Reasearch in to the seroprevalance of Dirofilariasis, Borreliosis, Ehlichiosis and Anaplasmosis in Antalya

Yıl 2018, Cilt: 13 Sayı: 2, 191 - 200, 25.10.2018

Sefer Küçüker Şima Şahinduran

https://doi.org/10.17094/ataunivbd.319219

Cited By: 1

Öz

This study was carried out to investigate the incidence of vector-borne diseases of Dirofilaria immitis (D.immitis), Borrelia burgdorferi (B. burgdorferi), Ehrlichia canis (E. canis) and Anaplasma phagocytophilum (A. phagocytophilum) in Antalya province with rapid test kits. These diseases, which have zoonotic prescription and are transmitted through the stomachs, are a great threat to mammals and humans in spring and autumn. In addition, stinging mosquitoes act as interconductors in many zoonotic diseases. In the study, blood samples from 225 dogs aging from 5 days to 15 years were collected in EDTA tubes, then Anigen Rapid Caniv-4 Test kits were used for evaluation and E. canis antibody was found 17.7%, A. phogocytophilum antibody was found 0.44% while D. immitis and B. burgdorferi antibodies were not found. It was found that E. canis can be infected in embryona period and can be seen in all ages. Forty patients with positive E. canis in our study were found to have thrombocytopenia in 21 patients, anemia in 18 patients, leukocytosis in 9 patients and leukopenia in 1 patient as a result of hematological tests in dogs. In one dog, which is found living in wood lands near Manavgat district of Antalya, A. phogocytophilum and E. canis were found positive. As a result; it is thought that the seroprovalence of E.canis in the province of Antalya is high and the data obtained as a result of this study can be used as a reference in future studies in the province of Antalya.

Anahtar Kelimeler

Anaplasma, Borrelia, Dirofilaria, Dog, Ehrlichia

Antalya İlinde Bulunan Köpeklerde Dirofilariazis, Borrelioziz, Ehrlichiazis ve Anaplazmozis'in Hızlı Test Kitleri ile Teşhisi ve İnsidansı Üzerine Araştırmalar

Öz

Bu çalışma Antalya ilindeki vektör kaynaklı Dirofilaria immitis (D.immitis), Borrelia burgdorferi (B. burgdorferi), Ehrlichia canis (E. canis) ve Anaplazma phagocytophilum (A. phagocytophilum) hastalıklarının hızlı test kitleri ile teşhisi ve insidansının araştırılması amacıyla yapıldı. Zoonoz öneme sahip ve keneler aracılığı ile bulaşan bu hastalıklar ilkbahar ve sonbahar döneminde memeli ve insanlar için büyük bir tehdit oluşturmaktadırlar. Ayrıca sokucu sivrisinekler, birçok zoonoz hastalıkta arakonakçı olarak görev yaparlar. Çalışmada 5 günlük ile 15 yaş arası 225 adet köpekten EDTA’lı tüplere alınan kanlarla Anigen Rapid Caniv-4 Test kiti kullanılarak E. canis antikoru %17.7 ve A. phogocytophilum antikoru %0.44 oranında saptanmış, D. immitis antijeni ve B. burgdorferi antikoru ise saptanamamıştır. E. canis’in tüm yaşlarda görülebildiği ve embiryonal dönemde bulaşmanın olduğu görülmüştür. Çalışmamızda E. canis yönünden pozitif çıkan 40 hasta köpekte yapılan hematolojik testler sonucunda; 21 hastada trombositopeni, 18 hastada anemi, 9 hastada lökositoz ve 1 hastada lökopeni görüldü. Antalya ilçesi olan Manavgat’tan getirilen ve ormanlık alanda bulunduğu söylenen bir köpekte A. phagocytophilum ve E. canis’in pozitif sonuç verdiği görülmüştür. Sonuç olarak; Antalya ilinde E.canis’in seroprovalansının yüksek olduğu ve bu çalışmanın sonucunda elde edilen veriler gelecekte Antalya ilinde ve ilçelerinde yapılacak olan çalışmalarda bir refarans olarak kullanılabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Köpek, Dirofilaria, Borrelia, Anaplazma, Ehrlichia, Köpek

