Öz
Dizimsel yapıda kelimelerin yüklemle ilişkisiyle cümleler, birbiriyle ilişkisiyle de kelime
grupları ortaya çıkar. Cümleler yargı bildirirken, kelime grupları yargı bildirmez. Türkçe, cümleye
göre kelime grupları bakımından daha fazla çeşitlilik gösterir. Buna rağmen söz dizimi öğretiminde
kelime gruplarına cümle incelemesi kadar yer verilmemekte, dolayısıyla cümlenin ögeleri bulunurken
kolayca kelime grubunun bir parçası cümlenin ögesi yapılabilmektedir. Ayrıca, ilköğretim ve
ortaöğretimde genelde, kelime gruplarından tamlayan tamlanan ilişkisi şeklinde kurulan isim
tamlaması ve sıfat tamlamasından geniş bir şekilde bahsedilmekte, diğer kelime gruplarına ise ya
çok az yer verilmekte ya da hiç yer verilmemektedir.
Bu çalışmada ilköğretim, ortaöğretim müfredatlarında ve dil bilgisi kitaplarında adı dahi geçmeyen,
bazı dilbilimciler tarafından sıfat tamlaması olarak değerlendirilen, bazı dilbilimciler tarafından
da belirteç öbeği adı verilen ancak sınırlı sayıdaki çalışmada zarf tamlaması olarak adlandırılan
kelime grupları üzerinde duruldu. Zarflar sıfatı ve zarfı pekiştiren, kuvvetlendiren,
derecelendiren; fiilleri ise durum, zaman, yer, soru ve sayı bakımından belirten kelimelerdir. İşte
zarf+sıfat, zarf+zarf yapılı kelime grupları zarf tamlaması olarak adlandırıldı ve mevcut dil
bilgisi eserleri de taranarak zarf, zarf tümleci ve bu türden yapıların genel bir değerlendirmesi
yapıldı.
Sonuç olarak bu türden yapılar sıfat tamlamasından ayrılarak zarf tamlaması adıyla dil bilgisi
kitaplarında yer verilmesi hem kelime çeşidi olarak
zarfın öğretilmesinde hem de cümlelerin ögelerine doğru ayrılmasında yarar
sağlayacaktır.
Within the syntactical structure the relation between words and predicates forms sentences and the
relation between words themselves forms name groups. Sentences express statements whereas word
groups don’t. Turkish bears a larger variety of word groups rather than of sentences. Nevertheless
sentence analysis receives much more attention than word group analysis in syntax teaching, and as
a result, a part of the word group can be misidentified as an element of a sentence. Besides,
generally in primary and secondary education, adjective complements and noun complements that are
derived from the word groups’ interrelation as the modified or the modifier are taught more
extensively than other word groups.
This study dwells on adverbial complements, which some linguists see as adjective complements and
others define as indicative groups (belirteç öbeği) and which are not mentioned about in grammar
books and in the curricula of primary and secondary education. Adverbs are words that intensify and
categorize adjectives and adverbs and modify the sense of a verb or their number. Adverb +
adjective, adverb + adverb structured word groups are defined as adverbial complements and
available grammar books were scanned and examined according to their approach towards adverbs,
adverbial complements and similar structures.
By defining such structures as adverbial complements and including them into grammar books will
result in their distinction from adjective complements, an addition to word variety in Turkish, and
also an easiness in the correct defining of the elements of a sentence.