YAŞAM BOYU ÖĞRENME MERKEZİ ÖĞRETMENLERİNİN YAŞAM BOYU ÖĞRENME EĞİLİM ve YETERLİKLERİ (İSMEK ÖRNEĞİ)*

Yıl 2021, Sayı: 42, 246 - 266, 30.06.2021

Püren Akçay

https://doi.org/10.33418/ataunikkefd.828696

Cited By: 3

Öz

Bu araştırmada, yaşam boyu öğrenme merkezi öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri ve eğilimleri arasındaki ilişkiyi çeşitlik değişkenler çerçevesinde ortaya koymak amaçlanmıştır. Yaşam boyu öğrenme merkezinde görev yapan öğretmenlerin, yaşam boyu öğrenme yeterlik ve eğilimlerinin yaşam boyu öğrenme felsefe ve politikası doğrultusunda olması beklenmektedir. Araştırma, yaşam boyu öğrenme merkezi öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri ve eğilimleri arasındaki ilişkiyi çeşitli değişkenler açısından inceleyen ilişkisel tarama modeli niteliğindedir. Araştırma verileri, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Sanat ve Meslek Eğitimi Kursları’nda (İSMEK) görev yapmakta olan öğretmenlerden elde edilmiştir. Araştırma Erdoğan ve Arsal (2016) tarafından geliştirilen ‘Yaşam boyu Öğrenme Eğilim Ölçeği’ ile Uzunboylu ve Hürsen (2011) tarafından geliştirilen ‘Yaşam Boyu Öğrenme Yeterlik Ölçeği’ ve ‘Kişisel Bilgi Formu’ kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmada elde edilen bulgulara göre yaşam boyu öğrenme merkezi öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin ve yeterliklerinin ortalamanın üstünde olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Yaşam boyu öğrenme, eğilim, yeterlik

