Giresun Yöresindeki Sığırcılık İşletmelerinde Kullanılan Yem Çeşitleri ve Hayvan Besleme Alışkanlıkları

Yıl 2008, Cilt: 39 Sayı: 2, 231 - 239, 10.01.2011

Ahmet Tugay Galip Bakır

Öz

Bu çalışma Giresun yöresindeki süt sığırcılığı işletmelerinde kullanılan yem çeşitleri ve kullanılan yem kombinasyonlarını
belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmanın materyalini il merkezi ve 8 ilçesinde 373 işletmede anket çalışmasıyla elde edilen
veriler oluşturmaktadır. Anketler SPSS istatistik programında analiz edilmiştir. İşletmeler ortalama 50.2 da araziye sahiptir.
İşletmelerin %73.2’sinde (705.4 da) mısır, %20.4 (1709 da) arpa, %20.6’sında (1698 da) yonca, %17.7’sinde (1492.5 da) fiğ,
%4.6’sında (222 da) korunga ve %2.1’inde (170 da) çavdar tarımı yapılmaktadır. Kaba yem olarak çayırotu (%94.9), yonca
(%30.8), korunga (%3.5), silaj (%1.3), çavdar (%1.3), saman (%75.9) ve fiğ (%30.0) kullanılmaktadır. Çayırotu-kuru mısır otusaman
(%28.4) işletmelerde en yoğun kullanılan kaba yem kombinasyonudur. Kaba yemin temin şekli, işletmelerin %56’sı kendi
üretiyor ve yetmediğinde dışarıdan satın alırken, %33.5’i kendisi üretmektedir. Kesif yem olarak genellikle fabrika yemi
kullanılırken, bazı işletmeler buğday ve arpadan oluşan karışımlar kullanmaktadır. Kesif yemi işletmelerin %83.4’ü yem
fabrikasından aldığı, %5.9’u kendisinin yaptığı saptanmıştır. Gebe ve laktasyondaki ineklere işletmelerin %97.1’inde özel besleme
yapılmadığı ve buzağıların %47.5’i 2 ay, %41’i 3-4 ay, %11.5’i 4.5≥ ay sürede sütten kesildiği tespit edilmiştir. İşletmelerin sadece
%29.5’i besi yapmaktadır. İşletmeler sığırlarını nisan (%20), mayıs (%78.8), haziran (%1.2) aylarında meraya çıkardıkları tespit
edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yem çeşitleri, hayvan besleme alışkanlıkları, Giresun

