Nadir Şah’ın öldürülmesinden sonra Azerbaycan’da ortaya çıkan
Hanlıklar Dönemi’nde, hanlıklar kendi aralarında siyasî birlik
oluşturamadığından birer birer Rusya’ya teslim olmuşlardır. İran,
bölgedeki hâkimiyetini kaybetmemek için Rusya ile yaptığı
savaşlarda yenilince, önce Gülistan Antlaşması (1813), ardından da
Türkmençay Antlaşmasını (1828) imzalamıştır. İran, Türkmençay
Antlaşmasıyla Revan ve Nahçıvan’ın da Rusya’nın hâkimiyetine
girmesini kabul etmiş ve bu fiili durum Osmanlı Devleti’ne de Edirne
Antlaşmasıyla (1829) onaylatılmıştır. Türkmençay Antlaşması
sonuçları itibariyle bugün de güncelliğini korumaktadır. Yapılan bu
antlaşmayla, Azerbaycan Türkleri ikiye bölünmüş olup, bu problem
halen devam etmektedir. Bir diğer önemli sorun da, Rusya’nın,
antlaşmaya koydurduğu 15. maddeye dayanarak, Revan başta olmak
üzere bölgeye, İran’da, Osmanlı Devleti’nde ve kendi topraklarında
yaşayan Ermenileri göç ettirmesidir. Antlaşma öncesinde bölgede
çoğunlukta bulunan Türkler planlı olarak yapılan bu göçler
neticesinde nüfus olarak azınlığa düşmüş ve böylece Ermenistan
Devleti’nin temelleri atılmıştır.
Birincil Dil | tr; en |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Şubat 2010 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 14 Sayı: 36 |