ÇOCUKLARDA DİYABET YÖNETİMİ

Yıl 2005, Cilt: 8 Sayı: 2, 105 - 116, 18.02.2010

Sevil İnal Leyla Erdim

Öz

Diyabetli çocuğun tedavi ve bakımı
multidisipliner bir yaklaşım gerektirir.
Başarılı yönetim aile, çocuk ve sağlık bakımı
ekibinin birlikte çabalarına bağlıdır.
Hemşire bakımın koordinasyonunda, ailenin
eğitimi ve diyabetlinin günlük gereksinimini
gidermek için gerekli becerinin
kazanılmasında temel rol oynar. Başarılı
eğitim ailelere güvenli ve yetkin bakım
sağlayabilmeleri için gerekli öğrenme
deneyimini kazandırır. Çocuk ve ailenin
kendi yöneticisi olabilmesi için öğrenme
sürecinde aktif rol oynamaları gereklidir.

Anahtar Kelimeler

Diyabetli çocuk, diyabet yönetimi

Kaynakça

• Arslan P, Mercanlıgil SM, Erge S ve ark. (1999). Diyabetik hastalarda yapılan beslenme eğitimin, beslenme bilgi düzeyi ve besin tüketimi üzerine etkisi, Türk Diyabet Yıllığı, 33.
• Aydın A (1996). İnsüline bağımlı (tip 1, jüvenil) diabet, Ed: T Onat, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Cilt 1, Eksen Basım Yayın, İstanbul, 340-346.
• Babaoğlu K, Sargın M, Gönüllü E ve ark. (2001). Diyabet Kalite kontrolünün geliştirilmesinde önemli bir deneyim: Diyabetle güzel yaşam yaz kampı, 6. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji Kongresi özet kitabı, 265.
• Başgül S, Çizmecioğlu F, Gönüllü E ve ark. (2002). Tip 1 diyabetli çocuk ve adolesanlarda yaz kampının psikosoyal etkileri, 7. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji Kongresi özet kitabı, 69.
• Bayat M, Çavuşoğlu H (2000).Tip 1 diyabetli adolesanların öz bakımlarının değerlendirilmesi ve geliştirilmesi, 44. Milli Pediatri Kongresi, 1.Milli Çocuk Hemşireliği Kongresi özet kitabı, 201.
• Bozdoğan S, Yılmaz E, Kasap P (2001). Diyabetik hastalarda eğitimin kan şekeri regülasyonu üzerine etkisi, 37. Ulusal Diyabet Kongresi bildiri özet kitabı, 71.
• Çavuşoğlu H (1996). Diyabetes mellitus, Çocuk Sağlığı Hemşireliği, Cilt 2, Çağın Basım Yayın: Ankara, 148-172.
• Erdoğan S, Oktay S, Durna Z ve ark. (1999). Türkiyede diyabet hastasına bakım verenlerin durumu, 35. Ulusal Diyabet Kongresi, 4. Uluslararası Obezite Sempozyumu Bildiri Kitabı, 125.
• Erdoğan S (2002). Çocukluk çağında diyabet, Ed: S Erdoğan, Diyabet Hemşireliği, Nobel Tıp Kitapevi, İstanbul, 81-96.
• Erdoğan S (1992). Jüvenil diabetes mellitüs olgularında hasta ve ailesine uygulanan eğitimin, hastalığın kontrolü üzerine etkinliği, Hemşirelik Bülteni 6(24):30-31.
• Erdoğan S, Oktay S, Pek H ve ark. (1998). Diyabetik çocuklar için yaz okulu modeli, Çocuk Forumu 1(3):14-17.
• Ersöz Ö, Deyneli O, Yavuz D ve ark. (1999). İnsülin kullanan diyabetik hastalarda doğru enjeksiyon tekniğinin uygulanması, sık görülen hatalar ve enjeksiyon komplikasyonlarının değerlendirilmesi, Türk Diyabet Yıllığı, 209.
• Flood L, Constance A (2002). Diabetes & exercise safety, American Journal of Nursing 102 (6): 47-55.
• Hanas R (2001). Çocuklarda, Adolesanlarda ve Genç Erişkinlerde Tip 1 Diyabet, Çev Ed: Ş Hatun, D Yenal,1. Baskı, Türkiye Diyabet Vakfı Yayınları, MD. Uddevalla, İsveç.
