HASTALIĞIN TELEVİZYON ŞOVUNA DÖNÜŞTÜRÜLMESİ “AĞIR YAŞAMLAR” VE “AĞIR YAŞAMLAR ŞİMDİ NE YAPIYORLAR?” PROGRAMLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2017, Sayı: 13, 53 - 72, 09.12.2017

İbrahim Etem Zinderen , Aslıhan Zinderen , Meryem Okumuş

https://doi.org/10.32952/atauniiletisim.360029

Öz

Görselliğin üstün bir güce dönüştüğü çağımızda
imgelere ve görüntülere dayalı bir aygıt olarak televizyon, gündelik
yaşamımızın en önemli parçalarından biri olma özelliği taşımaktadır. Televizyon
program yapımcıları, televizyonun en güçlü yönünü oluşturan görselliği kullanarak
pek çok konuyu ilgi çekici kılabilmektedir. Örneğin sağlık ve iletişim
perspektifinden televizyon programlarına bakıldığında hastalığın şova
dönüştürüldüğüne tanıklık edebilmekteyiz. Kavramsal çerçevesi televizyon
programı, mahremiyet ve obezite gibi konular üzerinden kurulan çalışmada,
kavramsal altyapı için literatür taraması yapılmıştır. Çalışmanın analiz
bölümünde ise rastlantısal olmayan/olasılıksız örneklem türlerinden biri olan amaçlı/yargısal
örneklem yöntemi ile belirlenen ve TLC televizyon kanalında realite dizisi
olarak yayınlanan “Ağır Yaşamlar” ve “Ağır Yaşamlar Şimdi Ne Yapıyorlar?”
programlarından birer bölüm seçilerek içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir.
Bu bağlamda “Ağır Yaşamlar” ve “Ağır Yaşamlar Şimdi Ne Yapıyorlar?”
programlarında mahremiyet göz ardı edilerek, obez bireyler üzerinden hastalığın
şova dönüştürüldüğü, obez bireylerin bedenlerinin ve yaşamlarının şov unsurunun
birer parçası haline getirildiği sonucuna ulaşılmıştır

Anahtar Kelimeler

Televizyon Programı, Mahremiyet, Obezite

Kaynakça

• ALTUNKAYNAK, B. Z. ve Özbek, E. (2006). Obezite: Nedenleri ve Tedavi Seçenekleri, Van Tıp Dergisi, 13 (4):138-142. ATILGAN, S. ve Alanka, Ö. (2015). “Wikileaks ve Snowden Olayı Bağlamında Kurumsal Mahremiyetin İfşası”. Medya ve Mahremiyetin Sınırları Ulusal Sempozyum.2013.
• BABAOĞLU, K. ve Hatun, Ş. (2002). “Çocukluk Çağında Obezite”. Sted 2002, Cilt: 11, Sayı: 1.
• BAUDRİLLARD, J. (2004). “Tam Ekran”. (Çev.: Bahadır Gülmez). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. (1997).
• CERECİ, S. (2016). “Televizyon Sosyolojisi”. Ankara: Phoenix Yayınları.
• CERECİ, S. (2013). "Türkiye’deki Televizyon Kanallarında Yayınlanan Haber Bültenlerinde Dilin Kullanılma Biçimi: Masalsı Anlatım." İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 2.1, 7-24.
• DEBORD, G. (2014). “Gösteri Toplumu”. (Çev.: Ayşen Ekmekçi ve Okşan Taşkent). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• ERTAN, C. (2016). “Beden Performans ve Birey: Bir Beden Modifikasyonu Olarak Dövme ve Bireysel Kimlik.” Ali Ergur (Ed.), Buruk Şenlik Enformasyon Toplumunda Anomi ve Yabancılaşmanın Yeni Biçimleri (ss.297-319) içinde. Ankara: Phoenix Yayınları.
• GERAY, H. (2011). “Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş”. Ankara: Genesis Kitap.
• GOMBRİCH, E.H. (2015). Görsel Temsil Psikolojisi Üzerine Yeni İncelemeler. (Çev.: Kemal Atakay). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. (1982).
• KALEM, M. (2010). “Sağlık Çalışanlarının Medyadaki Sağlık Haberlerine Karşı Tutum ve Davranışları” (Ankara Alan Araştırması), Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tez, Ankara.
• KIRIK, M. A. (2010) Etkileşimli Televizyon, İstanbul: Anahtar Kitapları.
• NİEDZVİESCKİ, H. (2010). Dikizleme Günlüğü. (Çev.: Gökçe Gündüç). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. (2009).
• PARSA, A. F., (2007). “İmgenin Gücü ve Görsel Kültürün Yükselişi”, Fotografya Dergisi, Sayı: 19, 1-10.
• POSTMAN, N. (1994). Televizyon Öldüren Eğlence. Çev.: Osman Akınhay, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• YURDİGÜL, Y. ve Elitaş, T. (2015). Sosyal Medyada Mahremiyet Sorunu Olarak Voyörizm (İnstagram Örneği Üzerinden)”. Medya ve Mahremiyetin Sınırları Ulusal Sempozyum.2013.