The Effect of Tutor Supported Teaching Model on Turkish Speaking Skills and Anxiety Levels of Foreign Students

Yıl 2019, Sayı: 64, 535 - 552, 31.01.2019

Bahadir Gücüyeter İzzet Şeref , Ahmet Karadoğan

https://doi.org/10.14222/Turkiyat4054

Öz

The aim of this study is to determine the effect of the Tutor Supported Learning Model on Turkish speaking skills and speaking concerns of B1 students who learn Turkish as a foreign language. With Tutor reports, data will be more concrete. The explanatory designs, which are among the mixed method designs, were used in this research. The quantitative design of the study was the experimental design with pre-test and post-test control group. The qualitative dimension was planned in the phenomenological design of qualitative research designs. Study group of the study 2017-2018 academic years Atatürk University Turkish Teaching Research and Application Center (ATATÖMER) consists of 12 foreign students learning Turkish at B1 level. The tutors who made the application were selected among the last year students of Atatürk University, Kâzım Karabekir Faculty of Education, Turkish Language and Literature Teaching. The quantitative data of the study were collected through the “Second Language Speaking Anxiety Scale” and “Speaking Skill Assessment Scale” and the qualitative data were collected by the reports written by the tutors at the end of each week. The Wilcoxon Test was used in the analyses of the quantitative data. Reports with qualitative data were presented directly and evaluated by the researchers. As a result, it was observed that the Tutor Supported Learning Model was not effective in reducing the Turkish speaking anxiety of students who learn Turkish as a foreign language. However, it was observed that it contributed to the development of Turkish speaking skills. Furthermore, according to the tutor reports, it can be said that the teaching process based on the model was successful.

Anahtar Kelimeler

Teaching Turkish to foreigners, Tutor Supported Learning Model, speaking anxiety, speaking skill.

Tutor Destekli Öğretim Modeli’nin Yabancı Öğrencilerin Türkçe Konuşma Becerilerine ve Kaygı Düzeylerine Etkisi

Öz

Bu çalışmanın amacı, Tutor Destekli Öğretim Modeli’nin yabancı dil olarak Türkçe öğrenen B1 seviyesindeki öğrencilerin Türkçe konuşma becerilerine ve konuşma kaygılarına etkisini ortaya koymaktır. Bununla birlikte uygulamayı yapan tutorların raporlarından hareketle ulaşılan bulguları daha somut bir şekilde ifade etmektir. Araştırmada karma yöntemli desenlerden olan açımlayıcı sıralı desen tercih edilmiştir. Çalışmanın nicel deseni, ön test-son test kontrol gruplu deneysel desendir. Nitel boyutu ise nitel araştırma desenlerinden olgubilimsel desende planlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu 2017-2018 öğretim dönemi Atatürk Üniversitesi Türkçe Öğretimi Araştırma ve Uygulama Merkezi (ATATÖMER) B1 seviyesinde Türkçe öğrenen 12 yabancı öğrenciden oluşturmaktadır. Uygulamayı yapan tutorlar ise Atatürk Üniversitesi Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği son sınıf öğrencileri arasından seçilmiştir. Çalışmanın nicel verileri “İkinci Dil Konuşma Kaygısı Ölçeği” ve “Konuşma Becerisi Değerlendirme Ölçeği” aracılığıyla, nitel verileri ise tutorların süreçle ilgili her haftanın sonunda yazdıkları raporlarla toplanmıştır. Nicel verilerin analizinde Wilcoxon işaretli sıralar testi kullanılmıştır. Nitel veriler olan raporlar doğrudan sunulmuş ve araştırmacılar tarafından değerlendirilmiştir. Sonuç olarak Tutor Destekli Öğretim Modeli’nin yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin Türkçe konuşma kaygılarını azaltmada etkili olmadığı ancak Türkçe konuşma becerilerini geliştirmede katkı sağladığı görülmüştür. Ayrıca tutor raporlarına göre,  ilgili model temelli tasarlanan öğretim sürecinin başarılı olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Yabancılara Türkçe öğretimi, Tutor Destekli Öğretim Modeli, konuşma kaygısı, konuşma becerisi.