Kaynakça

• 1.İnci A., Düzlü Ö., 2009. Vektör ve Vektörle Bulaşan Hastalıklar. Erciyes Ü Vet Fak Derg., 6(1), 53-56. 2.Wicki R., Sauter P., Mettler C., Natsch A., Enzler T., Pusterle N., Kuhnert P., Egli G., Bernasconi M., Lienhard R., Luts H., Leutenegger CM., 2000. Swiss army survey in Switzerland to determine the prevalance of Francisella tularensis, members of the Ehrlichia phagocytophile gene group, Borrelia burgdorferi sensu lato, and tick-borne encephalitis virus in ticks. Eur J Clin Microbiol Infect Dis., 19(6), 427-432. 3.Egenvall A., Bjöersdorff A., Lilliehöök I., Olsson Engvall E., Karlstam E., Artursson K., Hedhammar A., Gunnarsson A., 1998. Early manifestations of granulocytic ehrlichiosis in dogs inoculated experimentally with a Swedish Ehrlichia species isolate. Vet Rec., 143(15), 412–417. 4.Düzlü Ö., İnci A., Yıldırım A., Önder Z., Çiloğlu A., 2014. Köpeklerde kene kaynaklı bazı protozoon ve rickettsial enfeksiyonların Real Time PCR ile araştırılması ve saptanan izolatların moleküler karekterizasyonları. A Üni Vet Fak Derg., 61, 275-282. 5.Özata F., 2012. Ehrlichia canis ve Anaplasma phagocytophilum ile infekte köpeklerde trombosit indeksleri; platelekrit, ortalama trombosit hacmi ve trombosit dağılım genişliği. Adnan Menderes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye. 6.Sarı B., Taşçı TG., Kılıç Y., 2013. Seroprevalence of Dirofilaria immitis, Ehrlichia canis and Borrelia burgdorferi in Dogs in Iğdır Province, Turkey. Kafkas Üni Vet Fak Derg., 19 (5), 735-739. 7.İçen H., Sekin S., Şimşek A., Kochan A., Çelik OY., Atlas MG., 2011. Prevalence of Dirofilaria immitis, Ehrlichia canis, Borrelia burgdorferi Infection in Dogs from Diyarbakir in Turkey. 17. Ulusal Parazitoloji Kongresi ve Kafkasya ve Ortadoğu Paraziter Hastalıklar Sempozyumu, Kars, PP015, 337. 8.Theis JH., Stevens F., Law M., 2001. Distribution, prevalence, and relative risk of filariasis in dogs from the state of Washington (1997-1999). J Am Anim Hosp Assoc., 37(4), 339-347. 9.Ortega-Mora LM., Gomez-Bautista M., Rojo-Vazquez FA., Rodenas A., Guerrero J., 1991. A survey of the prevalence of canine filariasis in Spain. Prev Vet Med., 11, 63-68. 10.Saleh FC., Kirkpatrick CE., Haseth OD., Lok JB., 1988. Occurence of some blood and intestinal parasites in dogs in Curaçao, Netherlands Atrilles. Trop Geogr Med., 40(4), 318-321. 11.Genchi C., Rinaldi L., Cringoli G., 2007. Dirofilaria immitis and D. repens in dog and cat and human infections. Editör(ler): C. Genchi, L. Venco, M. Genchi. Mappe Parassitologiche 8, 1st Edition, Veterinary Parasitology and Parasitic and Animal Health Faculty of Veterinary Medicine, Ġtaly, 80137, Naples, Italy, p: 137-144. 12.Bidgood A., Collins GH., 1996. The provalance of Dirofilaria immitis in dogs in Sidney. Aust Vet J., 73, 103-104. 13.Fan CK., Su KE., Lin YH., Liao CW., Du WY., Chıou HY., 2001. Seroepidemiologic survey of Dirofilaria immitis infection among domestic dogs in Taipei City and mountain aboriginal districts. Vet Parasitol., 102, 113-120. 