• Hatun Ş (2001) Çocukluk Çağı Diyabeti, Ed: M Yenal, Her Yönü İle Diabetes Mellitus, Nobel Tıp Kitapevi, İstanbul, 173213.
• Hatun Ş, Teziç T(1996). Diyabetli Çocuğu Büyütmek, Aileler İçin Kılavuz, Ulusal Diyabet Programı, Özden Matbaası, İstanbul, 17-29.
• Hekimsoy Z, Kandoğan G, Dolu D ve ark. (2002). Yoğun diyabet eğitim öncesi ve sonrası hasta bilgi düzeyinin değerlendirilmesi, Türk Diyabet Yıllığı,181.
• Işık Ş, Masır N, Burgaç H ve ark. (2003). Yoğun bireysel eğitim modeli verilerinin değerlendirilmesi, 39. Ulusal Diyabet Kongresi özet kitabı, 71.
• İmamoğlu Ş, Akalın S, Yılmaz T M (2001). Diyabet ve Siz: 121-128, İstanbul.
• Jackson BD, Saunders BR (1993). Diabetes Mellitus, Child Health Nursing, A Comprehensive Approach to the Care of Children and Their Families, JB Lıppıncott Company, Philadelphia, 1503-1530.
• Kim CS (1997). Diabetes mellitus, Ed: M William S, Çev: A Şirin, Klinik Pediatri El Kitabı, Turgut Yayıncılık, İstanbul, 229234.
• Kurt B, Tanacı N, Tütüncü N ve ark. (2002). Türk Diyabet Yıllığı, 163.
• Linekin PL (2002). Diabetes pattern manegement: The key to diabetes selfmanagement and glycemic control, Home Health Care Nurse 20 (3): 168-177.
• Öcal G (1999). Hipoglisemi, 4. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji Kongresi ve Pediatrik Endokrinolojide Aciller Eğitim Kursu kongre kitabı, 34-37.
• Özer E, Gedik S, Salman S ve ark. (1999). Diabetes mellitusta intensif eğitim modelinin etkinliği, 35. Ulusal Diyabet Kongresi, 4. Uluslararası Obezite Sempozyumu bildiri kitabı, 118.
• Özkan Y, Doğan H, Çolak R ve ark. (2003). Diyabet okuluna devam eden hastaların eğitim öncesi ve sonrası tedaviye uyum ve kan şekeri regülasyonunun değerlendirilmesi, 39. Ulusal Diyabet Kongresi özet kitabı, 72.
• Pearson J, Bergenstal R (2001). Pattern management: An essential componenet of effective insulin management. Diabetes Spectrum 14 (2): 75-77.
• Pek H, Olgun N, Arslan H (1999). Diyabet hemşireliği derneğinin eğitim faaliyetlerinin değerlendirilmesi, 35. Ulusal Diyabet Kongresi, 4. Uluslararası Obezite Sempozyumu bildiri kitabı, 126.
• Polak M, Beregszaszi M, Belarbi N et al. (1996). Subcutaneous or intramuscular injections of insulin in children. Diabetes Care, 19: 1434-1436.
• Rubin R (2001). Facilitating self-care in peaple with diabetes. Diabetes Spectrum 14 (2): 55-57.
• Saka N (2002). Dibetes mellitus, Ed: O Neyzi, T Yüksel, Pediatri, Cilt:2, 3. Baskı, İstanbul, 1306-1321.
• Salman S, Hatun Ş, Özer E ve ark. (1999). Diyabetle güzel yaşam yaz kampı 1999, 4. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji Kongresi ve Pediatrik Endokrinolojide Aciller Eğitim Kursu kongre kitabı, 187.
• Seyoum B, Abdülkadir J (1996). Systematic inspection of insulin injection sites for local complications related to incorrect injection technique, Trop Doct. 26:159-161.
• Tosun H, Alpar Ş (1999). 19-25 yaş grubundaki genç erişkin diabetes mellitüslü hastaların anksiyete düzeylerinin karşılaştırılması, 35. Ulusal Diyabet Kongresi, 4. Uluslararası Obezite Sempozyumu bildiri kitabı, 123.