Değişim Yönetiminin Başarısında Bir Araç Olarak Stratejik Niyetin Önemi

Yıl 2019, Cilt: 33 Sayı: 4, 1153 - 1165, 25.10.2019

Kürşad Emrah Yıldırım

Öz

Değişim, yaşamın her alanında ve her döneminde var olan bir olgudur.
Örgütlerin yaşam sürelerini etkileyen değişim doğru ve sağlıklı yönetildiğinde
olumlu sonuçlar alınabilir ve örgütün yaşam süresi uzatılabilir. Bu nedenle
değişim yönetimi yöneticiler için oldukça önemlidir. Değişim sürecinde
karşılaşılan güçlükler ve bu güçlükleri ortadan kaldırabilmek için atılması
gereken adımlar incelendiğinde bu adımların stratejik niyet kavramının temel
unsurlarını içerdiği görülmektedir. Örgütte bir değişimi öngören, ulaşılması
zor bir misyon belirleyerek çalışanları bu vizyonu gerçekleştirmek amacıyla
motive eden ve örgütte bir gerilme yaratan stratejik niyetin değişim süreci
öncesinde işletilmeye başlanmış olması sürecin önündeki engelleri ortadan
kaldırmaya yardımcı olacaktır. Böylece stratejik niyet değişim yönetiminin
başarısında kullanılabilecek önemli bir araca dönüşecektir.

Anahtar Kelimeler

Değişim Yönetimi, Stratejik Niyet, Stratejik Yönetim, Kamu Yönetimi

Kaynakça

• Akgeyik, T. (2001). “Değişim Yönetimi: İnsan Kaynakları Yönetiminin Yeni Görev Alanı”, Maliye Araştırma Merkezi Konferansları, 40.Seri, 103-122.Argüden, Y. (2004). Değişim Yönetimi, Arge Danışmanlık Yayınları, Yayın No: 6, İstanbul.Cross, K.F., Feather, J.J. ve Lynch, R.L. (1994). Corporate Renaissance: The Art of Reengineering, Mass. Blackwell, Cambridge.Davis, K. (1988). İşletmede İnsan Davranışı: Örgütsel Davranış, Tosun, K. vd. (Çev.) 3. Baskı, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yayınları, Yayın No:98, İstanbul.Duck, J.D. (1995). “Managing Change: The Art of Balancing”, Harvard Business Review, Vol 71, No 6, 109-118.Enders, R. (1972). "Succesful Management of Change", Personnel Administration and Public Personnel Review, July-August, ss. 9-15.Ertekin, Y. (1993). Stres ve Yönetimi, TODAİE Yayınları, Ankara.Gordon, J.R. (1999). Organizational Behavior: A Diagnostic Approach, Sixth Edition, Prentice Hall, Upper Saddle River.Hamel, G. ve Prahalad, C.K. (1989). “Strategic Intent”, Harward Business Review, May – June, 63-76.Hamel, G. ve Prahalad, C.K. (1993). “Strategic as Stretch and Leverage”, Harward Business Review, March – April, 75-84.Hamel, G. ve Prahalad, C.K. (1994). Geleceği Kazanmak, Dicleli, Z. (Çev.), İnkılap Kitabevi, İstanbul.Haugstetter, H. ve Cahoon, S. (2010). “Strategic Intent: Guiding Port Authorities To Their New World?”, Research in Transportation Economics, 27(2010), 30-36.Kotter, J.P. (1995). “Leading Change: Why Transformation Efforts Fail?”, Harvard Business Review, Vol 73, No 3, 59-67.Kozlu, C. (1986). Kurumsal Kültür, Bilkom Yayınları, İstanbul.Manikutty, S. (2010). “C.K. Prahalad and His Work: An Assessment”, Vikalpa, Vol 35, No 2, April – June, 1-7.Mantere, S. ve Sillince J.A.A. (2007). “Strategic Intent as a Rhetorical Device”, Scandinavian Journal of Management, Vol 23, Issue 4, 406-423.Özer, M.A. (2011). 21. Yüzyılda Yönetim ve Yöneticiler, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.Peker, Ö. ve Aytürk, N. (2002). Yönetim Becerileri, Yargı Yayınevi, Ankara.Romar, E. J. (2009). “Strategic Intent, Confucian Harmony and Firm Success”, Acta Polytechnica Hungarica, Vol 6, No 3, 57-67.Rui, H. ve Yip, G.S. (2008). “Foreign Acquisitions By Chinese Firms: A Strategic Intent Perspective”, Journal of World Business, 43, 213-226.Sabuncuoğlu, E. (2008). “Liderlik, Değişim ve Yenilik”, Serinkan, C. (Ed.), Liderlik ve Motivasyon, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.Saruhan, Ş.C. ve Yıldız M.L. (2013). Çağdaş Yönetim Bilimi, Beta Basım A.Ş., İstanbul.Smith, C.E. (1994). “The Merlin Factor: Lidership and Strategic Intent”, Business Strategy Review, Vol 5, Issue 1, Spring, 66 – 82.Thompson, B.L. (1998). Üstün Performans Geliştirme: Yeni Yöneticinin El Kitabı, Hayat Yayınları, İstanbul.Tüz, M.V. (2004). Değişim ve Kaos Ortamında İşletme Davranışı, Alfa Yayıncılık, Bursa.Watkins, M. (2009). “Picking The Right Transition Strategy”, Harvard Business Review, 87(1), 46-53.Worren, N.A., Ruddle, K. ve Moore, K. (1999). “From Organizational Development to Change Management”, Journal of Applied Behavioral Science, Vol 35, No 3, 273-287.Yeniçeri, Ö. (2002). Örgütsel Değişimin Yönetimi: Sorunlar, Yöntemler, Teknikler, Stratejiler ve Çözüm Yolları, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.Yüksel, Ö. (2001). “Yönetim ve Fonksiyonları”, Güney, S. (Ed.), Yönetim ve Organizasyon, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.