Kaynakça

• Abbak, Y. (2018). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri ile yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi, Kayseri.
• Adıgüzel, O., Batur, H. Z. ve Ekşili, N. (2014). Kuşakların değişen yüzü ve Y kuşağı ile ortaya çıkan yeni çalışma tarzı: Mobil yakalılar. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(19), 165-182.
• Aksoy, M. (2013). Kavram olarak hayat boyu öğrenme ve hayat boyu öğrenmenin Avrupa Birliği serüveni. Bilig, (64), 23-48.
• Akyol, B., Başaran, R. ve Yeşi̇lbaş, Y. (2018). Halk eğitim merkezlerine devam eden kursiyerlerin yaşam doyum düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (48), 301-324.
• Anagün, Ş. S., Atalay, N., Kılıç, Z. ve Yaşar, S. (2016). Öğretmen adaylarına yönelik 21. yüzyıl becerileri yeterlilik algıları ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 160-175.
• Arcagök, S. ve Şahi̇n, Ç. (2014). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (16), 394-417. Doi: 10.14520/adyusbd.705.
• Armağan, İ. (1983). Bilimsel yöntem yöntembilim l, Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Yayınları, İzmir.
• Avrupa Birliği (2006). Yaşam boyu öğrenmede anahtar yeterlilikler. Avrupa Topluluğu, Belçika.
• Ayaz, C. ve Ünal, F. (2016). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(44), 847–856.
• Ayra, M, ve Köstereli̇oğlu, İ. (2015). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin mesleki öz yeterlik algıları ile ilişkisi. Education Sciences, 10(1), 17-28.
• Ayra, M., Kösterioğlu, İ. ve Çelen, Ü. (2016). Identifying the lifelong learning tendencies of the teachers in terms of different variables. Hitit University Journal of Social Sciences Institute, 9(1), 501-520.
• Babanlı, N. ve Akçay, R. C. (2018). Yetişkin eğitimindeki kursiyerlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(9), 87-104. Doi: 10.29129/inujgse.411354
• Bağcı, Ş. (2015). Türkiye’de yaşam boyu öğrenme: Piyasacı ve muhafazakâr. Mülkiye Dergisi, 39(3), 211-244.
• Beyci̇oğlu, K. ve Konan, N. (2008). Yaşam boyu öğrenme ve Avrupa eğitim politikaları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(24), 369-382.
• Bi̇lasa, P. ve Taşpınar, M. (2017). Hayat boyu öğrenme kapsamında anahtar yeterliliklerin belirlenmesi: Türkiye için durum analizi. Milli Eğitim Dergisi, 46(215), 129-144.
• Blaschke, L. M. (2012). Heutagogy and lifelong learning: A review of heutagogical practice and self-determined learning. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 13(1), 56–71.
• Budak, Y. (2009). Yaşam boyu öğrenme ve ilköğretim programlarının hedeflemesi gereken insan tipi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(3), 693-708.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. (22. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak E., Akgün Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirer, F. (2018). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Yayıncılık.
• Carr, A., Balasubramanian, K., Atieno, R. and Onyango, J. (2018). Lifelong learning to empowerment: beyond formal education. Distance Education, 39(1), 69-86.
• Chiappe, A., Samper, A. M. T., Wills, A. E. and Restrepo, I. (2020). Rethinking 21st century schools: the quest for lifelong learning ecosystems. Ensaio: Avaliação e Políticas Públicas em Educação, 28(107), 521-544.
• Dehmell, A. (2006). Making a European area of lifelong learning a reality? Some critical reflections on the European Union’s lifelong learning policies. European Union Education and Training Policy, 42(1), 49-62.
• Demirel, M., ve Akkoyunlu, B. (2017). Prospective teachers' lifelong learning tendencies and ınformation literacy self-efficacy. Educational Research and Reviews, 12(6),329-337.
• Deveci, T. (2018). Meaning in life and lifelong learning: The case of Turkish ımmigrants in the United Arab Emirates. Sınırsız Eğitim ve Araştırma Dergisi, 3(2), 29-57.
• Diker C. Y. ve Demirel, M. (2010). Lifelong learning tendency scale: the study of validity and reliability. Procedia Social and Behavioral Sciences 5, 2343–2350
• Diker C. Y. ve Demirel, M. (2012). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42, 108-120.
• Dineveski, D. and Dineveski, I. V. (2004). The concepts of universty lifelong learning provision in Europe. Transition Studies Review, 13(3), 227-235.
• Doğan, S. ve Kavtelek, C. (2015). Hayat boyu öğrenme kurum yöneticilerinin hayat boyu öğrenmeye ilişkin algıları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 82-104.