Kaynakça

• Boylu, E. ve Çangal, Ö. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Bosna-Hersekli öğrencilerin konuşma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 4 (1), 349-368. Calp, M. (2007). Özel öğretim alanı olarak Türkçe öğretimi. Konya: Eğitim Yayınları. Condravy, J. (1995). Tutors learning about learning: An assessment. Research and Teaching in Developmental Education, 11 (2), 43-56. Creswell, J. W. (2016). Araştırma deseni. (Çev. Ed. S. B. Demir). Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık. Creswell, J. W. and Plano Clark, V. L. (2015). Karma yöntem araştırmaları. (Çev. Ed. Y. Dede ve S. B. Demir). Ankara: Anı Yayıncılık. García-Peñalvo, F. J. and Seoane Pardo, A. M. (2014). Online tutor 2.0: Methodologies and case studies for successful learning. Hershey, PA: IGI Global. doi:10.4018/978-1-4666-5832-5 Janmaat, V., Kortekaas, K., Moerland, T., Vereijken, M., Schoones, J., Vlieg, A. and Dekker, F. (2014). Research-tutored learning: An effective way for students to benefit research by critical appraisal. Medical Science Educator, 23, 269-277. Karçiç, A. ve Çetin, M. (2015). Yabancı Dil Türkçe Öğreniminde Konuşma Becerisinin Gelişimini Engelleyen Kaygılar Üzerine (Bosna Hersek örneğinde). Electronic Turkish Studies, 10 (11), 971-986. McKay, T. M. (2016). Do tutors matter? Assessing the impact of tutors on firsty ear academic performance at a South African university. Journal of Student Affairs in Africa, 4 (1) 2016, 53-64. Melanlıoğlu, D. ve Demir, T. (2013). Türkçe Öğrenen Yabancılar İçin Konuşma Kaygısı Ölçeğinin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies, 6 (3), 389-404. Patton, M. Q. (2014). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları. Pettenati, M. C., Khaled, O. A., Vanoirbeek, C. and Dino Giuli, D. (2000). The learning tutor: A web based authoring system to support distance tutoring. Journal of Educational Technology & Society, 3 (4), 151-164. Roscoe, R. D. and Chi, M. T. H. (2007). Understanding tutor learning: knowledge-buildingand knowledge-telling in peer tutors’ explanations and questions. Review of Educational Research, 77 (4), 534-574 Roscoe, R. D. and Chi, M. T. H. (2008). Tutor learning: The role of explaining and responding to questions. Instructional Science, 36 (4), 321-350. Sallabaş, M. E. (2012). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin konuşma kaygılarının değerlendirilmesi. Turkish Studies, 7 (3), 2199-2218. Sevim, O. (2014). Yabancı uyruklu öğrencilerin Türkçe konuşma kaygılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. EKEV Akademi Dergisi, 18 (60), 389-402. Soares, A. P., Nakayama, M. K., Silveira, R. A., Pacheco, A. S. V., de SáFreire, P. and Benetti, K. (2009). Trust and Conflicts in Distance Learning Higher Education Courses Tutor Teams. İn: Tatnall A. ,Jones A. (eds) Education and Technology for a Better World. WCCE 2009. IFIP Advances in Information and Communication Technology, 302. Springer, Berlin, Heidelberg. Solak, E. M. ve Yılmaz, F. (2017). Türkçe öğrenen yabancı uyruklu öğrencilerin konuşma kaygısı nedenleri ve düzeyleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 6 (1), 2146-9199. Tan, Ş. (2005). Öğretimi Planlama ve Değerlendirme. PegemA Yayıncılık. Ankara Türk Dil Kurumu. (2014). Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yoğurtçu, K. ve Yoğurtçu, G. (2013). Yabancı dil olarak Türkçenin öğreniminde kaygının akademik başarıya etkisi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (11), 1115-115