The Interaction of Turkey Livestock Policies with the EU and Its Potential Outcomes

Yıl 2018, Cilt: 13 Sayı: 2, 242 - 250, 25.10.2018

Mehmet Ferit Can

https://doi.org/10.17094/ataunivbd.321172

Cited By: 7

Öz

National livestock policies have been influenced by local needs as well as by international organizations, trade

agreements, and trends of leading countries. Turkey has been interacting with the European Union-Common Agricultural

Policies (EU-CAP) due to economic and geopolitical reasons and it brings with it some opportunities and risks. Although Turkey

has a deficit in agriculture foreign trade for many years, there is trade balance with EU in terms of livestock and livestock

products. Some of the positive indicators for Turkey are; having competitive and culture advantages in close export markets

compared to EU, having young population, increasing livestock supports and partial progress in respect of farm scale and

automation. However, leading structural problems such as organization, marketing, genetic improvement and animal

diseases causing international trade barriers and vicious cycle of inadequate supply of red meat can make Turkey a permanent

market for countries with cost and quality advantages. Other possible problems in EU-Turkey interactions are removal of milk

quota in 2015 in EU, informal milk sector (street milk) in Turkey, and the risk of duty-free goods from United State of America

(US) to Turkey as a result of currently negotiated EU-US Transatlantic Trade and Investment Partnership. Turkey should give

priority to "structural and social policies" to gain integrated producers, industrialists, public and consumers benefit, to get

outcomes from the economic policies, and to experience better interaction with the EU in the future. In this study, it was

aimed to assess the possible consequences of historical change and interaction of EU-Turkey livestock policies on the Turkey’s

livestock sector.

Anahtar Kelimeler

Economics, European Union, Livestock, Politics, Turkey

Türkiye Hayvancılık Politikalarının AB ile Etkileşimi ve Olası Sonuçları

Öz

Ulusal hayvancılık politikaları, yerel ihtiyaçların yanı sıra uluslararası örgütlerden, ticari antlaşmalardan ve lider ülkelerin eğilimlerinden etkilenmektedir. Türkiye ekonomik ve jeopolitik nedenlerle AB-Ortak Tarım Politikaları ile etkileşim yaşamakta ve bu durum bazı fırsat ve riskleri beraberinde taşımaktadır. Türkiye, tarım-hayvancılık dış ticaretinde uzun yıllardır açık vermesine rağmen, hayvansal ürünler ikili ticaretinde AB ile denge halindedir. Türkiye için bazı olumlu göstergeler; yakın ihraç pazarlarında rekabet halinde olduğu AB’ye göre inanç ve kültür avantajlarına sahip olması, genç nüfusu, hayvancılık desteklerindeki artışlar ile çiftlik ölçeği ve otomasyondaki kısmi ilerlemelerdir. Bununla beraber, yapısal sorunların başında gelen örgütlenme, pazarlama, ıslah, ticarete engel hayvan hastalıkları ve son yıllarda kısır döngüye giren kırmızı et açığı Türkiye’yi maliyet ve kalite avantajına sahip ülkelerin kalıcı pazarı haline getirebilir. AB-Türkiye etkileşiminde ortaya çıkması muhtemel diğer olumsuzluklar; AB’de 2015 yılında süte uygulanan kotaların kalkması, Türkiye’de sokak sütündeki kayıt dışılık ve halen müzakere edilen AB-ABD Transatlantik Ticaret ve Yatırım Ortaklığı kaynaklı gümrüksüz ABD mallarının Türkiye’ye girebilme riskidir. Türkiye; üretici, sanayici, kamu ve tüketicilerin bütünleşik bir fayda sağlaması, ekonomi politikalardan sonuç alınması ve AB ile gelecekte daha iyi bir etkileşimin yaşanması için “yapısal ve sosyal politikalara” öncelik vermelidir. Bu çalışmada, AB-Türkiye hayvancılık politikalarının tarihsel değişimi ve etkileşiminin Türkiye hayvancılık sektörü üzerindeki olası

sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Avrupa Birliği, Ekonomi, Hayvancılık, Politika, Türkiye

