TÜRKİYE’DE TARIMSAL İŞLETMELERİN COĞRAFİ DAĞILIŞI (2007)

Yıl 2010, Cilt: 15 Sayı: 23, 31 - 46, 14.09.2011

Barış Taş

Öz

Tarımsal potansiyelin oldukça yüksek olduğu Türkiye’de tarım, maalesef
hak ettiği konumda değildir. Tarıma yönelik radikal adımların atılması ve
uygulanabilir planlar hazırlanması, Türkiye’de tarım sektörünün gelişmesine
yardımcı olacaktır. Tarıma yönelik planların, tarımsal işletmeleri de içerecek
şekilde hazırlanması bir zorunluluk durumundadır. Tarımsal işletmelerin mevcut
durumunun iller ve bölgeler düzeyinde tespit edilmesi, hazırlanacak planlara
temel oluşturacaktır. Bazı il idari alanlarında işletme sayıları fazla iken bazı
illerde azdır. Benzer şekilde tarım alanlarının kapladıkları alanlar da farklılık
gösterebilmektedir. Bu farklılıkların ortaya çıkmasında coğrafi, sosyo-ekonomik
ve yasal faktörler rol oynamaktadır. Farklı büyüklüğe sahip işletmelerin belirli
bölgelerde yoğunlaştığı, belli bir büyüklüğün üstündeki işletmelerin de birkaç ilde
toplandığı görülmektedir. İl idari alanlarının sahip oldukları doğal koşullar ve
yüzölçümleri de, tarım alanlarının ve işletme sayılarını belirleyebilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Türkiye, tarım işletmeleri, coğrafi dağılış

Kaynakça

• Benek, S. (2006) “Şanlıurfa İlinin Tarımsal Yapısı, Sorunları ve Çözüm Önerileri”, Coğrafi Bilimler Dergisi, Cilt:4, Sayı:1, S:67-91.
• Doğanay, H., Özdemir, Ü., Şahin, İ.F. (2003) Coğrafya’ya Giriş 2 Genel Beşeri ve Ekonomik Coğrafya, Aktif Yayınları, Erzurum.
• Doğanay, H. (2007) Ekonomik Coğrafya 3 Ziraat Coğrafyası, Aktif Yayınları, Erzurum.
• Gün, S., Eraktan, S. (2005) Tarımsal Mülkiyet Rejimi ve Vergilendirme, Türkiye Ziraat Mühendisliği Teknik Kongresi Bildiri Kitabı, 2.Cilt, s.1197-1207.
• Gün, S. (2006) “Tarımda Toprak Mülkiyet Yapısı ve İşletmelerin İyileştirilmesi”, Türktarım Dergisi, Sayı:171, S.34-37.
• Halla, F. (2007) “A SWOT analysis of strategic urban development planning: The case of Dar es Salaam city in Tanzania”, Habitat International 31, 130–142.
• Koca, H. (2001) “Türkiye Mısır Ekim Alanları ve Üretiminin Coğrafi Dağılışı”, Doğu Coğrafya Dergisi, Cilt:7, Sayı:5, S:193-222.
• Özçağlar, A. (1992) “Türkiye’de Şeker Pancarı Ekim Alanlarının Coğrafi Dağılışı”, Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı:1, S:15-54.
• Resmi Gazete, Sayı:25005, 26.01.2003.
• Tümertekin, E., Özgüç, N. (1997) Ekonomik Coğrafya Küreselleşme ve Kalkınma, Çantay Kitabevi, İstanbul.
• TÜİK (2008), İşletme Büyüklüğüne Göre Arazi Kullanımı.
• Türkoğlu, N. (1999) “Türkiye’de Çeltik Alanlarının Dağılışı”, Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı:7, S:209-241.
• Yazıcı, H. (2002) İç Anadolu Bölgesi Coğrafyası, Nobel Yayınları, Ankara.
• Zaman, S. (2004) “Türkiye’de Fındık Bahçelerinin Coğrafi Dağılışı ve Üretimi”, Doğu Coğrafya Dergisi, Cilt:9, Sayı:11, S:49-92.