Öz
Political engagement is declining steadily across the globe, which, in a sense, could be denoted as “political alienation”. Lack of confidence to political corporations, change from collectivist ways of life to individualism, liberalistic practices in lifetimes and correspondingly downsizing of the state in activities of daily living, and increasing erosion in moral values which hold people together are seen among primary reasons of alienation mentioned above. Despite of this unfavorable scenery, there is a inevitable political sphere consist of governed and governing among the facts of life. Requisition task of politicians are taken shape by propaganda. Despite the fact that to elect and be elected phenomenon should be a voluntary application, this phenomenon is occurred by infusion and direction. In today’s world, propaganda techniques are more show postmodern features more than convectional. Especially, the improvements in information technologies have changed the formal and informal form of propaganda. Political preferences are affected from mass media which a veritable turn into “consciousness industry”. It is claimed by some researchers that mass media have significant effect on political choices. In this direction, the objectives of this study are to investigate what degree the media effect the people political attitudes and preferences. To test this research question, a survey conducted face to face in Yalova on people who are over voting age.
Anahtar Kelimeler
Mass Media Turkish Voter Political Propaganda Politics Power of Mass Media Politics
Kaynakça
- Thomson, D. (1997). Siyasi Düşünce Tarihi. İstanbul: Şule Yayınları.
- Akgün, B. (2007). Türkiye’de Seçmen Davranışı, Partiler ve Siyasal Sistem. Ankara:Nobel Yayınları,.
- Arslan, A. (2007). “Seçim Sonuçları Temelinde Türkiye’nin Siyasi yapısı”, Uluslar arası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(1), 1-30.
- Baykal, D. (1970). Siyasal Katılma: Bir Davranış İncelemesi. Ankara: AÜSBF Yayınları.
- Demir, Ö., Acar, M. (2002). Sosyal Bilimler Sözlüğü (3. Baskı). İstanbul: Vadi Yayınları. www.edelman.com/news/trust/2011
- Erdoğan, İ. (2002). İletişimi Anlamak. Ankara: Erk Yayınları.
- Gomez,Brad T., J, Matthew Wilson. (Oct. 2001). “Political Sophistication and Economic Voting in the American Electrate: A Theory of Heterogeneous Attribution”. American jurnal of Political Science, Vol. 45, No. 4.
- Gülmen, Y. (1979). Türk Seçmen Davranışı. İstanbul: İÜİF Yayınları.
- Harrop, M.,W., L, Miler.( 1987). Election and Voters a Comparative Introdoction. London, Mcmillan.
- Işık, M. (2005). Kitle İletişim Teorilerine Giriş (2.Baskı). Konya: Eğitim Kitabevi.
- Kalaycıoğlu, E. (Spring 1999).“The Shaping of Party Prefereces in Turkey: Coping With the Post-Cold War Era”. New Perspectives on Turkey, Vol. 20.
- Kapani, M.( 1992). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınları.
- Lenart, S. (1994). Shaping Political Attitudes: The Impack of Inter Personal Communication and Mass Media, Newbury Park: Sape Publicatiosn. www.medyatava.com/haber/62457
- Sencer, M. (1974). Türkiye’de Sınıfsal Yapı ve Seçmen Davranışları. İstanbul: May Yayınları.
- Turan, İ.(1997). Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Yayınları.
- Türk Dil Kurumu (1992). Türkçe Sözlük I. İstanbul: Milliyet Basımevi.
- Türkoğlu, N. (2007). İletişim Bilimlerinden Kültürel Çalışmalara Toplumsal İletişim Tanımlar, Kavramlar, Tartışmalar. İstanbul: Kalemus Yayınları.
- Yavuz, Ş. (2005). Medya ve İzleyici Bitmeyen Tartışma. Ankara: Vadi Yayınları.
- Yaylagül, L. (2006). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları. www.ysk.gov.tr
Öz
Dünya genelinde insanların siyasete katılma aktivitesinde gün geçtikçe azalma görülürken, bir
bakıma bu siyaset olgusuna karşı “yabancılaşma” olarak da değerlendirilebilir. Bunun başlıca sebepleri
arasında siyaset kurumuna olan güvensizlik, insanların kolektif yaşam biçiminden çok ; “ben” merkezli
bireysel yaşam biçimini benimsemeleri, küresel anlamda uygulanan liberal yaşam pratikleri ve buna
bağlı olarak devlet aygıtının (kamunun) görece küçülmesi ve insanları bir arada tutan moral değerlerin
erozyona uğraması gösterilebilir. Tüm bu olumsuz tabloya rağmen hayatın gerçekleri arasında, yöneten
ve yönetilenden oluşan kaçınılmaz bir siyaset alanından da bahsedebiliriz. Siyaset erbabının görev talebi
kadim bir özellik olan propaganda kanalıyla gerçekleşmektedir. Bununla birlikte rızaya dayalı bir eylem
olması gereken seçme ve seçilme olgusu, rızadan ziyade daha çok telkin ve yönlendirilmeler sonucu şekillenmektedir.