• Dündar, H. (2016). Sınıf öğretmeni adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Ekşi̇oğlu, S., Tarhan, S. ve Çeti̇n Gündüz, H. (2017). Yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile özyetkinlik beklentisi ve kişilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(5), 1925-1940.
• Erdoğan, G. D. ve Arsal, Z. (2016). The development of lifelong learning trends scale. Sakarya University Journal of Education, 6(1), 114-122.
• Erdoğan, D. ve Eker, C. (2020). Türkçe öğretmen adaylarının 21.yy becerileri ile yaşam boyu öğrenme eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Karaelmas Journal of Educational Sciences 8,118-148.
• Fıgel, J. (2007). Key competences for lifelong learning European reference framework, European Communities, Belgium.
• Gregg, J.P. (1996). Psychological implications and personal perceptions of lifelong learning adults in life satisfaction and self-esteem (Unpublished doctoral dissertation),.Wayne University, USA.
• Günüç, S., Odabaşı, H. ve Kuzu, A. (2012). Factors Affecting Lifelong Learning. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 11(2), 309-325.
• Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü (2018). Hayat Boyu Öğrenme Kurumları Yönetmeliği, Resmi Gazete,30388.
• Hugh, M.L., Chou, C., Chen, C. H. and Qwn, Z. Y. (2010). Learner readiness for online learning: Sclae development and student perceptions. Computer & Education, 31, 1-11.
• Hürsen, Ç. (2011). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yaklaşımına yönelik görüş, tutum ve yeterlik algılarının değerlendirilmesi (Unpublished doctorate thesis). Yakın Doğu Üniversitesi, Kıbrıs.
• Kalkınma Bakanlığı (2013). Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018).
• Karakuş, C. (2013). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(3), 26-35.
• Kazu, İ. Y.ve Erten, P. (2016). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. İlköğretim Online, 15(3), 838-854. Doi: 10.17051/io.2016.07530
• Kaya, H. (2014). Küreselleşme sürecinde yaşam boyu öğrenme ve yetişkin eğitimi gerçeği. Akademik İncelemeler Dergisi, 9(2), 91-111. Doi: 10.17550/aid.94961
• Kılıç, N. ve Taşpınar, M. (2017). Halk eğitimi merkezi öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları, 6(2), 14-25.
• Kılıç, H. ve Tuncel, A. Z. (2014). İlköğretim branş öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 4(7), 25-37.
• Kılınç. H. H. ve Yenen, E. T. (2015). Halk eğitim merkezi kursiyerlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. International Journal of Social Science, 35, 187-198. Doi:10.9761/JASSS2940
• Kırılmazkaya, G. (2018). An ınvestıgatıon of preservıce teachers’ readıness for theır self- dırected learnıng. Turkish Studies, Educational Sciences 13(11), 865-877. Doi: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12931
• Kıvrak, E. (2007). Avrupa Birliği ve Türkiye’de yaşam boyu öğrenme politikaları ve istihdam ilişkisinin değerlendirilmesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Kirby, J. R., Knapper, C., Lamon, P. and Egnatoff, W. (2010). Development of a scale to measure lifelong learning. International Journal of Lifelong Education 29(3), 91-302. Doi: 10.1080/02601371003700584.
• Kocayi̇ği̇t, A. ve Aldan Karademi̇r, Ç. (2020). Türkçe dersi öğretim programı “öğrenmeyi öğrenme” yetkinlik alanının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(4), 1225-1236. Doi: 10.18506/anemon.640835.
• Konokman, G. ve Yelken, T. (2014). Eğitim fakültesi öğretim elemanlarının yaşam boyu öğrenme yeterliklerine ilişkin algıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(29-2), 267-281.
• Kozikoğlu İ. ve Altunova N. (2018). Öğretmen adaylarının 21. yüzyıl becerilerine ilişkin öz-yeterlik algılarının yaşam boyu öğrenme eğilimlerini yordama gücü. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 8(3), 522-531.
• Köğce, D., Özpınar, İ., Mandacı Şahin, S. ve Aydoğan Yenmez, A. (2014). Öğretim elemanlarının 21. yüzyıl öğrenen standartları ve yaşam boyu öğrenmeye ilişkin görüşleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 185-213.
• Kumral ve Akçay (2019). Hayat boyu öğrenme merkezi öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme yeterlilikleri ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi (İSMEK örneği). Internatıonal Journal Of Socıal Humanıtıes Scıences Research, 40, 1955-1970.
• Mesleki Yeterlilik Kurumu (2015). Türkiye yeterlilikler çerçevesi.
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2014). Türkiye Hayat Boyu Öğrenme Strateji Belgesi ve Eylem Planı (2014-2018). MEB. Ankara.
