMITTED

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 1, 97 - 124, 04.07.2020

Cüneyt Akdeniz

Öz

Istanbul is a difficult city to control due to its social, economic, demographic and geographical structure. Especially after the Balkan Wars, it has become more difficult to maintain public order compared to the past. In addition to some social and economic reasons, the poverty caused by the First World War and occupation years and weaknesses in the state mechanism caused the crime rates to increase unprecedentedly in history. In particular, ordinary crimes such as theft and assault have increased significantly and affected the social life of Istanbul profoundly. In parallel with the modernization process in the Ottoman State, forensic cases were regularly recorded. One of these records is the types of crime kept by the police stations and regularly published in the Police Magazine.

Anahtar Kelimeler

Armistice, Istanbul, Polis Mecmuası, Crime

POLİS MECMUASI’NIN 1919-1923 YAZILARINA GÖRE İSTANBUL’DA İŞLENEN SUÇ ÇEŞİTLERİ

Öz

İstanbul sosyal, ekonomik, demografik ve coğrafi yapısı nedeniyle kontrolü zor bir kenttir. Özellikle Balkan Savaşları’ndan sonra asayişi sağlamak eskiye nazaran daha da zorlaşmıştır. Bazı sosyal ve ekonomik nedenlerden yanında I. Dünya Savaşı ve işgal yıllarının getirdiği yoksulluk ve devlet mekanizmasında görülen zafiyetler suç oranlarının tarihte görülmeyen derecede artmasına neden olmuştur. Özellikle hırsızlık, darp gibi adi suçlar önemli derecede artış göstererek İstanbul’un toplumsal hayatını derinden etkilemiştir. Osmanlı Devleti’nde modernleşme sürecine paralel olarak adli vakalar düzenli olarak kayıt altına alınmaya başlanmıştır. Bu kayıtlardan biri de polis merkezleri tarafından tutulan ve düzenli olarak Polis Mecmuası’nda yayınlanan suç türleridir.

Anahtar Kelimeler

Mütareke, İstanbul, Polis Mecmuası, Suç

Kaynakça

• Dâhiliye Nezareti Emniyet-i Umumiye Seyrüsefer Kalemi (DH. EUM. SSM) 56/55, 22.04.1336.
• Dâhiliye Nezareti Emniyet-i Umumiye Asayiş Kalemi (DH.EUM.AYŞ) 55/91, 29.12.1339.
• Dâhiliye Nezareti Emniyet-i Umumiye Tahrirat Kalemi Evrakı (DH.EUM.THR) 4/64, 07.09.1327
• Emniyet Genel Müdürlüğü, İç Hizmet Bülteni, S. 1, Ankara, 1975
• Emniyet Genel Müdürlüğü, İç Hizmet Bülteni, Ankara, 1977
• Emniyet Genel Müdürlüğü, İç Hizmet Bülteni, S. 18, Ankara, 1982.
• Emniyet Genel Müdürlüğü, İç Hizmet Bülteni, S. 23, Ankara, 1984
• Polis Mecmuası, 1 Temmuz 1329 (1913), S.1.
• Polis Mecmuası, 1 Ocak 1335, (1919), S. 109.
• Polis Mecmuası, 1 Mart 1336 (1920), S. 123. Polis Mecmuası, 1 Nisan 1336 (1920), S. 124.
• Polis Mecmuası, 1 Mayıs 1336 (1920), S. 125.
• Polis Mecmuası, 1 Şubat 1337 (1921), S. 134.
• Polis Mecmuası, 1 Mart 1337 (1921) , S. 136.
• Polis Mecmuası, 1 Eylül 1338(1922), S. 153.
• Polis Mecmuası, 1 Ocak 1339 (1923), S. 157.
• Polis Mecmuası, 1 Şubat 1339 (1923), S. 158.
• ALYOT, Halim, Türkiye’de Zabıta, İçişleri Bakanlığı Yayınları, Ankara, 1947.
• ARSLAN, Ali - BOZKURT, Abdurrahman - GÜLLÜ, Ramazan Erhan, Milli Mücadelede Polisler, Paraf Yayınları, İstanbul, 2011.
• ERGUT, Ferdan, Modern Devlet ve Polis, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Toplumsal Denetimin Diyalektiği, İletişim Yay., İstanbul, 2015.
• FERİDUN, İbrahim, Polis Efendilere Mahsus Terbiye ve Malumat-ı Meslekiyye, Matbaa-i Hayriye, İstanbul, 1326.
• OKÇABOL, Derviş, Türk Zabıta Tarihi ve Teşkîlât Tarihçesi, Polis Enstitüsü Neşriyatı, Ankara, 1940. ARI Bülent- ERDOĞDU Teyfur, “Anadolu’da Asayiş’in Tarihi”, İstanbul: Tarihte Türk Polis Teşkîlâtı Sempozyumu, Bildiriler Kitabı, İstanbul, 2013.
• DİKİCİ, Ali, “Milli Mücadele Döneminde İç Güvenlik ve Türk Polisi”, Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, C. XXIII, S. 67-68-69, Kasım, 2008, s.339-382.
• FINDIKLI Remzi, "Osmanlı Devletinde Güvenlik ve Polis", Yeni Türkiye Yayımları, Ankara, 1999, s.295-300.
• ILIKAN Faruk, “II. Meşrutiyet’de Serseri ve Mazanne-i Sû’ Eşhâs Hakkında Nizâmnâme”, Tarih ve Toplum, S.18, Ankara, 1992, s.49-56.
• KILIÇ, Orhan, “XVI. Yüzyılın İkinci Yarısında Osmanlı Devleti’nde Kalpazanlık Faaliyetleri Osmanlı”, Osmanlı 3, Yeni Türkiye Yayınları, Ankara, 1999, s.180-187.
• ÖZBEK Nadir, “II. Meşrutiyet İstanbul’unda Dilenciler ve Serseriler”, Toplumsal Tarih Dergisi, S. 64, İstanbul,1999, s.34-43.
• TOPRAK, Zafer, “Osmanlı’nın Son Döneminde İstanbul Sokaklarında Marjinaller: Hırsızlar, Dolandırıcılar, Yankesiciler”, İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, No: 38, 2008, s.275-279.