EV-ATÖLYE SİSTEMİ İÇERİSİNDE GELENEKSEL YAZMA BASKICILIĞININ ÜRETİMİNE MARDİN VE İZMİR’DEN BİRER ÖRNEK

Yıl 2012, Sayı: 21, 75 - 84, 17.09.2012

Oya Sipahioğlu Esra Kavcı Özdemir

Öz

Geleneksel sanatlar konusunda son derece zengin bir geçmişe sahip olan ülkemizde turizm gün
geçtikçe gelişmekte ve turist sayısı her geçen gün artmaktadır. Böylesi bir süreç içerisinde önemli bir gelir
kaynağı olabilecek el sanatı ürünlerimizin yurt genelinde yaygınlaştırılması, üretim ve pazarlama sıkıntısı
çeken bölgelerimizde önemli bir ekonomik gelir sağlayacaktır. Bu durumda ev atölye sisteminin başlıca
önemi, işsizlik oranının yüksek olduğu ülkemizde kişilere ek gelir sağlamada, el sanatlarının geliştirilmesi ve
uygulanmasına yönelik çalışmalarda verimliliğin ve üretkenliğin artmasına yardımcı olmasıdır. Bu aynı
zamanda milli ekonomiye de katkı sağlayacak bir durumdur.
Geçmişten günümüze sanayileşme sürecinde birçok el sanatı dalı yok olmaya yüz tutarken,
makineye karşı direnen, hiçbir sosyal güvencesi olmayan buna karşın yazma baskıcılığı sanatını evlerindeki
küçük atölyelerinde sürdürmeye çalışan iki ustanın ürünlerini tanıtmaya çalışacağız.

Anahtar Kelimeler

Geleneksel, El Üretimi, Ev-Atölye Sistemi

Kaynakça

• Karaçay, Kadir; “Yemenimin İsmi Var”, Cumhuriyet Dergi, Sayı:706, 3 Ekim 1999, s.18.-19.
• Kaya, Reyhan; Türk Yazmacılık Sanatı. İstanbul 1974, s. 9-10.
• Sipahioğlu, Oya -Esra Kavcı Özdemir; “İzmir’de Geleneksel Yazma Baskıcılığının Son Temsilcilerinden “Şener Özgeldi”, Motif, Sayı: 46, Yıl: 12, Temmuz-Eylül 2006, s.22.-28.