Türk Sanatı tarihinde ahşap direkli düz tavanlı cami geleneğinin kökeni Karahanlı devrine kadar inmektedir. Büyük Selçuklu ve Gazneli devirlerinde devam eden bu gelenek Anadolu Selçuklu, Beylikler ve Osmanlı dönemlerinde de varlığını sürdürmüştür. Anadolu’nun birçok yöresinde ahşap direkli düz tavanlı cami ve mescitlerle karşılaşılmaktadır. Türkiye’nin hemen her bölgesinde olduğu gibi Erzurum merkezde de ahşap direkli düz tavanlı cami ve mescitler inşa edilmiştir. Bunlar daha çok 16. Yüzyıl ile 19. Yüzyıl arası dönemlere ait olan örneklerdir. Erzurum’da ki ahşap direkli düz tavanlı cami ve mescitler içerisinde restorasyonu Vakıflar Genel Müdürlüğü Erzurum Vakıflar Bölge Müdürlüğü tarafından onarım ve yenileme çalışmaları yapılan beş (5) caminin restorasyon öncesi ve sonrası durumunun karşılaştırılması bu çalışma ile yapılarak restorasyon öncesi ve restorasyon sonrası genel durumları ortaya konularak analizleri yapılmaya çalışılmıştır.
Arseven, C. E. (1954). Türk sanatı tarihi. İstanbul: İstanbul Milli Eğitim Basımevi.
Aslanapa, O. (1997). Türk sanatı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Ayverdi, E. H. (1966). Osmanlı mimarisi eserleri Osmanlı mimarisinin ilk devri. İstanbul: Baha Matbaası.
Çetiner, M. (1990). Sinanlı Ulu Cami. http://www.envanter.gov.tr/anit/index/detay/37376. (Temel ve Kimlik Bilgileri) Erişim Tarihi 13.11.2018.
Duran, R. (1988). “Konya Sarayönü’nde üç ahşap cami”. Vakıflar Dergisi. S.20, 47-62.
Evliya Çelebi Seyahatnamesi, (1966) İstanbul s. 501. (Akt. Hüseyin Yurttaş, 2001, s.192)
Kızıltan, A. (1958). Anadolu beyliklerinde cami ve mescitler. İstanbul: Güven Basımevi.
Konyalı, İ.H. (1960). Abideleri ve Kitabeleri ile Erzurum Tarihi. İstanbul: Erzurum Tarihini Araştırma ve Tanıtma Derneği Yayınları.
Otto Dorn, K. (1959). “Seldshukische Holzsãulenmoscheen”. Aus der Welt der Kunst. Berlin ss.77-84 (Akt. Gönül Öney, 1990, s.10).
Öney, G. (1989). Beylikler Devri Sanatı XIV.-XV. Yüzyıl (1300-1453). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Öney, G. (1990). Ankara Arslanhane Cami. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Yurttaş, H., (2001). “Erzurum Ulu Camii’ne Ait Yeni Bir Kitabe ve Yapı Hakkında Bazı Düşünceler”. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi. S. 17, s.192.
Yurttaş, H., Özkan, H., Köşklü, Z., Tali, Ş., Okuyucu, D., Geyik, G., Kındığılı M. (2008). Yolların, Suların ve Sanatın Buluştuğu Şehir Erzurum. Ankara: Kariyer Matbaacılık.
Year 2019,
Cilt: 23 Özel Sayı, 1941 - 1962, 31.12.2019
Arseven, C. E. (1954). Türk sanatı tarihi. İstanbul: İstanbul Milli Eğitim Basımevi.
Aslanapa, O. (1997). Türk sanatı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Ayverdi, E. H. (1966). Osmanlı mimarisi eserleri Osmanlı mimarisinin ilk devri. İstanbul: Baha Matbaası.
Çetiner, M. (1990). Sinanlı Ulu Cami. http://www.envanter.gov.tr/anit/index/detay/37376. (Temel ve Kimlik Bilgileri) Erişim Tarihi 13.11.2018.
Duran, R. (1988). “Konya Sarayönü’nde üç ahşap cami”. Vakıflar Dergisi. S.20, 47-62.
Evliya Çelebi Seyahatnamesi, (1966) İstanbul s. 501. (Akt. Hüseyin Yurttaş, 2001, s.192)
Kızıltan, A. (1958). Anadolu beyliklerinde cami ve mescitler. İstanbul: Güven Basımevi.
Konyalı, İ.H. (1960). Abideleri ve Kitabeleri ile Erzurum Tarihi. İstanbul: Erzurum Tarihini Araştırma ve Tanıtma Derneği Yayınları.
Otto Dorn, K. (1959). “Seldshukische Holzsãulenmoscheen”. Aus der Welt der Kunst. Berlin ss.77-84 (Akt. Gönül Öney, 1990, s.10).
Öney, G. (1989). Beylikler Devri Sanatı XIV.-XV. Yüzyıl (1300-1453). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Öney, G. (1990). Ankara Arslanhane Cami. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Yurttaş, H., (2001). “Erzurum Ulu Camii’ne Ait Yeni Bir Kitabe ve Yapı Hakkında Bazı Düşünceler”. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi. S. 17, s.192.
Yurttaş, H., Özkan, H., Köşklü, Z., Tali, Ş., Okuyucu, D., Geyik, G., Kındığılı M. (2008). Yolların, Suların ve Sanatın Buluştuğu Şehir Erzurum. Ankara: Kariyer Matbaacılık.
Berkli, Y., & Özsağlıcak, Ş. (2019). Erzurum’da Bir Kısım Ahşap Direkli Caminin Restorasyon Öncesi ve Sonrası Durumunun Karşılaştırılması. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(4), 1941-1962.