KENTSEL FONKSİYONLARI AZ GELİŞMİŞ KASABALARA BİR ÖRNEK: DOMANİÇ/A Sample For The Towns Whose Urban Functıons Are Underdeveloped: Domaniç

Yıl 2008, Cilt: 13 Sayı: 20, 279 - 302, 25.07.2008

Namık Tanfer Altaş

Öz

-

Anahtar Kelimeler

-

KENTSEL FONKSİYONLARI AZ GELİŞMİŞ KASABALARA BİR ÖRNEK: DOMANİÇ

Öz

Domaniç kasabası, Kütahya iline bağlı bir ilçe yönetim merkezi olup,
Marmara, Ege ve İç Anadolu bölgelerinin kesiştiği bir alanda, Ege Bölgesi’nin İç
Batı Anadolu Bölümü’nde yer almaktadır. Kütahya il merkezine 90 km, Bursa il
merkezine ise 86 km uzaklıkta bulunan Domaniç kasabasının 2006 yılı itibariyle
nüfusu 4268’dir.
Geçmişteki önemini, Osmanlı Devleti’nin kuruluşundan alan Domaniç
kasabası, Osmanlılar tarafından yaylak olarak kullanıldığı için uzun yıllar önemli
bir fiziksel gelişim göstermemiştir. Osmanlı Devleti idaresinde uzun yıllar nahiye
statüsünde olan Domaniç, 1960 yılında Kütahya’nın altıncı ilçesi olmuştur. İlçe
statüsüne sahip olmasıyla, Domaniç kasabası merkezilik özelliği kazanmıştır.
Bununla birlikte ilçe merkezinin nüfusu artmış ve ilçe merkezinde hizmetler
fonksiyonu önemli hâle gelmiştir. Domaniç kasabasında faal nüfusun ekonomik
faaliyet kollarına göre dağılımına baktığımızda, % 79.5’inin tarım dışı sektörlerde
uğraştığı gözlenir. Sektörel dağılımda isegüçlü olan iki ilçe merkezinin arasında
bulunmaktadır. Bu durum ise Domaniç ilçe merkezinin, nüfusunun artmasını ve
şehirsel fonksiyonlarının gelişmesini engellemiştir.

