OSMANİYE İLİ REKREATİF ALANLARININ ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 3, 12 - 20, 30.09.2020

Serkan Necati Metin , Mehmet Ali Kılıç Sinan Ayan

Öz

Bu çalışmanın amacı Osmaniye İlinde bulunan rekreatif alanların kullanıcılar tarafından çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesidir.
Çalışmaya gönüllülük esasına göre rastgele seçilmiş 444 erkek, 488 bayan olmak üzere toplam 932 kişi katılmıştır. Gönüllülere, medeni durum, meslek ve gelir değişkenleri ile birlikte, Ulaş ve Ayan (2017) tarafından geçerlilik ve güvenilirlik çalışması yapılan “Rekreatif alanları değerlendirme ölçeği” (RAD) uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 22 paket programında değerlendirilmiştir.
Verilerden elde edilen bilgilere göre; rekreatif alanların değerlendirilmesinde medeni durum ve cinsiyet açısından genel ortalama ve tüm alt boyutlarda anlamlı bir fark olmadığı anlaşılmıştır (p>0.05). Meslek ve gelir açısından ise, Alanın Donanım, İşlevsellik, Çeşitlilik ve Nicel Yeterlilik boyutu, Alanın Genel Yeterlilik boyutu, Temel İhtiyaçları Karşılayabilme ve Hijyen Yeterlilik alt boyutlarında ve genel ortalamada gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu görülmektedir (p<0.05).
Sonuç olarak kullanıcılar açısından rekreatif alanların değerlendirilmesinin çeşitli değişkenlere göre farklılıklar gösterdiği söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

rekreatif alanlar, işlevsellik, donanım, nicel yeterlilik

Kaynakça

• 1 -Akten, M. (2003). Isparta İlindeki Bazı Rekreasyon Alanlarının Mevcut Potansiyellerinin Belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi Seri: A, Sayı: 2:115-132
• 2 - Badrić, M., Krističević, T., & Krakan, I. (2016). Leisure-time physical activity and physical fitness among Croatian children: a cross-sectional study. Acta Kinesiologica, 10:7-14.
• 3 - Block ME. (1999). Did We Jump on the Wrong Bandwagon? Problems with Inclusion in Physical Education. Academic Research Library, USA
• 4 - Buckworth J, Dishman RK. (2002). Exercise Psychology. Human Kinetics, II.
• 5 - Coleman D, Iso-Ahola SE. (1993). Leisure and health: The role of social support and self-determination. J Leisure Res, 25:111–128
• 6 - Deci EL, RM. (1985). Ryan, Intrinsic motivation and self-determination in human behavior. Plenum Press, New York.
• 7 - Demirel, M., Harmandar, D. (2008). Üniversite Öğrencilerinin Rekreasyonel Etkinliklere Katılımlarında Engel Oluşturabilecek Faktörlerin Belirlenmesi. 10th International Sport Sciences Congress Proceedings-1 p 234. Bolu
• 8 - Gill DL. (1986). Psychological Dynamicsof Sport Ilionois. Human Kinetics Publishers.
• 9 - Gümüş, H. & Özgül, S. A. (2017). Development of scales for barriers to participation and preference factors in the use of recreation area. Journal of Human Sciences, 14(1), 865-882.
• 10 - Homas L. McKenzıe, Noe C. Crespo, Barbara Baquero, John P. Elder. (2010). Leisure-Time Physical Activity in Elementary Schools: Analysis of Contextual Conditions. Journal of School Health 2010 Vol:80 No:10:470-477
• 11 - Isufi F, (2008). Recreation areas, Monoscript for students, Socio-economical models in the area. FMNS, Prishtina
• 12 - Kara, F., Demirci, A., Kocaman, S. (2008). Şehir Coğrafyası Açısından Bir Araştırma: İstanbul’un Açık Rekreasyon Alanlarının Değerlendirilmesi. Marmara Coğrafya Dergisi, 18:76-95
• 13 - Karaküçük S. (1995). Rekreasyon, Boş Zamanları Değerlendirme, Kavram Kapsam ve Bir Araştırma. Seren Matbaacılık Yayınları, s.5-6, Ankara.
• 14 - Kirkcaldy BD, Shephard RJ, Siefen RG. (2002). The relationship between physical activity and self-image and problem behaviour among adolescents. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol, 37:544–550.
• 15 - Koçer H.A. (1980). Eğitim Tarihi 1 (İlk Çağ). Ankara Üniversitesi Yayını, s. 18-22, Ankara.
• 16 - Koçyiğit, M., Yıldız, M. (2014). Yerel Yönetimlerde Rekreasyon Uygulamaları: Konya Örneği. International Journal of Science Culture and Sport, 2:211-223
• 17 - Kraus R.Ç. (1985). Recreation Programe Planning Today. Scoot, Foresman and Company, London.
• 18 - Long BC. (1993). A cognitive perspective on the stress-reducing effects of physical exercise. In Exercise Psychology: The Influence of Physical Exercise on Psychological Processes. Seraganian P Ed., Wiley, New York.
• 19 - Mobley, T. A. (2006). Yerel Yönetimlerin Halkın Rekreasyon ve Park İhtiyaç ve Hizmetlerini Karşılamadaki Rolü. Sağlıklı Kentler Birliği Sempozyumu. Eskişehir.
• 20 - Sandal, EK., Karademir, N. (2013) Kahramanmaraş İlindeki Günübirlik Rekreasyon Alanlarının Potansiyelinin Belirlenmesi ve Kullanımı İle İlgili Sorunlar. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı 60: 25-36
• 21 - Sari I. (2012). The relationship between psychological well-being and the satisfaction of the basic psychological needs in university students. Ener Educ Sci Tech-B., 4:1969–1978.
• 22 - Soyer, F., Koç, M., Sarı, AH., Sarı, İ., Eskiler, E., Kurtiç, N. (2012). The effect of psycho-social oriented recreative activities on adjustment disorder experienced after trauma (In children aged 7-13). Energy Education Science and Technology Part B: Social and Educational Studies, Special Issue: 1009-1012
• 23 - Wijndaele K, Matton L, Duvigneaud N, Lefevre J, Bourdeauhuij ID, Duquet W. (2007) Association between leisure time physical activity and stress, social support and coping: a cluster-analytical approach. Psychol Sport Exerc, 8:425–440.
• 24 - Ulaş, M., ve Ayan, S. (2017). Rekreatif Alanları Değerlendirme Ölçeği (RADÖ): Geçerlik Güvenirlik Çalışması. X. Uluslararası Balkan Spor Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Uludağ Üniversitesi, Bursa.
• 25 - Zorba, E., Zorba, E., Kesim, Ü., Ağılönü, A., Cerit, E. (2006). Üniversite Öğrencilerinin Rekreatif Etkinliklere Katılım Düzeylerinin Belirlenmesi (Muğla Üniversitesi Örneği). 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi Bildiri Kitabı sh.43-48. Muğla.