Tasvir Ek Fiilinin Yapısı

Yıl 2018, Sayı: 62, 73 - 82, 31.05.2018

Bahri Kuş

https://doi.org/10.14222/Turkiyat3905

Öz

Türk dilinde cümleden sese kadar tüm unsurların kendilerine mahsus yapısı vardır. Ses, hece, kelime ve ek gibi her müstakil unsurun yapısı, o yapıyı oluşturan karşılıklılık ilişkileriyle meydana gelmektedir. Unsurların birbirini karşılıklı var etme esasına dayanan bu ilişki, yapının açıklanabilmesini sağlayan bilginin kaynağını oluşturmaktadır. Bu makalede bir gramer terimi olarak yapı ve yapıyı meydana getiren karşılıklı ilişkilerden hareketle tasvir ek fiilinin yapısı ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler

Yapı, tasvir ek fiili

Structure of Descriptive Complementary Verb

Öz

Abstract
In Turkic language all items have an original structure from phrase to sound. Items such as sound, syllable, word and affix individual structure arise from mutuality relations which form its structure. This relation which base on the Principe that can be mentioned as the items mutual presence is also the main source which provide an opportunity for explain in the structure. In this article the structure and mutual relations will be evaluated as a grammatical subject and by this way descriptive complementary verb will be handled.

Anahtar Kelimeler

Structure, descriptive complementary verb

Kaynakça

• Ağca, Ferruh. (2013). “Türk Budist Çevresi Metinlerinde Bir Gramerleşme Örneği Olarak arıtı Sözcüğü”, Türkbilig, Dursun Yıldırım Armağanı, 63-74. Ağca, Ferruh. (2015). “Eski Türkçede Varlık ve Yokluk İşaretleyicilerinin (ba:r, yo:k) Gramerleşme Süreçleri”, Dil Araştırmaları. 16, Bahar, 83-101. Akar, Ali. (2009). “Bodrum Ağızlarında Şimdiki Zamanda Süreklilik Bildiren Bir Tasvir Fiili: {-I gat-}”, Türkiye Türkçesi Ağız Araştırmaları Çalıştayı Bildirileri (25-30 Mart 2008 Şanlıurfa). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Argunşah, Mustafa. (2013). Çağatay Türkçesi. İstanbul: Kesit Yayınları. Aydemir, İbrahim Ahmet. (2015). “Güney Sibirya Türkçesinde Zarf-Fiilli Yapıların Gramerleşmesi Hakkında”. Türkbilig. 29, 89-100. Bacanlı, Eyüp. (2014). Kılınış Kategorisi ve Altaycada Kılınış Belirleyicisi Olarak Art Fiiller. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Daşdemir, Muharrem. (2014). Oklama Yöntemiyle Türkçenin Yapısal-İşlevsel Söz Dizimi. Erzurum: Eser Basın Yayın Dağıtım Matbaacılık. Delice, H. İbrahim. (2007). Türkçe Sözdizimi (3. bs.). İstanbul: Kitabevi Yayınları. Demir, Necati. (2014). “Eski Türkiye Türkçesinde Tasvir Fiilleri” Dil, Tarih, Kültür ve Edebiyat Araştırmaları 1, Ülker Şen, Özkan Aydoğdu (hzl.). Ankara: Edge Akademi. Demir, Nurettin. (1996). “Birleşik Fiiller ve Vurgu: -iver- Şeklinin Görevlerini Tespitte Vurgunun Rolü”, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten. 1994, 83-94. Demir, Sema A. (2013). “Türkmencede Kılınış İşlemcisi Olarak Art-Fiiller”, Türkbilig. 26, 67-90. Demirel, Ezgi. (2015). “Gramerleşme Süreçleri Bakımından Nevādirü’ş-Şebāb’da Tasvirî Fiiller”. Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. 10/8, Spring, 819-834. Gabain, Annemaria Von. (1988). “Türkçede Fiil Birleşmeleri”. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten. 1953, 16-28. Gedizli, Mehmet. (2013). “Türkçede Yardımcı Fiillerin Morfo-Semantiği ve İşlevi”. Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. 8/13, Fall, 897-914. Gökçe, Faruk. (2013). Gramerleşme Teorisi ve Fiil Birleşmeleri (Oğuz Türkçesine Dayalı Tarihsel-Karşılaştırmalı Bir İnceleme). Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları. Güner, Galip. (2013). Kıpçak Türkçesi Grameri. İstanbul: Kesit Yayınları. Hirik, Erkan. (2017). “Türkiye Türkçesinde Eşzamandalık”. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 60, 205-226. Karaağaç, Günay. (2012). Türkçenin Dil Bilgisi. Ankara: Akçağ Yayınları. Karahan, Leyla. (2005). Türkçede Söz Dizimi (9. bs.). Ankara: Akçağ Yayınları. Kirişçioğlu, Fatih. (2008). “Saha Türkçesindeki Tasvirî Fiiller Üzerine - I” [Bildiri]. Çağdaş Türklük Araştırmaları Sempozyumu, (24-27 Haziran 2008). Ankara: Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi,. Korkmaz, Zeynep. (2003). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. İlhan, Nadir. (2001). “Birleşik Fiil Kuruluşunda A-I-U Ünlüleri”. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi. 596, Ağustos, 177-182. Nazarov, Zafar. (2005). “Türkiye Türkçesinde Yardımcı Fiillerin Leksik-Gramer Özellikleri”. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi. 28, 83-89. Özalan, Uluhan. (2014). Türk Dilinde Cevheri Ek Fiil, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Sakarya: Sakarya Üniversitesi SBE. Özkan, Mustafa. (2009). Türk Dilinin Gelişme Alanları ve Eski Anadolu Türkçesi (3. bs.). İstanbul: Filiz Kitabevi. Salan, Erkan. (2014). “Türkçede Bir Gramerleşme Örneği: -soñ < soñ”. Dil Araştırmaları. 14, Bahar, 97-117. Sarı, Mustafa. (2000). “Türkiye Türkçesinde Sözcük Türlerinin Değişikliğe Uğraması”. Türkoloji Dergisi. 13, 227-243. Şahin, Hatice. (2003). Eski Anadolu Türkçesi. Ankara: Akçağ Yayınları. Şahin, Savaş. (2012). “Türkmen Türkçesinde Tasvir Fiilleri ve Tasvir Fiillerinde Kullanılan Yardımcı Fiiller”. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 3(1), 177-190. Şen, Serkan. (2015). Eski Uygur Türkçesi Dersleri. İstanbul: Kesit Yayınları. Tan, Ali. (2010). Kırgız Türkçesinde Tasvir Fiilleri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. TDK. (2017). Türk Dil Bilgisi Toplantıları -Birleşik Fiil- Bidiriler ve Tartışmalar (6 Haziran 2014). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Turan, Zikri. (2016). “Türk Dilinin Eklerini Sınıflandırmanın Esasları” [Bildiri], Türk Dil Bilgisi Toplantıları – V Türk Dilinde Eklerin Sınıflandırılması Sempozyumu. İstanbul. Uçar, Filiz Meltem. (2016). “Çağatay Türkçesinde Tasvir Fiilleri”, Türkbilig Türkoloji Araştırmaları Dergisi. 32, 21-56. Yiğitbaşı, Hatice.(2003). “Bugünkü Uygur Türkçesinde Birleşik Fiiller”. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten. 1999, 42, 365-380.