SAʿDÎ-Yİ ŞİRAZÎ’NİN ESERLERİNDE VEFA

Yıl 2020, Sayı: 65, 319 - 341, 18.12.2020

Nimet Yıldırım

Öz

Sa'dî-yi Şîrâzî, İran edebiyatı tarihinin en büyük şairlerinden biri ve
bir ahlak öğretmeni olarak tanınmıştır. Her şeye ibret gözüyle bakan Saʿdî,
her zerrenin hakikati gösteren bir ayna, her yaprağın marifet kitabının bir
sayfası olduğunu söyler. Yine aynı gözle bizzat içerisinde yaşadığı toplumu,
o toplumu oluşturan bireyleri, yönetenleri ve yönetilenleri dikkat ve ibret
dolu bakışlarla inceler. Saʿdî’nin oluşmasını şiddetle arzuladığı ve bütün
çabasını bu yolda sarf ettiği mutluluk dolu dünya düzeni, diğer bir ifadeyle
“Medîne-i Fâzılâ”sı, adalet ve hak ve vefa temelleri üzerine yükselmektedir.
Vefa; Saʿdî’nin, hem didaktik şiir tarzının doruklarında yer alan
Bustân ve Gülistân’ında ve hem de gazelleri başta olmak üzere, kasideleri,
rubaileri ve bütün eserlerinde son derece önemsediği, sosyal alanlarda,
insanlar arası karşılıklı ilişkilerin kurulması ve sorunsuz olarak
sürdürülmesinde çok özenle ele aldığı ve samimiyetle sık sık vurguladığı
kavramdır.

Anahtar Kelimeler

Sa'dî-yi Şîrazî, Vefa, İran edebiyatı

Kaynakça

• Halıkî, Muhammed Berzger- Akdayî, Turec. (1390 hş.). Şerh-i Ğazeliyyât-i Saʿdî I-II., Tahran.
• Niyazkâr, Farah. (1390 hş.). Şerh-i Ğazeliyyât-i Saʿdî, Tahran.
• Rehber, Halîl Hatîb. (1389 hş.). Divân-i Ğazeliyyât-i Ustâd-i Sohen Saʿdî-yi Şirazî I-II., Tahran.
• Saʿdî-yi Şirazî. (1389 hş.). Külliyât-i Saʿdî (yay. Muhammed Alî-yi Furuğî), Tahran.