19 y.y. sonlarına doğru, sanayi devrimi, ticari faaliyetler ve demiryolu
taşımacılığının baş döndüren gelişimi, bireylerin yoğun biçimde hareketliliğine yol
açmıştır. Söz konusu hareketlilik, daha önce hiç olmadığı kadar sözel iletişimin, bir
başka deyişle, aracısız (direkt) ve kültürlerarası iletişim gereksinimini ortaya
koymuştur.
Osmanlı İmparatorluğu 'nun Müslüman ve Türk aileleri, yukarıda belirtilen
toplumsal, ekonomik ve siyasi bağlamla uyumlu olarak yabancı dil öğrenmeleri
amacıyla çocuklarını, imparatorluğun sınırları içerisinde yer alan yabancı okullara
göndermişlerdir.
Söz konusu çalışmamızda, 1870-1905 yılları arasında İstanbul Saint-
Joseph Erkek Lisesine kayıtlı öğrencilerin kültürlerarası iletişim yetileri, OBM'nin (
Avrupa Birliği Ortak Başvuru Metni, CERCL 2001) eylem odaklı yaklaşımı ve
Abdallah-Pretceille de Porcher'nin (1996) eğitimde kültürlerarası yaklaşım
çalışmaları ışığı altında örneklerle incelenmiştir.
Birincil Dil | tr;en |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 3 Aralık 2010 |
Gönderilme Tarihi | 3 Aralık 2010 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Sayı: 18 |