TOPLUMSAL REHABİLİTASYON VE HANZO FİLMİ

Yıl 2018, Sayı: 16, 31 - 50, 14.05.2019

Nuri Paşa Özer , Ali Erkam Yarar

https://doi.org/10.32952/atauniiletisim.491516

Cited By: 1

Öz

Hanzo
filmi (1975) doğada ele geçirilen ve kapatılan bir insanın
(Hanzo) rehabilite (tedavi) edilmesini anlatan trajikomik bir hikâyedir. Rehabilitasyon ile kastedilen aslında
toplumsallaştırma, olağanlaştırma ve toplumsal normlara uyumdur. Çalışmanın ana
temasını bu rehabilitasyon olgusu oluşturmaktadır. Aslında rehabilite etme adı
altında yapılan şey sadece toplumsal normların öğretilmesi ve dayatılmasıdır.
Hiçbir toplumsal norma sahip olmayan Hanzo, ancak kapatılarak tıbbi bir ortamda
doktorların iktidarı çerçevesinde rehabilite edilebilir ve “insanlaşabilir”.
Çalışmada söylem analizi yöntemi kullanılarak teorik çerçeve doğrultusunda film
analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular sonucunda, Hanzo’nun aslında rehabilite
edilmediği, tam aksine toplumsal iktidarın bir uzantısı olan hastane ve
doktorlar aracılığıyla toplumsallaştırılmaya ve olağanlaştırılmaya tabi
tutulduğu görülmüştür. Ayrıca filmde, öteki olana, damgalanmış olana karşı
tedavi adı altında yapılan uyumlaştırma, olağanlaştırma girişimleri ve toplumun
ötekiye olan bakış açısı çözümlenmeye çalışılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Hanzo, Toplumsallaşma, Rehabilitasyon, Damga, İktidar

Kaynakça

• ADORNO, W. Theodor ve HORKHEIMER Max (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. (Çev: Nihat Ülner ve Elif Öztarhan Karadoğan). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• AZİZ, Aysel (1982). Toplumsallaşma ve Kitlesel İletişim. Ankara: Ankara Üniversitesi Basın-Yayın Yüksekokulu Yayınları No:2.
• BERGER, L. Peter ve LUCKMANN Thomas (2008). Gerçekliğin Sosyal İnşası; Biri Bilgi Sosyolojisi İncelemesi, (Çev: Vefa Saygın Örgütle), İstanbul: Paradigma Yayınları.
• ERASMUS (2002). Deliliğe Övgü. (Çev: Vildan Kamer). İstanbul: Cem Yayınevi.
• FISKE, John (2003). İletişim Çalışmalarına Giriş. (Çev: Süleyman İrvan). (2. Baskı). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• FOUCAULT, Michel (2011). Büyük Kapatılma. (Çev: Işık Ergüden ve Ferda Keskin). (3. Baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• FOUCAULT, Michel (2012). İktidarın Gözü. (Çev: Işık Ergüden). (3. Baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• FOUCAULT, Michel (2014). Özne ve İktidar. (Çev: Işık Ergüden ve Osman Akınhay). (4. Baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• FOUCAULT, Michel (2015a). Deliliğin Tarihi. (Çev: Mehmet Ali Kılıçbay). (6. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.
• FOUCAULT, Michel (2015b). Hapishanenin Doğuşu. (Çev: Mehmet Ali Kılıçbay). (6. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.
• GIDDENS, Anthony (2012). Sosyoloji. (Editör: Cemal Güzel). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• GOFFMAN, Ervin (2014). Damga, Örselenmiş Kimliğin İdare Edilişi Üzerine Notlar. (Çev: Ş. Geniş, L. Ünsaldı, S.N. Ağırnaslı). Ankara: Heretik Yayınları.
• KAĞITÇIBAŞI, Çiğdem (2012). Benlik, Aile ve İnsan Gelişimi: Kültürel Psikoloji. (3. Baskı). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• KONGAR, Emre (2000). Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• KORKMAZ, Abdullah ve KOCADAŞ Bekir (2015). Toplumsal Sapma, Sapmanın Teorik Temelleri. (2. Baskı). İstanbul: Doğu Kütüphanesi.
• SEVERIN, Werner J. ve TANKARD, James W. (1994). Kitle İletişim Kuramları Kökenleri, Yöntem ve Kitle İletişim Araçlarında Kullanımları. (Çev: Ali Atıf BİR ve Serdar SEVER). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• TİMUÇİN, Afşar (2004). Felsefe Sözlüğü. (5. Baskı). İstanbul: Bulut Yayınları.
• ÜLKEN, Ziya Hilmi (1969). Sosyoloji Sözlüğü. İstanbul: Milli Eğitim Yayın Evi.
• http://www.imdb.com/title/tt0252496/ (Erişim Tarihi: 05.04.2017).
• http://www.sinemalar.com/film/2371/hanzo (Erişim Tarihi: 05.04.2017).