SOMUT OLMAYAN KÜLTÜREL MİRAS TAŞIYICILARI: SAFRANBOLU EL SANATLARI USTALARI ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2020, Cilt: 25 Sayı: 43, 123 - 138, 28.06.2020

Taşkin Deniz Öznur Çelik

https://doi.org/10.17295/ataunidcd.699175

Cited By: 5

Öz

Kültür içerisinde yer alan ve nesilden nesille aktarılarak taşınan miraslardan biri de geleneksel el sanatlarıdır. El sanatları, insanoğlunun yaşamsal faaliyetlerini sürdürmeye yönelik ihtiyaçlarını karşılamak amacı ile geliştirilen, zaman ve koşullara bağlı olarak değişime uğrayan ve o toplumun kültürel değerlerini yansıtan sanat ve zanaat ürünlerinden oluşur.
Bu çalışmada Karabük ili Safranbolu ilçesinde sürdürülen ve yok olma noktasına gelmiş geleneksel el sanatları ele alınmıştır. Çalışmada öncelikle somut olmayan kültürel miras ve geleneksel el sanatları temelinde kavramsal bir çerçeve sunulduktan sonra geçmişten günümüze aktarılmış geleneksel el sanatları hakkında bilgi verilmiştir. Bu doğrultuda Safranbolu’da el sanatları ustaları ile görüşme tekniği uygulanmış, elde edilen bilgiler sonuç ve öneriler şeklinde belirtilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kültürel Coğrafya, , Safranbolu, , Somut Olmayan Kültürel Miras, , Geleneksel El Sanatları

Teşekkür

Sayın Hocam, ilgi ve desteğinize teşekkür ederim. Saygılarımla. Doç. Dr. Taşkın DENİZ

Kaynakça

• Acar, M., (2011). Karabük Safranbolu El sanatları. Anıt Matbaa, Ankara.
• Albayrak, A., (2013). Alternatif Turizm. Detay Yayıncılık, Ankara.
• Diker, O. ve Deniz, T., (2017). Coğrafya ve Tarih Perspektifinden Somut Kültürel Miras ve Türkiye. Ankara: Pegem A.
• Doğan, M. ve Kaya, Ş., (1999). Gaziantep Ev ve El Sanatları Kitabı. Gaziantep İl Turizm Müdürlüğü Yayınevi, Gaziantep.
• Kalyoncu, H., (2010), “Tarih İçinde Safranbolu” Safranbolu Belediyesi Kültür Hizmeti, İstanbul, s: 41.
• Kızılkaya, T. H., (1996). Deri Giyim Sanayi İşletmelerinde Üretim Planlaması Üzerine Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Onuk, Akpınarlı, Ortaç, Ayda, Küçükömerler ve Köklü, (2005). “Ankara İli El Sanatları ve Beslenme Kültürü”, Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları, Ankara, s: 436.
• Özen, K., (1982), “Divriği İlçesinde Köşker Esnafı”, Türk Folkloru,4/37-38:19-21.
• Öztürk, İ., (2005). Türk El Sanatlarının Günümüzdeki Durumu (Tarihçe, Sorunlar, Öneriler). Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat Dergisi, 7:67-75.
• Özcüre, G., ve Yavuz, C., (2006). El sanatları ürünlerinin bulunduğu yöreye sosyo-ekonomik etkileri ve katkıları (Ordu İli Örneği). Uluslararası Katılımlı Sanat Ekonomisi Sempozyumu, Çanakkale. s: 167-183.
• Sarıoğlu, H., (2005). El sanatlarını milli değer olarak algılamak. Milli Folklor Dergisi, 66:72-74.
• Skounti, A., (2011). The Lost Ring: Unesco’s World Heritage and Intangible Cultural Heritage, Milli Folklor Dergisi, 23(89):28-40.
• Topbaş, A., (1991). “Afyonkarahisar Yemeniciliği” II. Afyonkarahisar Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri Zafer Matbaası, Afyon.
• Yılmaz, B., (1990). Dünyada Deri Sanayinin Geleceği ve Deri Mamulleri, Ankara.