Propaganda teknikleri günümüz koşullarında konvansiyonel metotlardan çok, post modern
özellikler barındırmaktadır. Özellikle bilişim sektöründeki hızlı gelişmeler, siyasal propagandanın formel
ve informel yapısını da etkilemiştir. Adeta bir “bilinç endüstrisine” dönüşen medyadan, siyasal tercihler
de ister istemez etkilenmektedir. Bu çalışmadaki amacımız, yapılan bilimsel çalışmalar sonucunda yadsınamaz
bir güce sahip olduğu iddia edilen medyanın, kişilerin siyasal tutum veya tercihlerine ne derece
etki edip-etmediğini araştırmaktır. Bahsi geçen iddianın test alanı olarak Yalova ili tercih edilmiştir.
Çalışmamız ampirik bir özellik taşımakta olup Yalova ve ona bağlı ilçelerde seçmen çağındaki insanlarla
yüz yüze ve random araştırma teknikleri uygulanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Medya Türk Medyası Türk Seçmeni Siyasal Propaganda Yalova Seçmeni Siyaset Medyanın Gücü
Kaynakça
- Thomson, D. (1997). Siyasi Düşünce Tarihi. İstanbul: Şule Yayınları.
- Akgün, B. (2007). Türkiye’de Seçmen Davranışı, Partiler ve Siyasal Sistem. Ankara:Nobel Yayınları,.
- Arslan, A. (2007). “Seçim Sonuçları Temelinde Türkiye’nin Siyasi yapısı”, Uluslar arası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(1), 1-30.
- Baykal, D. (1970). Siyasal Katılma: Bir Davranış İncelemesi. Ankara: AÜSBF Yayınları.
- Demir, Ö., Acar, M. (2002). Sosyal Bilimler Sözlüğü (3. Baskı). İstanbul: Vadi Yayınları. www.edelman.com/news/trust/2011
- Erdoğan, İ. (2002). İletişimi Anlamak. Ankara: Erk Yayınları.
- Gomez,Brad T., J, Matthew Wilson. (Oct. 2001). “Political Sophistication and Economic Voting in the American Electrate: A Theory of Heterogeneous Attribution”. American jurnal of Political Science, Vol. 45, No. 4.
- Gülmen, Y. (1979). Türk Seçmen Davranışı. İstanbul: İÜİF Yayınları.
- Harrop, M.,W., L, Miler.( 1987). Election and Voters a Comparative Introdoction. London, Mcmillan.
- Işık, M. (2005). Kitle İletişim Teorilerine Giriş (2.Baskı). Konya: Eğitim Kitabevi.
- Kalaycıoğlu, E. (Spring 1999).“The Shaping of Party Prefereces in Turkey: Coping With the Post-Cold War Era”. New Perspectives on Turkey, Vol. 20.
- Kapani, M.( 1992). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınları.
- Lenart, S. (1994). Shaping Political Attitudes: The Impack of Inter Personal Communication and Mass Media, Newbury Park: Sape Publicatiosn. www.medyatava.com/haber/62457
- Sencer, M. (1974). Türkiye’de Sınıfsal Yapı ve Seçmen Davranışları. İstanbul: May Yayınları.
- Turan, İ.(1997). Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Yayınları.
- Türk Dil Kurumu (1992). Türkçe Sözlük I. İstanbul: Milliyet Basımevi.
- Türkoğlu, N. (2007). İletişim Bilimlerinden Kültürel Çalışmalara Toplumsal İletişim Tanımlar, Kavramlar, Tartışmalar. İstanbul: Kalemus Yayınları.
- Yavuz, Ş. (2005). Medya ve İzleyici Bitmeyen Tartışma. Ankara: Vadi Yayınları.
- Yaylagül, L. (2006). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları. www.ysk.gov.tr
Ayrıntılar
| Birincil Dil | tr;en |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 21 Mayıs 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 18 Sayı: 1 |