Anahtar Kelimeler

Kentleşme, kentsel fonksiyonlar, kasaba, Domaniç

Kaynakça

• AYDIN, O., 2006, Hayme Ana ve Domaniç, Kütahya Valiliği, İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü, Ekspres Matbaası, Kütahya.
• BENEDICT, P., 1971, Türkiye’de Küçük Kasabaların Etüdüne İlişkin Bazı Sorunlar. Türkiye Coğrafi ve Sosyal Araştırmalar, Çağlayan Matbaası, İstanbul.
• DARKOT, B., 1967, Şehir Ayrımında Nüfus Sayısı ve Fonksiyon Kriterleri, İstanbul Üniv., Coğrafya Enst. Dergisi, Cilt:8, Sayı: 17, İstanbul.
• DİE, 2000 Genel Nüfus Sayımı. Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri-Kütahya, Ankara.
• DİNÇER, B., ÖZASLAN, M., 2004, İlçelerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması, Bölgesel Gelişme ve Yapısal Uyum Genel Müdürlüğü, DPT, Ankara.
• DOĞANAY, H., 1983, Erzurum’un Şehirsel Fonksiyonları ve Başlıca Plânlama Sorunları (Yayınlanmamış Doçentlik Tezi), Atatürk Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Coğrafya Bölümü, Erzurum.
• DOĞANAY, H., 1997, Türkiye Beşerî Coğrafyası. Millî Eğitim Bakanlığı Yay. No: 2982, Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi No: 877, Eğitim Dizisi No: 10, İstanbul.
• DOĞANAY, S., 2007, Yomra’nın Başlıca Fonksiyonel Özellikleri, Doğu Coğrafya Dergisi, Sayı: 18, Konya.
• EMİROĞLU, M., 1975, Türkiye Coğrafî Bölgelerine Göre Şehir Yerleşmeleri ve Şehirli Nüfus. Ankara Üniv. Dil ve Tarih-Coğrafya Fak. Coğrafya Araştırmaları Dergisi, Sayı: 7, Ankara.
• GOTTMANN, J., 1976, Şehirsel Merkeziyetin Gelişmesi (Çeviren Nazmiye ÖZGÜÇ). İstanbul Üniv. Yay. No: 2087, Coğrafya Enst. Yay. No: 80, İstanbul.
• GÖNEY, S., 1977, Şehir Coğrafyası-I. İstanbul Üniv. Edebiyat Fak. Yay. No: 2274, Coğrafya Enst. Yay. No: 91, Cilt: 1, İstanbul.
• GÜLER, M., 2002, 1/1000 Domaniç İmar Planı Açıklamalı Raporu, Kütahya.
• GÜNER, İ., 1997, Iğdır’ın Kentsel Fonksiyonları ve Fonksiyonel Sınıflandırmadaki Yeri. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı: 32, İstanbul.
• HAMMER, J. V., 1997, Osmanlı Tarihi, (Çeviren: Mehmet ATA), M.E.B Yay. İstanbul.
• KARABORAN, H., 1989, Şehir Coğrafyası ve Şehirsel Fonksiyonlar. Fırat Üniv. Dergisi, Sosyal Bilimler, Cilt: 3, Sayı: 1, Elazığ.
• KOCA, H., 2005, Kuruluşu-Gelişmesi ve Fonksiyonel Özellikleri Yönünden Dörtyol Şehri, Aktif Yayınevi, İstanbul.
• KOŞAR, S., 2001, Kütahya, TŞOF Matbaacılık, Ankara.
• KÖSE, A., 1996, Fonksiyonel Özellikleri Yönünden İvrindi, Atatürk Üniv. Yay. No:831, K.K.E.F Yay. No:74, Araştırma Seri No:16, Erzurum.
• ÖZÇAĞLAR, A., 1996, Türkiye’nin İdarî Coğrafyası Bakımından Köy, Bucak, İlçe, İl ve Belde Kavramları Üzerine Düşünceler. Ankara Üniv. Dil ve Tarih-Coğrafya Fak. Coğrafya Araştırmaları Dergisi, Sayı: 12, Ankara.
• ÖZÇAĞLAR, A., 1997, Türkiye’de Belediye Örgütlü Yerleşmeler (Kasabalar-Şehirler). Ekol Yayınevi, Ankara.
• ÖZGÜR, E. M., 1996, Yeni İlçe Merkezlerimizin Fonksiyonel Bakımdan Gösterdiği Özellikler, Ankara Üniv., Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Coğrafya Arş. Der. Sayı:12, Ankara.
• TOLUN-DENKER, B., 1974-1977, Edirne Şehrinin Kullanılış Alanları. İstanbul Üniv. Coğrafya Enst. Dergisi, Sayı: 20-21, İstanbul.
• TÜİK, 2007, Türkiye İstatistik Yılığı (2006), TÜİK Matbaası, Ankara.
• TÜMERTEKİN, E., 1973, Türkiye’de Şehirleşme ve Şehirsel Fonksiyonlar. İstanbul Üniv. Yay. No: 1840, Coğrafya Enst. Yay. No: 72, İstanbul.
• TÜMERTEKİN, E., 1965, Türkiye’deki Şehirlerin Fonksiyonel Sınıflandırılması, İstanbul Üniv, Coğrafya Ens. Yay. No: 43, İstanbul.
• WEBER, M., 2003, Şehir, Modern Kentin Oluşumu, (Çeviren: Musa Ceylan), Bakış Yayınları, İstanbul.
• YAZICI, H., 1995, Şehir Coğrafyası Açısından Bir İnceleme: Bayburt. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı: 30, İstanbul.
• Hüdavendigâr Vilayeti Salnameleri, (Hicri 1302, Miladî 1885 ve Hicri 1310, Miladî 1893 yıllarına ait).
• Mütenevvî Maruzat Evrakı, Dosya No:47, Gömlek No:92, Tarih (Milâdî): 12.01.1891, Yıldız Perakende Evrakı Vilayetler Tahriratı, Dosya No:23, Gömlek No.84, Tarih (Milâdî): 18.01.1892.