Öz
ETUDE COMPARATİVE DES TOİSONS DES RAMBOUİLLETS,
DES, MERİNOS D'ARLES, DES CROİSES (RxA) F1, DES MERİNOS
D'ALLEMAGNE, DES MORKARAMANS ET DES CROİSES DE
(MERİNOS X MORKA) F1.
Comme materiel nous avons six
groupes de betes. Ce Sont des Merinos de
Rambouillet, des Merinos d'Ar.1es, les
croises (RxA) Fı, des Merinos d'
Allemagne les Morkaramans et les croises
de (Merinos x Morkararnan) Fı.
On a fait Une comparaison sur les differences
de sutructures entre les mec-hes
de laine des toisons.
Chez les Rambouillet, la toison
est remarquablement uniforme au
point de vue de La hauteur de meche, seuts
2 Rambouillets ont des hauteurs
de meche (significativement) plus elevees
il. l'epaule seutement.
Chez les Arles La moyenne des
hauteurs de meehe des epaules est
signjficativement plus elevee que ee1le
des autres regions.
Chez les (RxA) Fı, la moyenne des
hauteurs de meche des flanes est moins
elevee que-d'autres endroits du corps.
Chez les Merinos d'Allemagne,
sur le f1ane Jes hauteurs de meehe ont
une tendance voisines de ee1le des
Rambouillet. En meme temps les meehes
sont cylindriques eomrne chez les
races precedentes.
Les Morkaramans, ont line toison
moins serree. La structure de la laine
60
est tres differente que chez les autres
raees precedentes. Les hauteurs de
meehe ont ~e valeurs nettement plus
elevee que chez les autres groupes. İl
Faut bien dire que les meches sont bien
coniques.
La toison des eroisees (Merinosx
Morkaraman) Fı a un caraetere intermediaire.
Le taux d'extension des meches
est plus eleve chez les Arles. Tandis
que ehez les Morkaramans Le taux
d'extension est assez faible. Chez les
Arles, sur le fIane la hauteur fait plus
que le double li l'extension.
Le eroisf-ment entre Rambouillet
et Merinos d'Arles semble tres inte-
- ressent car la finesse moyenne de la
laine est eonservee. Tandis que la densite
est notablement augmentee. Chez
les Morkaramans la finesse de la laine
est plus grossiere. La densite
folliculaire est moİns elevees que eelles
des autres raees.
Le SıP ne presente donc aucun
interet pour la seıeetion. Nos Merrinos
les plus dense~ ont des SıP de
13,5 nettement superieurs il. eeux des
Morkaramans.
RAMBOUİLLET, ARLES MERİNOSLARI VE BUNLARIN F1 MELEZLERİ İLE ALMAN MERİNOSYARI, MORKARAMANLAR VE BUNıARIN Fl MELEZLERİNDE YAPAĞI ÖRTÜLERİNİN MUKAYESELİ ETÜDÜ
Öz
Çalışmamızda materyal olarak altı grup hayvan bulunmaktadır. Bunlar sırasiyle, Rambouillet ve Ar/es Merinoslan, bu iki ırkm {RxA} Fl melezieri, Alman Merinosları, Morkaramanlarla yine bu iki ırkm (Alman meri x Marka) Fl melezleridir/er. Neticede, Rambouillet'lerdeki yapağı örtüsünün gayet üniform bir durum gösterdiği, sadece grup içerİsindeki iki hayvanda, omuz bölgesindeki yapağınm, diğer bölgelere kıyasla önemli derecede uzun olduğu müşahede edilmiştir. Arles Merinoslann.da ise, yapağı Wle uzunluklar/mn, omuz Mlgesinde diğer vücut nalüyelerine kıyasla önemli derecede uzun olduğu müşahade edilmiştir. . Bu iki ırkın melezi olan [RxA]=ı= 1 lerde, yan bMgesinden alınan yapağı lülelerinin, vücudun diğer bölgelerinden almanlara nazaran daha kısa olduğu tespit edilmiştir. Alman Merinoslannda, yan bölgelerinden alınan, yapağı nümunelerindeki Wle uzunluklan için buhman değer/erin, Rambouillet'lerde aynı bölge için bulunan değer/ere çok yakın oldukları müşahade edilmiştir. Diğer Merinoslarda olduğu gibi, bunlarda da yapağı !üleleri silindirik bir durum arz etmektedir. Morkaramanlarda, yapağının seyrek olması sebebiyle, !üleler açık bir durum arzeder. Yapağının sütrüktürü diğer ırkıara kıyasla çok farklılık gösterir. Liile uzunluklan, diğer ırkıara nazaran dahafazla olup, konik bir durum arz ed~rler. Alman Meri x Morkaraman-melezi olan Fl lerde {se, yapağının ebeveynlere nazaran entermediyer bir durum arz ettiği görülmüştür. Yapağıdaki % uzama miktar Ar/es Merinoslarında en fazladır. Bu % uzama miktarının Markaramanlarda ise en az olduğu görüldü. Arles Merinoslannın yan biilgesinden alınan yapağı nümunelerinde % uzama miktarının iki mislinden fazla olduğu müşahade edilmiştir. Rambouillet ve Arles Merinosları arasında, meleziemenin yapılması ile F1 lerin yapağı inceliğini muhafaza etmesi dikkate değer bir neticedir. Ayrıca, Fl lerde yapağı sıklığı' ebeveynlere nazaran daha fazladır. Yapağı inceliği Morkaramanlarda en kabadır. Folikül sıklığı da, diğer gruplara kıyasla çok düşüktür. Seleksiyon yapma bakımından SıP nin pekfaydası yoktur. Deneme grupları içerisinde SıP değerinin 13,5 ile Merinoslarda en fazla olup, Morkaramanlardan çok üstündür.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | ARAŞTIRMALAR |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Aralık 2010 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1972 Cilt: 3 Sayı: 2 |
Kaynak Göster
Bu dergide yayınlanan makaleler Creative Commons Uluslararası Lisansı (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) kapsamında yayınlanmaktadır. Bu, orijinal makaleye uygun şekilde atıf yapılması şartıyla, eserin herhangi bir ortam veya formatta kopyalanmasını ve dağıtılmasını sağlar. Ancak, eserler ticari amaçlar için kullanılamaz.
https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/