Kaynakça

• 1. Çetin B., 2010. Tarım Ekonomisi. 1. Baskı. 209-219, Dora Yayınları, Bursa.
• 2. Cevger Y., Aral Y., Sakarya E., 2011. Hayvancılık Ekonomisi. TC. Anadolu Üniversitesi Yayını. No:2361. 1. Baskı, Eskişehir.
• 3. Can MF., 2016. Kırmızı et sektöründe politika arayışları. Türktarım, 232, 66–69.
• 4. Güney HH., Sarı T., 2005. Türkiye’de tarım topraklarının mülkiyet yapısı ve tarihsel süreçteki değişimde Diyarbakır örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi 4 (13): 71-87.
• 5. Can MF., Sakarya E., 2012. Dünya ve Türkiye’de tarım ve hayvancılık kooperatiflerinin tarihsel gelişimi, iktisadi önemi ve mevcut durumu. Vet Hekim Der Derg, 83(1), 27–36.
• 7. Işıklı E., Abay C., 1992. Destekleme uygulamalarının tarımsal yapıya etkisi, Tarım Haftası 93 Sempozyumu, Tarımsal destekleme politikaları, sorunlar, çözümler, TMMOB Türkiye Ziraat Mühendisleri Odası Yayınları, Yayın No:20, Ankara.
• 8. Kesbiç CY., Baldemir E., Doğan S., 2005. Rekabet gücü ölçümü ve önemi: Türk tarım sektörü için bir analiz. İstanbul Üniversitesi, VII. Ulusal Ekonometri ve İstatistik Sempozyumu, İstanbul.
• 9. Dernek Z., 2006. Cumhuriyet’in kurulusundan günümüze tarımsal gelişmeler. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 1(1):1-12.
• 10. Yalçınkaya N., Yalçınkaya HM., Çılbant C., 2006. Avrupa Birliği’ne yönelik düzenlemeler çerçevesinde Türk tarım politikaları ve sektörün geleceği üzerine etkisi. Yönetim ve Ekonomi, 13(2), 97-118.
• 11. GTHB., 2017. Tarımsal Destekler, Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. Erişim: http://www.tarim.gov.tr/Konular/Tarimsal-Destekler (28.02.2017)
• 12. Kandemir O., 2011. Tarımsal destekleme politikalarının kırsal kalkınmaya etkisi. Ekonomi Bilimleri Dergisi, 3(1), 103-113.
• 13. Günlü A., Mat B., 2017. Hayvansal Üretimde Uygulanan Ekonomik Politikalarının Yapısal Değişim Analizinin Araştırılması (1969-2006). II. Ulusal Hayvancılık Ekonomisi Kongresi, Kongre Kitabı s.26-32. 27–30 Nisan 2017, Belek, ANTALYA.
• 14.European Commission., (2016a) The Common Agricultural Policy after 2013. Erişim: http://ec.europa.eu/agriculture/cap-post-2013/ (16.03.2016).
• 15. Kaya Kuyululu ÇY., 2012. Avrupa Birliği’nde süt üretiminde kota uygulamalarının gelişimi ve sistemin Türkiye’ye uyarlanması. Vet Hekim Der Derg 83(1): 49-58.
• 16. Günaydın G., 2016. Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası, Türkiye tarım sektörü için bir çıkış yolu olabilir mi? TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, 2005. Erişim: http://www.zmo.org.tr/genel/bizden_detay.php?kod=156&tipi=5&sube (11.05.2016).
• 17. Demir N., 2012. AB ve Türkiye’de hayvancılık politikalarındaki son gelişmelerin uyum süreci açısından karşılaştırılması. Alınteri, 23 (B): 58-63.
• 18. Şahinöz A., 2006. Türkiye–AB müzakere sürecinde Türk tarımı, İşveren Dergisi, http://www.tisk.org.tr/isveren_sayfa.asp?yazi_id=1364&id=72.
• 19. European Commission., 2017. The history of the common agricultural policy. Erişim: https://ec.europa.eu/agriculture/cap-overview/history_en (16.03.2017).
• 20. TUİK., 2016. Dış ticaret istatistikleri. Ekonomik faaliyetler, Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim: http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1046 (07.06.2017).
• 21. European Commission (2016b). Client and supplier countries of the EU28 in merchandise trade. Erişim: http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2006/september/tradoc_ 122530.02.2017.pdf (21.12.2016).
• 22. Günlü A., 2011. Çiğ süt pazarlanmasında süt sanayi işletmelerinde firma yoğunlaşma oranlarının araştırılması: Burdur ili örneği. Kafkas Univ Vet Fak Derg, 17(1) 101-106.
• 23. Gümüş E., Çınar H., 2016. Türkiye, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliği sığır eti sektörlerinin karşılaştırılması ve dış ticaret açısından değerlendirilmesi. Harran Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi. 5 (2), 177-183.
• 24. Aydın E., Can MF., Aral Y., Cevger Y., Sakarya E., 2010. Türkiye’de canlı hayvan ve kırmızı et ithalatı kararlarının sığır besicileri üzerine etkileri. Vet Hekim Der Derg, 81(2), 51–57.