Kaynakça

• Akman, N., Özder, M., 1992. Tekirdağ İlinde İthal İneklerle Çalışan İşletmelerin Durumu ve Sorunları. Trakya Bölgesi 1. Hayvancılık Sempozyumu. Hasat Yayıncılık. Tekirdağ
• Anonim, 2002. Hayvancılık İstatistikleri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, KKGM, (www.kkgm.gov.tr), Ankara.
• Arıkan, R., 2000. Araştırma Teknikleri ve Rapor Yazma. Gazi Kitapevi, 312s., Ankara.
• Aygün, A., Ergüneş, G., 2000. Amasya İli Süt Sığırcılığı İşletmelerinin Yapısal Durumu ve Ahır Mekanizasyonu Üzerine Bir Araştırma. Tarımsal Mekanizasyon 19. Ulusal Kongresi. 462-474. 1-2 Haziran, Erzurum.
• Bakır, G. Demirel, M., 2001. Van İli ve İlçelerindeki Sığırcılık İşletmelerinde Kullanılan Yem Çeşitleri ve Hayvan Besleme Alışkanlıkları. YYÜ ZF T. Bilimleri Dergisi, 11(1): 29-37.
• Düzgüneş, O., Kesici, T., Gürbüz, F. 1983. İstatistik Metotları I. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yay. No: 861s., Ankara.
• Ildız, F., 1999. Tokat İli Merkez İlçesinde İthal Sığır Yetiştiren Tarım İşletmelerinin Yapısı. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, (Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
• İnan, H., 1989. Tekirdağ İli Süt Sığırcılığı İşletmelerinde Optimum İşletme Planlarının Saptanması Üzerine Bir Araştırma. Doğa Veteriner ve Hayvancılık Dergisi.
• İptaş, S., Yılmaz, M., Öz, A., Avcıoğlu, R., 1997. Tokat Ekolojik Şartlarında Silajlık Mısır, Sorgum Tür ve Melezlerinden Yararlanma Olanakları. Türkiye Birinci Silaj Kongresi, Hasad Yayıncılık, 287s., İstanbul.
• Kayışoğlu, B., Ülger, P., Eker, B, Tan, T., 1994. Tekirdağ İlinde Hayvancılıkta Mekanizasyon Düzeyinin Saptanması Üzerine Bir Araştırma. TÜ Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(1-2): 125-130.
• Kutlu, H., Gül, A., Görgülü, M., 2003. Türkiye havyacılığının Sorunları ve Çözüm Yolları. I. Damızlık Hayvan-Kaliteli Yem. Yem Magazin Dergisi. Sayı:34, 40-46s.
• Özçelebi, İ.P., 1992. Erzurum Merkez İlçesi Tarım İşletmelerinde Hayvancılığı Geliştirme Kredisinin Etkinliği Üzerinde Bir Araştırma. Atatürk Üniv. Zir. Fak. Dergisi, 23(2); 1-13.
• Özen, N., Oluğ, H., 1997. Burdur Süt Sığırcılığının Sorunları ve Çözüm Önerileri. Trakya Bölgesi II. Hayvancılık Sempozyumu, Ziraat Fakültesi, Zootekni Bölümü Yayını, 9- 10 Ocak, 161-169 s.,Tekirdağ.
• Şahin, O., 1994. Ayaş İlçesine Bağlı Köylerdeki Süt Sığırcılığının Yapısı. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü (Y. Lisans Tezi, Basılmamış), Ankara.
• Şekerden, Ö., 1986a. Amasya İlinde Süt ve Besi Sığırcılığının Durumu, Sorunları ve Çözüm Yolları. Amasya Tarım Sempozyumu, Amasya Valiliği Yay. No: 3; 191-215s., Amasya.
• Şekerden, Ö., 1986b. Samsun ve Tokat Yöresinde Besi ve Süt Sığırcılığının Durumu. Hayvancılık Sempozyumu. Cumhuriyet Üniversitesi Yay. No:16; 159-177s., Sivas.
• Tutkun, M., 1999. Diyarbakır İli Merkez İlçeye Bağlı Köylerdeki Süt Sığırcılığının Yapısı. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü (Y. Lisans Tez, Basılmamış). Ankara.
• Tümer, S., Ağmaz, A., 1989. Ege Bölgesi Süt ve Besi Sığırcılığı İşletmelerinin Çeşitli Verim Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma. Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü. Menemen/İzmir.
• Uçak, A., 1992. Samsun İlinde İthal İneklerle Çalışan İşletmelerin Durumu ve Sorunları Üzerine Bir Araştırma. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enst., (Y. Lisans Tezi), Ankara.
• Uzal, S., Uğurlu, N., 2006. Konya İli Besi Sığırı İşletmelerinin Yapısal Analizi. Selçuk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi. 20 (40): 131-139.
• Eren, E., 2006. Kahramanmaraş İli Göksun İlçesinde Sığır Besiciliği Yapan İşletmelerin Yapısı ve Sorunları (Yüksek lisans tezi). Sİ Üniv, Fen Bilimleri Enstitüsü, K.Maraş.
• Köknaroğlu, H., Yılmaz, H., Demircan, V., 2006. Afyon İli Besi Sığırcılığı İşletmelerinde Kesif Yem Oranının Besi Performansı ve Karlılığa Etkisi. SDÜ, Ziraat Fakültesi Dergisi. 1(1): 41-52.