14.Nogami S., Sato T., 1997. Prevalence of Dirofilaria immitis infection in cats in Saitama, Japan. J Vet Med Sci., 59, 869-871. 15.Ataş AD., Özçelik S., Saygı G., 1997. Sivas sokak köpeklerinde görülen helmint türleri, bunların yayılışı ve halk sağlığı yönünden önemi. Türkiye Parazitoloji Derg., 21(3), 305-309. 16.Yıldırım A., İnci A., Düzlü Ö., Bişkin Z., İça A., Şahin İ., 2011. Aedes vexans and Culex pipiens as the potential vectors of Dirofilaria immitis in Central Turkey. Vet Parasitol., 178 (1-2), 143-147. 16 17. Yıldız K., Duru SY., Yağcı BB., Öcal N., Gazyağcı AN., 2008. The prevalance of Dirofilaria immitis in dog in Kırıkkale. Türkiye Parazitol Derg., 32(3), 225-228. 18.Kozan E., Sevimli KF., Birdane MF., 2007. Afyonkarahisar ve Eskişehir İl’lerindeki sokak köpeklerinde Dirofilaria sp.’nin yayılışı. A Ü Vet Fak Derg., 54, 117-119. 19.Voyvoda H., Paşa S., 2004. Aydın’ın bazı ilçe ve köyleri ile İzmir’in Selçuk ilçesindeki köpeklerde Leismaniosis ve Dirofilariasis’in prevalansı. Turk J Vet Anim Sci., 28, 1105-1111. 20.Yalçın E., Şenlik B., Yılmaz Z., Alasonyalılar A., Akyol V., 2007. Bursa’daki köpeklerde Dirofilaria immitis’in prevalansı. JTVS., 13(2), 23-27. 21.Balıkçı E., Sevgili M., 2005. Elazığ ve çevresindeki köpeklerde Dirofilaria immitis’in seroprevalansı. F Ü Sağlık Bil Dergisi., 19(2), 103-106. 22.Öncel T., Vural G., 2003. Seroprevalance of Dirofilaria immitis in stray dogs in İstanbul and İzmir. Turk J Vet Anim Sci., 29, 785-789. 23.Yaman M., Güzel M., Koltaş İS., Demirkazık M., Aktaş H., 2009. Prevalence of Dirofilaria immitis in dogs from Hatay province, Turkey. J Helmintol., 83(3), 255-260. 24.Yıldırım A., Iça A., Atalay Ö., Düzlü Ö., Ġnci A., 2007. Prevalence and epidemiological aspects of Dirofilaria immitis in dogs from Kayseri Province. Turkey Res Vet Sci., 82(3), 358-363. 25.Şahin T., Sevgili M., Çamkerten İ., 2004. Şanlıurfa Yöresi Köpeklerinde Dirofilaria sp.’nin Yayılışı. T Parazitol Derg., 28(3), 140-142. 26.Göz Y., Koltaş İS., Altuğ N., Demirkazık M., Yüksek N., Ağaoğlu Z., 2007. Van Yöresi Köpeklerde Dirofilaria immitis’in Seroprevalansı. Y Y Ü Vet Fak Derg., 18 (2), 5-8. 27.Çakıroğlu D., Meral Y., 2007. Samsun Bölgesinde Köpeklerde Dirofilaria İmmitis Enfestasyonu İnsidansı İncelenmesi. JIVS., 2, 1-12. 28.Taşçı TG., Kılıç Y., 2012. Kars ve Iğdır Civarındaki Köpeklerde Dirofilaria immitis'ın Prevalansı ve Potansiyel Vektör Sivrisinek Türleri Üzerine Araştırmalar. Kafkas Üniv Vet Fak Derg., 18, 29- 34. 29.Adanır R., Sezer K., Köse O., 2013. The prevalence of Dirofilaria immitis ‘in dogs with different breed, ages and sex. Ankara Üniv Vet Fak Derg., 60, 241-244. 30.Carastro SM., Dugan SJ., Paul AJ., 1992. Intraocular dirofi lariasis in dogs. Comp Cont Ed Pract Vet., 14, 209-212. 31.Barriga OO., 1982. Dirofilariasis In: Handbook Series in Zoonoses, Section C; Parasitic zoonoses, Vol.2 Ed, p: 93-110. 32.Soulsby EJL., 1982. Helmint, Arthrapods and Protozoa of Domesticated Animals. 