EMPRESYONİZM, KÜBİZM, SÜRREALİZM VE EKSPRESYONİZMDE TARZ OLARAK SOYUTLAMA

Yıl 2020, Sayı: 35, 19 - 31, 25.03.2020

Yüksel Göğebakan , Esranur Kılınç

Öz

Bu
çalışma, “Doğa taklitçiliğinden soyutlamaya geçiş evresinde ne gibi aşamalardan
geçildi?” problem cümlesi üzerine inşa edilmiştir. Çalışmanın amacı, sanatçılar
için en büyük ilham kaynağı olan doğayı sanat eserlerine direkt olarak
aktardıkları dönemden eserlerinde soyutlama yaparak doğayı deforme ve stilize
ettikleri dönemin aşamalarını incelemek olmuştur. Buna bağlı olarak bu
araştırmanın “Bulgular” kısmında “Nesnelerin İzlenimci Tavrı: Empresyonizm”, “Nesnenin
Boyutsal Betimi: Kübizm”, “Bilinçaltının Estetik Dili: Sürrealizm” ve “İçsel
Gerçekliğin Sanatsal İnşası: Expresyonizm” başlıkları irdelenerek belirli bir
sonuca ulaşılmıştır. Bu çalışma, nitel araştırma modeli
tekniği kullanılarak oluşturulmuştur. Yapılan çalışma ile bağlantılı kaynaklar
taranarak konunun desteklenmesi sağlanmıştır. Araştırma literatür taramasından
elde edilen verilerden yola çıkılarak bir bütünlük içerisinde sentezlenmiştir.

Bu
çalışma ile sanatçıyı, sanat eserini oluşturma evresinde etkileyen unsurların, doğanın
ötesinde sanatçının, düşsel algısı olduğu düşüncesi ortaya konmuştur. Sanatın, doğa
ile düş nesnesi arasındaki farklılıkların görüntüye bürünmüş hali olduğu
kanısına ulaşılmıştır. Çalışmada sanatçının eserinin, doğanın gerçekliği ile
sanatçının içsel gerçekliği arasındaki çatışmanın ürünü olduğu yargısı öne
sürülmektedir. Araştırmalar çerçevesinde ulaşılan sonuç, sanatçının sanat eseri
üretirken zamanla dış gerçekliği kendi iç gerçekliğine dönüştürdüğüdür. Buna
bağlı olarak sanatçı, zaman içerisinde doğanın kendisine sunduğu alışılmış ve
sıradan görüntüden uzaklaşarak doğadan aldığı ilham ile kendi düş dünyasında
kurguladığı görüntüyü sanat eserine yansıtma gayreti gütmektedir. Böylelikle eserlerine
yansıttığı dış dünyaya ait nesne oluşumlarını soyutlama yaparak yeniden
anlamlandırır. 

Anahtar Kelimeler

Soyutlama, Resim Sanatı, Sanatsal Tavır

Destekleyen Kurum

İnönü Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi

Proje Numarası

2018/1310

ABSTRACTION IN STYLE IN IMPRESIONISM, CUBISM, SURREALISM AND EXPRESSIONISMFIGUR INTERPRETATIONS

Öz

This work; in pictorialism and style in Impressionism, Cubism, Surrealism and Expressionism, the subject is the transition to abstraction. This study was developed by using qualitative research model technique. Resources related to the study were scanned to support the subject. Thus, the method of the research is in the form of field text scanning. The aim of the study was to examine the stages of the period in which they deformed and stylized nature by abstraction in their works from the period in which they transferred nature directly to the works of art, which is the greatest source of inspiration for the artists. This transitional phase coincided with the end of the Middle Ages and the beginning of the Renaissance. Then, with the emergence of movements such as Impressionism, Cubism, Surrealism and Expressionism, the artist’s artistic expression became more individualized and gained an original interpretation. With this study, it is tried to put forward the idea that the power that pushes the artist to abstract as a form of pictorial expression is the imaginary perception of the artist beyond nature. In this study, it is argued that abstraction is the product of the conflict between the reality of nature and the artist’s inner reality. The result of the research is that Impressionist, Cubist, Surrealist and Expressionist artists transform the external reality into their own inner reality while producing works of art. As a result of this, the artist strives to reflect the image he has created in his dream world to the work of art by getting away from the ordinary and ordinary image that nature presents to him in time. In this way, he tries to re-interpret the object formations of the outer world by abstraction.

Anahtar Kelimeler

Abstraction, Painting Art, Artistic Attitude

Proje Numarası

2018/1310

Kaynakça

• Akkuş, Y. (2011). Dışavurumculuk ve 1980 sonrası Türk Resim Sanatındaki Yayılımı. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, İzmir.
• Ashton, D. (2001). Picasso. (Çev. Mehmet Yılmaz). Ankara.
• Berger, J. (2003). Picasso’nun Başarısı ve Başarısızlığı. (Çev. Yurdanur Salman-Müge Gürsoy Sökmen). İstanbul.
• Büyükkaya, İ. T. (2014). Gerçeküstü Resmin Yapılanmasında Bilinçdışının Rolü. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Resim Anasanat Dalı, İstanbul.
• Farthing, S. (2012). Sanatın Tüm Öyküsü. (Çev. G. Aldoğan, F. C. Çulcu). Hayal Perest Yayınevi.
• Göğebakan, Y. (2011). Sanat Tarihi Öğretiminde Yöntem Karşılaştırması. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 1 (1), 87-100.
• İpşiroğlu, N. ve İpşiroğlu, M. (2011). Sanatta Devrim. İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
• Kaplanoğlu, L. (2008). Özne Nesne İlişkisi Bağlamında Kübizm, Fütürizm ve Dada. (Yayınlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sanat Tarihi Anabilim Dalı, Erzurum.
• Karaca, H. E. (2010). Resimde Bilinçdışı Anlatımın Raslantısal ve Deneysel Süreci. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Resim Anasanat Dalı, Ankara.
• Kuspit, D. (2010). Sanatın Sonu. (Çev. Yasemin Tezgiden). İstanbul: Metis Yayınları.
• Perdahcı, N. (1999). Işığın Yeniden Keşfi, Empresyonizm ve Sonrası İçin Bir Yaklaşım. (Sanatta yeterlik eser metni). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Resim Anasanat Dalı, İstanbul.
• Richard, L. (1984). Ekspresyonizm. (Çev. Beral Madra). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Sağlam, G. (1992). Batı Avrupa ve Türk Resminde Yeni Dışavurumculuk. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Tunalı, İ. (2013). Felsefenin Işığında Modern Resim. İstanbul: Remzi Kitabevi.