• Özçi̇ftçi̇, M. ve Çakır, R. (2015). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ve eğitim teknolojisi standartları özyeterliklerinin incelenmesi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(1), 1-19. Doi: 10.17943/etku.57410.
• Özdamlı, F. (2009). A culturel adaptation study of multimedia course materials forum to Turkish. World Journal on Educaitonal Technology, 1(1), 30-45.
• Pepin, L. (2007). The history of EU cooperation in field of education and training how lifelong learning became a strategic objective. European Journal of Education, 42(1), 121-132.
• Poyraz, H. (2014). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme profilleri ile kurumları tarafından desteklenme algıları arasındaki ilişki (Sakarya ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• Poyraz, H. ve Ti̇trek, O. (2016). Development of lifelong learning ın Turkey. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1),
• Samancı, O. ve Ocakcı, E. (2017). Hayat Boyu Öğrenme. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (24), 711-722.
• Seçkin, O. (2015). Türkiye’de hayat boyu öğrenme politikalarının geliştirilmesi: Hayat boyu öğrenme koordinasyon kanunu (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
• Tabachnick, B.G. and Fidell, L.S. (2013). Using Multivariate Statistics (sixth ed.) Pearson, Boston.
• Soran, H., Akkoyunlu, B., ve Kavak, Y. (2006). Yaşam boyu öğrenme becerileri ve eğiticilerin eğitimi programı: Hacettepe Üniversitesi örneği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(30), 201-210.
• Şahin, M., Akbaşlı, S. ve Yanpar Yelken, T. (2010). Key competences for lifelong learning: The case of prospective teachers. Educational Research and Review, 5(10), 545-556.
• Şahin, Ç. ve Arcagök, S. (2014). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16, 394-417.
• Şahi̇n, S., Köğce, D., Özpınar, İ. ve Yenmez, A. (2014). Öğretim elemanlarının 21. yüzyıl öğrenen standartları ve yaşam boyu öğrenmeye ilişkin görüşleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (22), 185-213.
• Tenekeci, F., ve Uzunboylu, H. (2020). Determining the relationship between the attitudes of private teaching institution teachers towards lifelong learning and their competence. International Journal of Learning and Teaching, 12(1), 1-16. Doi: 10.18844/ijlt.v12i1.4559
• Toprak, M. ve Erdoğan, A. (2012). Yaşam boyu öğrenme: kavram, politika, araçlar ve uygulama. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(2), 69-91.
• Tortop, Ö. (2010). Avrupa Birliği hayat boyu öğrenme temel yeterlik alanları: Türkiye durumu (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Tunca, N., Alkın Şahin, S. ve Aydın, Ö. (2015). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 432-446.
• Uslu, T., Şahin, D. R. ve Çam, D. (2012). Yaş ve kuşak farklılıklarına göre internet ve bilgi teknolojileri kullanımının düzeyi, yarattığı tekno-politik stres ve sonuçları. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 7(1), 76-93.
• Uzunboylu, H. ve Hürsen, Ç. (2011). Yaşam boyu öğrenme yeterlik ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 449-460.
• Van De Ven, A. and Ferry, D. L. (1979). Measuring and assessing organization. New York: John Wiley & Sons Inc.
• Yahşi Cevher, Ö., Yılmaz A., Y. ve Enser, R. (2016). Yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin yabancı dil olarak Türkçe edinimine etkisi. Journal of Human Sciences, 13(1), 277-284.
• Yaman, F. ve Yazar, T. (2015). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi (Diyarbakır İli Örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 2(4), 1553-1566.
• Yapıcı, M. ve Yapıcı, Ş. (2013). Öğretmen adaylarının pedagojik formasyona ilişkin metaforları. Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 1421-1429.
• Yenice, N. ve Tunç, G. A. (2019). An analysis of pre-service teachers’ lifelong learning tendencies and their individual ınnovativeness levels. Kastamonu Education Journal, 27(2), 753-765.
• Yıldız Durak, H. ve Teki̇n, S. (2020). Öğretmenlerin hayat boyu öğrenme yeterliliklerinin kişisel ve mesleki değişkenlere göre incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 221-235. Doi:10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547041
• Yılmaz, M. (2016). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(35), 0-0.
• Yılmaz, R. ve Beşkaya, Y. (2018). Eğitim yöneticilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 51 (1), 159-181 . Doi: 10.30964/auebfd.406246
• Yılmaz, M. (2018). Lifelong learning tendencies of prospective teachers receiving pedagogical formation education. Universal Journal of Educational Research, 6(8), 1684-1691.