7. Edition, The English Language Book Society and Bailhere Tindall, London, p:309. 33.Doğanay A., Şahal M., 1987. Türkiye’de Köpeklerdeki Dirofilariasis Sorunu Ve İnsan Sağlığı Açısından Önemi. A Ü Vet Fak Derg., 34 (2), 277-287. 34.Sarali H., 2009. Köpeklerdeki Dirofilaria Türlerinde wolbachia’nın Belirlenmesi. Adnan Menderes Üniv Sağ Bil Ens Parazitoloji Anabilimdalı Yüksek Lisans Tezi. s:2-91. 35.Rowley J., 1981. The prevalance of heartworm infection in three countries in North Carolina. Canine Practice., 8(2), 46-48. 36.Montoya JA., Morales M., Ferrer O., Molina JM., Corbera JA., 1998. The prevalence of Dirofilaria immitis in Gran Canaria, Canary Islands, Spain (1994-1996). Vet Parasitol., 75(2-3), 221-226. 37.Aranda C., Panyella O., Eritja R., Castella J., 1998. Canine filariasis importance and transmission in the Baix Llobregat area, Barcelona (Spain). Vet Parasitol., 77, 267-275. 38.Sears BW., McCallister GL., Heidman JC., 1980. Dirofilaria immitis in West Colorado. J Parasitol., 66(6), 1070. 39.Joppert AM., Hagıwara MK., Yoshınarı NH., 2001. Borrelia burgdorferi antıbodies in dogs from cotıa county, Sao Paulo state, Brazıl, Rev Inst Med Trop., 43 (5). 40.Goossens HA., Bogaard AE., Nohlmans MK., 2000. Reduced specificity of combined IgM and IgG enzyme immunoassay testing for lyme borreliosis. Eur J Clin Microbiol Infect Dis., 19 (5), 400–402. 41.Wieler LH., Szattelberger C., Weiss R., Bauerfeind R., Kutzer P., Failing K., Baljer G., 1999. Serum antibodies against particular antigens of Borrelia burgdorferi sensu stricto and their potential in the diagnosis of canine Lyme borreliosis, Berl Munch Tierarztl Wochenschr., 112 12), 465–471. 42.McKenna P., Clement J., Van Dijck D., Lauwerys M., Carey D., Van den Bogaard T., Bigaignon G., 1995. Canine Lyme disease in Belgium, Vet Rec., 136 (10), 244–247. 43.Delgado S., Cármenes P., 1995. Seroepidemiological survey for Borrelia burgdorferi (Lyme disease) in dogs from northwestern of Spain., Eur J Epidemiol., 11 (3), 321–324. 44.Bhide M., Yılmaz Z., Golcu E., Torun S., Mikula I., 2008. Seroprevalance of anti Borrelia burgdorferi antibodies in dogs and horses in Turkey. Ann Agric Environ Med., 15, 85-90. 45.Gülanber GE., Gülanber A., Albayrak R., Gülanber GN., Polat E., 2007. Lyme Disease (Borreliosis) in Saint Bernard Dog: First Clinical Case in Turkey. Türk J Vet Anim Sci., 31 (5), 367-369. 46.Esendal ÖM., İzgür M., Arda M., Akay Ö., Keskin O., 1996. Köpeklerde Borrelia burgdorferi antikorlarının floresan antikor tekniği ile saptanması. I.Uluslararası Veteriner Mikrobiyoloji Kongresi, İstanbul. p: 128–129. 47.Satır E., 2006. Köpeklerde Borrelia burgdorferi infeksiyonunun PCR ile araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, İ Ü Sağlık Bilimleri Enstitüsü., İstanbul. 48.Güneş T., Poyraz Ö., Kaya S., Gençer L., Alim A., 2005. Sivas Yöresinde Borrelia Burgdorferi Vektörlerinin ve Lyme Seropozitifliğinin Araştırılması. Mikrobiyol Bült., 39, 503-505. 