İKON SANATININ RESİM SANATINA ETKİLERİ

Yıl 2019, Sayı: 33, 80 - 85, 14.04.2019

Nedret Yaşar

Öz

İkon
resim sanatının başlıca özelliği mekân ve hacmin panonun iki boyutlu yüzeyiyle
sınırlandırılmış olmasıdır. Hacimsiz figürlere, yüzlere, elbiselere ve mimariye
yer verilmesi ikonalara özgün bir uzamsal derinlik kazandırırken düzlemdeki
bütünlük genellikle ters perspektifle
sağlanmıştır.  İkonografide sanatçının duygu ve düşünceleri öne
çıkmaz, natüralist tasvir tarzı uygulanmaz.

Bu
çalışmada ikon sanatına özgü biçim ve kompozisyon kavramlarının resim sanatına
yansımaları ortaya çıkarılmaya çalışılacaktır. Bu bağlamda ilk önce söz konusu
kavramların Ortodoks sanatındaki uygulanışı ele alınacak, devamında ise
başlangıçta Batı Katolik anlayışında resmedilen ve rasyonel perspektifi içeren
yapıtların ve resim sanatına nasıl yansıdıkları irdelenecektir.

Anahtar Kelimeler

İkon Resim Sanatı, İkonografi, Kompozisyon, Biçim, Perspektif

Kaynakça

• Referans1: AKKAYA Tayfun (2000), Ortodoks İkonaları-Genel Bir Bakış, Arkeoloji ve Sanat Tarihi Yayınları, Kanaat Basımevi, İstanbul.
• Referans2: BECKWİTH John (1961), The Art of Constantinople, Phaidon Press, London.
• Referans3: GRABAR, İgor E. (1910), İstoriya Ruskovo İzkustva, Moskova.
• Referans4: FLORENSKİ, Pavel (2001), Tersten Perspektif, (Çev. Yeşim Tükel), Metis Yayınları, İstanbul.
• Referans5: HAYNEKE, U. (1991-1995), Şagalovskie okna v tserkvi sv. Stefana v Mayntse / Şagalovskiy sbornik. Materialı I-V şagalovskih dney v Vitebske / Red. sost. D. Simanoviç – Vitebsk.
• Referans6: MEYENDORF, P. (1984), St. Germanus of Constantinople, On the Divine Liturgy,
• Referans7: OUSPENSKY, Leonid (1982), The Meaning and Language of Icons, St. Vladimir’s Seminary Press, New York.
• Referans8: WEITZMANN, Kurt (1987), The Origins of Significance of Icons, Dorset Press, New York.