49.Güner ES., Hashimot N., Takada N., Kaneda K., Imai Y., Masuzawa T., 2003. First isolation and characterization of Borrelia burgdorferi sensu lato strains from Ixodes ricinus ticks in Turkey. J Med Microbiol., 52, 807-813. 50.Uslu O., 2008. Köpeklerde lyme hastalığının araştırılması. Adnan Menderes Üni Sağ Bil En İç Has ABD VİH-YL-2008-0002. 51.Rondeau MP., Walton RM., Bissett S., Drobatz KJ., Washabau RJ., 2005. Suppurative, nonseptic polyarthropathy in dogs, J Vet Intern Med., 19(5), 654–662. 52.Straubinger RK., Dharma Rao T., Davidson E., Summers BA., Jacobson RH., Frey AB., 2001. Protection against tick-transmitted Lyme disease in dogs vaccinated with a multiantigenic vaccine. Vaccine., 20 (1–2), 181–193. 53.Skotarczak B., Wodecka B., 2005. Identification of Borrelia burgdorferi genospecies inducing Lyme disease in dogs from Western Poland. Acta Vet Hung., 53 (1), 13–21. 54.Skotarczak B., Wodecka B., Rymaszewka A., Sawczuk M., Maciejewska A., Adamska M., Hermanowska-Szpakowicz T., Swierzbinska R., 2005. Prevalance of DNA and antibodies to Borrelia burgdorferi sensu lato in dogs suspected of borreliosis. Ann Agric Environ Med., 12 (2), 199–205. 55.Craft JE., Grodzicki RL., Steere AC., 1984. Antibody response in Lyme disease: evaluation of diagnostic tests. J Infec Dis., 149 (5), 789–795. 56.Baneth G., Waner T., Koplah A., Weinstain S., Keysary A., 1996. Survey of Ehrlichia canis Antibodies among Dogs in Israel. Vet Rec., 138(11), 257–259. 57.Davoust B., Bourry O., Gomez J., Lafay L., Casali F., Leroy E., 2006. Daniel Parzy Surveys on Seroprevalence of Canine Monocytic Ehrlichiosis among Dogs Living in the Ivory Coast and Gabon and Evaluation of a Quick Commercial Test Kit Dot-ELISA. Ann N Y Acad Sci., 1078, 464–469. 58. Tsachev I., Kontos V., Zarkov I., Krastev., 2006. Survey of antibodies reactive with Ehrlichia canis among dogs in South Bulgaria. Rev Med Vet., 157 (10), 481-485. 59.Rodriguez-Vivas RI., Albornoz RE., Bolio GM., 2005. Ehrlichia canis in dogs in Yucatan, Mexico: seroprevalence, prevalence of infection and associated factors, Vet Parasitol., 127(1), 75–79. 60.Karagenç T., Hoşgör M., Bilgiç Hb., Paşa S., Kırlı G., Eren H., 2005. Ege Bölgesinde Köpeklerde E. canis, A. phagocytophila ve A. platys’ in Prevalansının Nested PCR ile Tespiti. 14. Ulusal Parazitoloji Kongresi, İzmir. 61.Tuna GM., 2008. Trombositopenili Köpeklerde Ehrlichia canis ve Babesia canis Enfeksiyonlarının Prevalansı. Adnan Menderes Üni Sağ Bil Enst İç Has ABD., VİH–0001. 62.Güneş T., Poyraz Ö., Babacan A., 2012. Sinop yöresinde, klinik olarak sağlıklı görülen köpeklerde Ehrlichia canis ve Rickettsia conorii’nin seroepidemiyolojik araştırılması. Cumhuriyet Tıp Derg., 34, 17-22. 63.Ural K., Ulutaş B., Atasoy A., Gültekin M., 2010. Aydın bölgesinde ki köpeklerde Drofilaria, Borellia, Ehrilcia ve Anaplasma infeksiyonlarının birlikte görülebilme sıklığının araştırılması. ADÜ Bilimsel Araştırma Projesi VTF-10004.